Dinsdag 16 november:

Bezoek aan Ream National Park.

Zoals afgesproken gaan we vandaag opnieuw toeren met onze brommer. Ze zien vuil en vettig van gisteren maar ze rijden even goed :-) We tanken en we zijn weg... richting haven. We moeten onze tickets voor de ferry gaan boeken voor vrijdag want er is geen andere manier om in Koh Sdach te geraken.

We stoppen in de oude vissershaven en vragen info over dit ticket. Ja, de verkoper kan ons dit ticket aan de hand doen tegen de prijs van 25 USD/persoon. Wij kijken bedenkelijk en hij zegt dat dit de prijs is. Wij zeggen hem dat we een ander bedrag gehoord hebben en dat we op een ander een ticket gaan kopen. Hij belooft te bellen. Hij neemt zijn GSM, zet die tegen zijn oor en zegt 2 seconder later: Okay, 20 USD/person! Hij heeft helemaal niet gebeld en probeerde weer op zijn Cambodjaans vlug 5 USD/persoon extra te verdienen (wat weten die Belgen wat hier een ferry-ticket kost!); Ja, dus... we weten het wel! Jammer voor hem maar deze keer zegevieren de toeristen :-)

We moeten het ticket vrijdag op de boot zelf kopen en rijden dus verder naar Ream National Park. Deze uitstap kan je ook georganiseerd doen maar wij proberen het op ons eentje. We rijden opnieuw richting vliegveld en slaan niet af aan de watervallen maar rijden rechtdoor. Op een gegeven momenst: Politie! We moeten aan de kant... rijbewijs laten zien... Europees rijbewijs dus... dik in orde. Nog even vlug een foto met de agenten en wij verder. Het valt ons op dat toeristen hier nogal vaak worden tegengehouden ter controle...

Een 20-tal km verder moeten we naar rechts, richting Ream National Park. De officiële naam is Preah Sihanouk National Park. Het park ligt aan de Thaise golf en is in 1993 gesticht om de unieke fauna en flora van de regio te beschermen. Het beslaat een oppervlakte van 210 km2 land en zee, met zandstranden, mangrovemoerassen, groenblijvende bossen, kreken, koraalriffen en 2 eilanden. We passeren het hoofdkwartier en kopen ons inkomticket (2USD/pers). We rijden onder de hete zon verder over een redelijk goede weg. We hebben drinken enz mee want in het park schijnt niets te zijn. We passeren hoeders van buffels en koeien steken de weg over wanneer zijn denken dat dat moet (en natuurlijk net op het moment dat wij aankomen met de moto). We zijn het Cambodjaanse brommeren al goed gewoon: wij steken de vrachtwagens voorbij over de lijn, toeteren hard, gaan dan uiterst rechts rijden om vervolgens hard te stoppen voor een kuil in de weg. Yep, helemaal aangepast :-)

Na een dik uur rijden komen we aan enkele strandhutten die er redelijk verzorgd uitzien en precies klaar zijn voor 100-den toeristen: overal hangmatten, veel zitruimte en allemaal met zicht op zee. Een heerlijke bries zorgt, samen met de Ankor, voor de nodige verfrissing. We rijden verder en komen even verder aan de Navy Base. Het viel ons al op dat er veel Cambodjanen totaal in wit militair ons tegenkwamen op de brommer, aja, van de Navy Base dus... Wij mogen niet binnen en moeten de weg naar links volgen. Wij blijven rijden en we zien nog steeds eetstalletjes en oranje frigoboxen (drank). Links op de weg zien we een tempel op een heuvel staan en we besluiten vlug een bezoekje te brengen. Wat blijkt... een heel peleton van het Cambodjaanse leger was hier gestopt op weg naar de Navy Base en hielden hier wat oefeningen. Onze mannen natuurlijk direkt geïnteresseerd in hun voertuigen (GMC's) en wapens.... De Cambodjaanse mannen natuurlijk direkt geïnteresseerd in ons, de vrouwen.... :-)

Op vraag of ik mag fotograferen, algemeen gegibber en gelach. Ik roep: "eef eu..." en ga in "geef acht" staan... ja had hun gezichten moeten zien.... super... ze komen niet bij van het lachen en staan ook in "geef acht". Awel, nu kan ik tenminste ne foto trekken.... :-)))

Het moment dat ze weten dat onze mannen militairen zijn, moet iedereen met hen op de foto. Er wordt gegroet en gezwaaid. Daarna is hun chef het moe en maant hij hen aan om hun werk verder te zetten: het opruimen van de grond (oprapen van alle vuil en plastiek)! Het ziet er direkt een stuk netter uit. Niet te geloven dat ze eerst alles op de grond gooien om het daarna onder bevel terug op te rapen... We vervolgen onze weg en even voorbij de olie-depot draait er een kleine weg naar rechts. We besluiten deze weg te volgen en komen uit aan het meest idyllische stukje strand van Cambodja. Geen mens te zien. Een blauwe zee, eilanden voor de kust en vooral geen .... Madam... Massage??? We kleden ons vlug om en waden het ruime sop in... heerlijk warm water (warmer dan het zwembad!) en fijn zandstrand en helemaal voor ons alleen! Super!!! We pauseren korte tijd en besluiten dan verder te tuffen. We rijden terug naar de olie-depot en draaien daar naar rechts. Het is bloedheet en de zon staat hoog. Geen grijze wolk aan de lucht. De weg is slecht, heel slecht. We rijden zo langzaam mogelijk en proberen ondertussen rond te kijken. We zitten midden in het bos en de krekels roepen om ter hardst. Hier zitten zeker apen.... een echt jungle-gevoel krijg je hier. We vervolgen onze weg en bedenken ineens dat we hier geen lekke band mogen rijden... extra voorzichtig dus zoeken de mannen het beste pad op de weg, tussen de stenen en keien door, omhoog en omlaag,...

We willen juist terugkeren omdat we denken dat het geen zin meer heeft dit pad te volgen als we in de verte een andere brommer zien afkomen. We rijden wat door en staan vlak voor het mangrovenwoud met een houten brug over het water (the bridge over the river). Het is hier prachtig. De parkwachters organiseren tochten dat je door de mangroven kan varen en uiteindelijk in zee uitkomt. Wij hebben een klein stukje gedaan met de moto. Super! Volgens de tegenliggende toeristen kunnen we nog een stuk verder over de weg naar een mooi strandgedeelte. Wij dus verder... geen levende ziel te bespeuren en nog steeds bloedheet. De weg eindigt inderdaad aan het strand: parelwit, met een azuurblauwe zee met een stralende zon en prachtige witte wolken. Het goed kan ne mens het hebben??? Opnieuw brommer aan de kant en het water in. Na onze verfrissing moeten we op zoek naar eten. We rijden dus zo voorzichtig als we kunnen terug over dezelfde weg als waarlangs we kwamen en na een dik uur rijden in de blakende zon besluiten we te stoppen aan een Guesthouse aan het strand om te zien of we hier iets te eten kunnen versieren. Food? Yes... we krijgen een menu onder ogen (zonder prijzen en in lyrisch geschrift). Eric wil een fisch soup en Gerda en Roger een Noodles with fish. Ikzelfg verkies fried fisch met een saus van honing. Iedereen van het guesthouse in het gareel voor ons eten. De man des huizes op den brommer vis kopen (½ kg voor de soep van Eric!!!) en ongeveer 1 uur later zaten we te smikkelen van een superlekkere maaltijd, met zicht op zee.... een aanrader! Met dikke buiken en rood verbrande vellekes stappen we terug op de brommer richting huis. Ondertussen is het laat in de namiddag. We zijn bijna thuis als we weer worden tegengehouden door de politie. Geen nood, Europees rijbewijs... dus we zullen wel in orde zijn zeker!! Nen, mis poes... we rijden met het licht aan en volgens de Cambodjaanse wet is dat verboden. We hebben dus de wet overtreden en ja... Eric krijgt een fikse boete van 1 USD, onmiddellijk te betalen. Hoe corrupt? Met 4 personen op één brommer is oké! Door een rood licht rijden is oké! Met kinderen op de brommer zonder helm is oké! Maar met het licht aan overdag.... dat is een overtreding!!!! Snappen wie dat snappen kan... Vlak na ons wordt een andere toerist aangehouden want hij rijdt zonder hemd in zijn bloot bovenlijf! Kan niet....boete!

We mopperen nog even en wijzen de agent op de onbenulligheid van deze boete maar wij kunnen als we willen gaan reclameren op de Ambassade.... we laten alles voor wat het is en rijden al kopschuddend verder. Hier kan echt alles om de toeristen te laten betalen!

We zetten onze nog smerigere brommers voor de deur van het hotel en springen nog snel even het zwembad in... en ... nog steeds geen regen! Morgen moeten we onze duiken gaan vastleggen voor donderdag... Vandaag hadden we een mooie tocht gedaan, waar geen (of weinig) toeristen komen, zonder lekke band en met boete! Geweldig... moeten we nog eens overdoen!