Met een bordje met onze namen worden we opgewacht in het busstation, en 2u laten zitten we in onze jeep, gelukkig, want in uyuni is niks te zien. Twee Fransen en twee oudere Israëliers zullen 3 daagjes met ons mee reizen.

Na het treinenkerkhof, de indrukwekkende saltflats! Buiten 't wit van 't zout en onszelf zien we niets! We trekken de traditionele optische illusie foto's en hebben een lekkere lunch, in het midden van de zoutvlakten, in volle zon, genieten!

Daarna nog het cactussen-eiland en als verassing slapen we in een zout-hotel! Muren, tafels.., alles uit zout. Heerlijk eten en lekker geslapen.

De tweede dag start in mineur. Het sneeuwt .. en das ni normaal voor deze tijd van't jaar ...
Gevolg: twee problemen.. 1, als we naar Chili willen, kan het zijn dat de grens gesloten is, en we toch eerst terug naar Uyuni moeten. En 2, wsl 't ergste, als er te veel sneeuw is, kunnen we ni naar de Laguna verde (waar iedereen zo enthousiast over is), Lagua colorada en de hot springs.. And so it is.. :-S Het blijft sneeuwen en we moeten de 'alternatieve' route nemen, zonder de laguna's .. Zwaar teleurgesteld.

Na de middag zien we toch nog indrukwekkende dingen, rode rotsformaties, een vree schoon meer met flamingos, en de verloren stad.

En dan, wat gaan we doen?? Hoe geraken we nu in Chili? Via Uyuni zien we echt niet zitten (vanuit de Salar was het normaal 1 uurtje naar San Pedro, Uyuni is 5 uur enkel..). De rest van onze groep wil niet naar Chili, maar in de andere groepen zitten mensen met hetzelfde probleem .. Uiteindelijk is de oplossing, vroeg opstaan, met zen allen (ook zij die niet naar Chili willen) richting de (meer noordelijk gelegen) grens, de Chili-mensen daar op de bus zetten, zodat de rest zijnen toer nog een beetje kan verderzetten nadien. Deal!

Alles ging vlotjes, tot aan de grens. 3u staan we hier nu op de bus te wachten, en iedereen is ambetant door het tijdsverlies. Twee groepen bijeen steken (Chili en niet-Chili mensen) willen ze ni, voor als er nadien klachten zouden komen dat er iets niet goed geregeld is.. Ik denk dat ze hun daarmee net klachten op de hals halen, maar soit..

Uiteindelijk worden onze reisgenoten superambetant op ons en het wachten, en wil zelfs onze gids, die ons eerst in geen geval buiten in de koude (superkoud en windy!) wil laten wachten, ons nu toch achterlaten.. s***. De vraag komt dan uiteindelijk, willen we terug mee naar Uyuni of in de koude achterblijven? Frederik is op die moment aan't onderhandelen met een bijna volle bus, en net op tijd komt het nieuws .. We kunnen mee! 'n Bende oude Spanjaarden en wij, en eindelijk die grens over.. waar ons nog 2u wachten op een stempel in de paspoort wacht. Wa was da?! Tegen half 3 vertrekt de bus eindelijk! Chile!

5 u later als gepland komen we aan in San Pedro de Atacama. Let's hope it's worth It!