Maandag 15 November:

De Hells Angels van Cambodja....

Gisteren hadden we te voet een behoorlijk stuk afgelegd, maar nog steeds waren we niet tot bij de oude vissershaven geraakt... daarom besluiten we om vandaag 2 brommers te huren. In Phnom Pehn mogen buitenlanders geen brommer of wagen huren wegens het té drukke verkeer maar hier... geen enkel probleem. Nu ja, het verkeer is een stuk minder druk en de verkeersregels hebben we al door: je rijdt tot tegen een kruispunt. Is het groen dan rijd je rechtdoor. Is het rood dan mag je rechtsafdraaien. Is het rood en staat er geen politie dan mag je ook rechtdoor als je maar luid toetert en vooral goed naar rechts kijkt... hier rijdt het verkeer rechts net zoals bij ons dus dat is makkelijk. Het enige moeilijke is dat er hier veel "Engelse" wagens rondrijden met hun stuur aan de verkeerde kant. Zij rijden dan in het midden van de weg anders zien ze niets. De brommers en Tuk Tuks rijden langs links en rechts (zonder regels maar zoals je wenst of al naargelang de gaten in de weg :-) )

De vrachtwagens toeteren steeds als ze een brommer voorbijsteken en de lichten staan "na" het kruispunt.... Dus eer je het goed en wel door hebt, ben je al door het rood gereden en ben je het kruispunt al over... Wij huren 2 brommers bij DD Canada voor een superprijs van 5 USD per brommer per dag. Nog even voltanken en helmen passen. Tja, een helm is verplicht, zeker als er politie staat ;-) maar tussen 12 en 14 uur eten die mannen en dan rijdt zowat iedereen zonder...

Je moet ons zien zitten: de heren aan het stuur en wij als 2 volwaardige meerijders achterop, met aan elke kant van de brommer 1 been. Zo zit hier geen enkele vrouw... zij zitten allemaal met 2 benen langs 1 kant. Hoe bewaar je in godsnaam je evenwicht op die manier??? Allé vooruit, weile weg, richting vliegveld. De borden zijn hier niet te lezen want alles staat in Lyrisch geschrift (nen hoop krullen en bogen... niet te lezen...). Gelukkig staat er hier en daar de Engelse vertaling onder! Na ongeveer 20 km moeten we linksaf richting watervallen. We draaien een rode weg op en rijden hier stik alleen. Zitten we goed? We denken van wel... Na ongeveer 5 km rode weg, nog steeds geen watervallen maar een wachtershuisje. De gard doet ons stoppen en vraag 2 USD per persoon. Eric vraag terecht naar zijn ticket... hij bekijkt ons met grote ogen! Ticket??? Ja, een inkomticket voor de watervallen dat hij ons gaat geven voor de 2 USD die we gaan betalen per persoon.... hij krabt eens in zijn haar en lacht verlegen. Hij heeft geen tickets.... en kan geen tickets geven.... maar voor 1 USD mogen we ook binnen zonder ticket dan! Straf hé, overal corruptie... overal proberen ze hun rijk te maken op kap van de nietsvermoedende toerist! Nu.... wij hebben ze door :-) Straf hé!!

We rijden door voor 1 USD en even later staan we aan de watervallen. De watervallen op zich zijn mooi maar de eeuwig rondslingerende plastiek ... niet te geloven, zo een mooie natuur en overal afval! Ze kuisen niets op, kennen geen vuilbakken en gooien alles op de grond...

We lopen met de voeten door het water en even later vallen de eerste regendruppels. We moeten lopen om te schuilen. We zitten ongeveer gedurende 1 uur bij een familie in hun "living". Zij zijn aant kaarten voor geld, de vrouw des huizes doet tussen het maken van de middag rustig mee, ondertussen geeft ze ons 4 pintjes en maakt ze ijskoffie voor de buurtkinderen. De kippen en poezen lopen door de keuken en de schildpadden zitten klaar in een emmer om opgegeten te worden. Paling en katvis ligt in een koelbak... zeker voor morgen??? Het stopt na geruime tijd met regenen en wij wagen het erop.... terug de rode weg op naar de hoofdbaan. De weg die al vol met gaten zat, staat nu vol met plassen.... Onze mannen rijden behendig tussen de plassen door (stijl Cambodjein :-) ) en redelijk proper komen we op de hoofdbaan toe. We rijden naar de kust waar de lucht wat lichter lijkt en gaan lunchen waar we gisteren aten: lekker! Penne Carabonara met "echte" spekjes mmmmm!

We rijden na de lunch naar de zeehaven en zoeken opnieuw naar de vissershaven. We vragen rond, tekenen vissen op de grond (want geen mens verstaat hier Engels!) en uiteindelijk laat ik een foto uit mijn reisgids zien. Aja... de vissershaven, maar zeg dat dan! Verder door en dan links afdraaien richting zee. Wij proberen deze raad te volgen maar rijden ons dood in een klein dorp dat leeft op de oude spoorweg. Wij terug. Opnieuw foto tonen. Terugdraaien moeten we en dan naar rechts. Zo gezegd zo gedaan. We draaien rechts een dorp in. De weg (?) is zo slecht dat ik vrees om elk moment vast te komen zitten. Maar neen, superbrommers! Of superchauffeurs?? Ze leiden ons door het vieze vettige dorpje waar iedereen omkijkt en naar ons zwaait alsof wij de koning zijn... Tja, het is dan ook niet voor niets:"Koningsdag" - 15 November! Hiep Hiep Hoera voor de Koning!!! Straks nog een korpsmaaltijd en alles is oké...

We houden vol (alhoewel we ervan overtuigd zijn dat we verkeerd zijn) en vragen nog 1x de weg met de foto. Ja we zitten goed... nog rechtdoor en dan de bocht naar rechts volgen. Wij volgen hun advies. Ik lig in een deuk vant lachen als even verder blijkt dat we helemaal niet door dit vieze dorp hadden moeten rijden... gewoon langs de zeehaven en dan naar rechtsafdraaien had ons naar het zelfde punt geleid! Te gek...

We komen aan de oude vissershaven en hier stinkt het veschrikkelijk. Ook hier vuiligheid alom: plastiek, papier, rottigheid, bladeren, isomo-bakjes, ... die mensen leven daartussen en zien er nog zo proper uit. Als wij hier 2 weken zouden moeten leven, waren we stervensziek en hadden we schurft...

We laten de brommers staan en besluiten even te voet door de gemeensschap te wandelen. Het is een drukte van jewelste want de vissers maken zich klaar voor de avonduitvaart: netten worden gerepareerd, ijsblokken worden aangevoerd en versnipperd, boten leggen hun trossen goed. Hiertussen leven die mensen. De kinderen spelen hier en de honden en kippen slapen vredig naast elkaar... stinken.... verschrikkelijk! We verlaten dit oord en tuffen terug naar het hotel. Een goed douche zal ons goed doen. Het was een bijzondere dag met spannende momenten. We stonden heel dicht bij de bevolking maar toch ook weer mijlen veraf... morgen huren we de brommer nog een dag. Dan kunnen we naar het Nationale Park op 25 km van SHV... we zijn benieuwd...