Vanaf we de grens over zijn, merken we het al. Chili is véél rijker. Deftige auto's, asfalt op de wegen en de prijzen van hotels en restaurants zijn 't 3 dubbel van deze in Bolivia. We pikken er toch 'n hostel uit met hangmatten en warm water en gaan 'sjiek' en superlekker gaan eten. Na 5u wachten aan de grens en nog is zoveel uur op de bus... Who cares about the budget?!

De volgende dag willen we de mountainbike op, maar eerst onze volgende bus regelen .. En dan krijgen we terug slecht nieuws te horen .. De grens naar Salta, Argentinië, is een week toe ..f***. 't Koste ons eerst bloed, zweet en tranen om hier te geraken, en nu geraken we hier nimeer weg.. Stuck in Chili! De toeristeninfo weet ook ni direct een oplossing..

Opties? Een week in San pedro blijven? (way too long) Een vlucht naar salta? (beetje onnozel, ze vliegen allemaal langs Santiago de chile, veel zuidelijker dan San Pedro, om dan terug tot de hoogte van San Pedro te vliegen in Argentinië). Een bus naar Santiago? (24h tot daar, 24h terug naar Salta.. mmm) of .. terug via dezelfde grens, terug naar Uyuni en vandaar verder? Tis stom, maar terugkeren is de snelste en veiligste (in Salta zou de grens naar Bolivia nog steeds toe kunnen zijn..) optie ..

Tegen de middag kunnen we dan eindelijk de fiets op! We rijden tussen oranje kleurige rotsen, fietsen een zotte helling naar omhoog met super ver uitzicht en worden door nen hond achterna gezeten tot we weer beneden zijn (argh!).

Voor we doorrijden naar de valle de la Luna slaan we ons nog 'n biertje en chipske in. Eer van de Belgen hoog te houden ;-)
De valle blijkt een pak groter als verwacht, en.. it blows our mind! Wow! Zandduinen, 'n natuurlijk amfitheater en een zonsondergang over de ganse vallei, met besneeuwde bergtoppen op de achtergrond .. Guess it was worth the trouble!!!

De terugweg is zot.. zonder lichten fietsen langs de highway .. Op een half uur 15km fietsen (tegen dan moest de fiets binnen) is net te krap, maar we crossen voor zot..en zijn opgelucht als we heel in San Pedro geraken .. Fieuw!

Gezien de geisjers gesloten zijn (snow, again!) en de dode zee-lagune te koud, springen we de dag nadien weer op de MTB richting de Canyon del diabolo. Naar boven is superzwaar, naar beneden super!