Donderdag 18 November:

Duiken in Sihanoukville.

Gisteren hebben we onze brommers binnen geleverd. We hebben onze duiken voor vandaag geregeld en hebben voor de regen nog even kunnen genieten van een leuke wandeling en wat plensen in ons zwembad.

Wij hebben gisteren in het duikcentrum "Diveshop" onze formaliteiten al vervuld en wij hebben ons opgegeven voor 2 bootduiken op Koh Rong Soemleng. Dus... wij om 7u15 klaar voor de actie! We moeten wachten tot iedereen in het duikcentrum gearriveerd is. Dit duurt even want zo te zien gaat er een pak volk mee: dagtoeristen die gaan snorkelen maar ook eilandverblijvers (die enkele dagen op het eiland gaan overnachten) en dag-duikers. Wij zijn de meest geroutineerde groep hebben ze ons al dadelijk duidelijk gemaakt dat wij zouden gaan duiken met een Russische divemaster: Bavel. Eerst moeten we wachten tot de boodschappen gedaan zijn want alles moet mee de boot op (ons middagmaal, drank, frisdrank, ....). Wij gaan deze middag op het eiland lunchen en al de benodigheden moeten van het vasteland meegenomen worden. Op het eiland is er niets.... We gaan met een "Limosine-Tuk Tuk" en een kleine truck naar de oude vissershaven waar de boot ons opwacht. De grote boot doet dienst als soort "overzetboot" naar de duikbasis die op het eiland gelegen is. Daar zullen wij ook ons materiaal krijgen...

Eenmaal op de poepvolle boot (die stevig overhelt naar bakboorzijde omdat het gewicht verkeerd verdeeld is) varen we tegen een puf puf tempo richting eiland. Amai, dat gaat niet vooruit.... hoe lang gaan we op deze boot zitten? 2 uur hoogstwaarschijnlijk! In het midden van de boot staan alle voorraden opgestapeld en alle duikzakken en rugzakken van iedereen liggen kris kras door elkaar. Na een zeer korte briefing krijgen we het beloofde "kleine ontbijt" en we varen verder.... na ongeveer 1u30 varen lijkt het of we nog helemaal niet ver zijn en de motor maakt rare geluiden....

het zal toch niet waar zijn zeker? Yep... even later valt de motor stil: oververhit! De kapitein onderdeks en even later draait hij weer... maar niet voor lang! We varen tegen een nog lager tempo richting eiland en raken maar niets voorruit. We zien de kust maar that's it... enkele ogenblikken later moet de kapitein weer onder dek en met dezelfde smerig oliehanden komt hij enkele minuten later weer boven: hij draait weer. We doen nog een poging maar al snel blijkt dat dit geen zin heeft.... Voorlopig geraken we geen mm dichter tegen de kust. Met heel veel geduld drijft de stevige bries ons naar de pier maar zoveel geduld (en tijd) hebben we niet! Na een 10-tal minuten probeert de kapitein het nog één maal en ja, hij draait weer... in een slakkentempo varen we dan binnen.... 3 uur hebben we over de tocht gedaan! Goed wetende dat we al een half uur te laat vertrokken waren, maakt dit dat iedereen achter loopt op schema.... Rond 12u vertrekken de eerste duikers. Wij zijn hier niet bij :-( Er zijn zoveel dagduikers meegkomen dat ze die grote groep in één maal niet de baas kunnen. Daarenboven is "den gruuten buut" stuk! Tja hier zitten we dan... we wandelen over het verlaten strand. Het is bloedheet. We zien de eerste duikers vertrekken... we timen dat ze tegen 13uur terug zijn en als wij dan kunnen vertrekken zijn we voor 14u30 niet binnen.... Hoe de organisatie dat zoals gezegd in de briefing om 17u terug naar het vasteland wil vertrekken is voor ons een raadsel... We wandelen over het strand en overal staan strandhutten met zicht op zee (best wel leuk). Morgen vertrekken we vanuit Sihanoukville richting Koh Sdach en van daaruit naar Koh Totang en daar zouden wij ook gedurende 3 nachten in zo een soort hutten overnachten... (allé tis te hopen dat ze er zo goed uitzien en dat we niet in een soort van Robinson programma terecht komen :-) ).We zullen zien...

Na een korte wandeling onder een stralend blauwe hemel met een superhete zon wandelen we terug naar het Beach House waar we verwachten dat groep 1 binnen gaat komen. We krijgen te horen dat zij boven op de pech van de "grote boot" ook nog een kleine boot in panne hebben staan. Dit wordt dus superlastig... hoe gaan ze dat oplossen? De diveshop is een Padi duikschool die momenteel gerund wordt door een jonge Duitster Dennis. Hij doet dit goed maar heeft volgens ons te veel omhanden: hij moet instaan voor de opleiding van nieuwe duikers, hij moet de Aspirant - divemasters opleiden, hij moet de diveshop runnen op het vasteland en toeristen ontvangen die info vragen over het duiken, hij moet de algemene briefings geven en de taken verdelen op het eiland. Daarnaast moet hij ook nog alle problemen en kleine mankementen oplossen.... té veel voor zo een jonge gast! De aspirant - divemasters lopen maar wat rond en helpen eigenlijk niet in heel de organisatie.... zij duiken alleen maar en geven cursussen. Groep 1 is ondertussen binnen en wij moeten hun materiaal overnemen: er zijn duidelijk te veel duikers voor het aanwezige materiaal en boten... wij varen uit met Bavel onze gids. Wij worden gedropt bij Small Island met de belofte wat "muck-diving" te doen in combinatie met een klein rifje op het einde van de duik. Nu... veel "muck" (of speciale wezens onder water die zich verstoppen in het zand en tussen allerhande vuil) was er niet te zien.... buiten een paar sepia's en octopussen.... weinig leven! Het zich was slecht (5 tot 10 m) maar de watertemperatuur was heerlijk warm! We blijven ongeveer een uurtje onder en stijgen op. Tja we hebben gedoken maar dit was niets spectaculair, zeker niet! Ik hoop op betere duiken in Koh Totang?!

We varen binnen en blijkt.... geen lunch meer voor ons! Groep 1 had alles opgegeten en niemand had de moeite genomen te zeggen dat groep 2 nog moest eten... Het was ondertussen 15 uur! Dennis met de handen in het haar.... wat gaat hij onze 4 Belgen te eten geven? Een Noodle soepje dan maar? Oké, met toch iets achter onze kiezen besluiten we de zaak eens te bekijken: het was ondertussen 15u30. Groep 1 moest nu vertrekken voor duik 2. Zij gaan niet voor 16u30 binnen zijn en dan zouden wij nog moeten vertrekken voor duik 2? Dit was niet haalbaar tenzij we een nachtduik zouden doen.... geen sprake van! Trouwens de grote boot vertrekt terug naar het vasteland rond 17 uur. Niet te doen dus. Na een gsprek met Dennis werd besloten dat groep 1 een "deftige duik" kan doen van minstens 1 uur (en niet een snelle duik van een half uurtje om iedereen content te stellen) en dat groep 2 niet meer duikt! Dennis moest even slikken maar gaf toe dat dit de beste oplossing zou zijn.... oké, wij wachten dus rustig groep 1 af (met een frisse pint in het beach house) en bekijken even het hele etablissement: 2 slaapzalen voor een aantal backpackers die er niets mee inzitten om met een minimum aan confort te leren duiken. Dan en aantal hutten met zicht op zee, een restaurant met zicht op zee en enkele boomhutten met zicht op zee. In het beach house, toiletten, douches en een kleine keuken die bediend wordt door een Cambodjaanse juffrouw die heel beperkt Engels spreekt en heel beperkt wil werken...... Zoals voorspelt is groep 1 laat binnen. Het begint al te schemeren. De grote boot is ondertussen hersteld (zeggen ze) en om ongeveer 18 uur vertrekken we richting vasteland. De boot is minder geladen als bij het opkomen en heel wat eilandbewoners springen mee op de boot voor een kort verblijf bij familie op het vasteland. Wij varen tegen een gezapig tempo richting haven en worden begeleid door bliksemschichten en een ondergaande zon (maar geen regen!). Rond 20u15 zijn we uiteindelijk in het duikcentrum. Sommigen nog net op tijd voor hun bus naar Ho-Chi-min (Saigon in Vietnam) anderen absoluut té laat voor de slaapbus naar Siem Riep!!! Zij moeten dus de nacht blijven en morgen een andere oplossing zoeken... Tja, dit is het resultaat van een slechte organisatie en weer maar eens té veel en té snel..... Wij krijgen een deel van onze centen terug en wij Tuk-Tuk-en naar het Hotel.

Morgen checken wij uit en gaan naar Koh Totang om te duiken... hopelijk is het daar iets beter ... De kans is klein dat ik daar over internet beschik dus ... even geduld en na een 3-tal dagen horen jullie terug van ons!