Nadat ik van de Ferry in Picton afkwam op woensdag 6 november heb ik mijn huurauto opgehaald. Een groene Suzuki Swift is mijn vervoermiddel voor de komende 4 weken.

Als je via Blenheim over State Highway 1 afzakt richting het Zuid Oosten merk je al snel dat de wijnteelt een belangrijke bron van inkomsten is in dit opkomende wijnland, kilometers wijngaaarden zie je aan je voorbij strekken. Zo'n beetje bij Kenkerengu, waar ik stopte voor een koffie + lunch, begint de kustroute richting het doel van deze reis: Kaikoura. Ik waande me weer even in Australie op de Great Ocean Road, wat een geweldige route!

De weg slingert zich langs prachtige rotskusten en mooie vergezichten, het was regelmatig stoppen voor een fotomomentje. Zo ook iets meer dan 20 km boven Kaikoura waar ik een paar auto's en campers zag staan. Toen ik uitstapte snapte ik waar die mensen voor waren gestopt want op de rotsen ca. 20 mtr onder ons lag een hele kolonie zeerobben lekker te luieren. Later bleek dat dit kolonie van Ohau was waar ik collega Lieuwe ook al enthousiast over had gehoord.

Nadat ik ingechekt had bij mijn bed & breakfast (the Lemon Tree Lodge) ben ik direct richting het station getogen om in het zelfde gebouw een walviscruise voor de volgende dag te boeken, dit zou een van de hoogtepunten moeten worden van deze vakantie.

Vervolgens ben ik het stadje gaan verkennen. Toen ik bij de westpunt van het schiereiland kwam trof ik opnieuw een kolonie zeerobben aan. Het zelfde ritueel als even tevoren langs de kustroute. Ik had het eerst niet in de gaten omdat ik naar een punt 50 mtr vanaf de kade keek waar ik een TV crew bezig zag totdat ik bijna letterlijk struikelde over een zeehond die doodgemoedereerd gewoon op de muur om de parkeerplaats heen lag te slapen, ik schrok er bijna van :-)

De walviscruise voor donderdagmiddag ging niet door vanwege het slechte weer (de eerste dag dat het voortdurend regende tijdens deze vakantie), vrijdagmorgen 07.15 mocht ik een nieuwe poging wagen. De rest van de dag heb ik met de auto de omgeving verkend. Ook nu heb ik veel prachtige vergezichten gezien, helaas was het gewoon minder mooi met dit druilerige weer.

Vrijdagmorgen ging de tocht opnieuw niet door omdat het te mistig was, herkansing voor 12.45 die middag. Ik ben nog weer even in mijn bedje gedoken en zag tot mijn vreugde dat het opgeklaard was toen ik de ogen weer opendeed. Het was aardig helder geworden met een stralend zonnetje, het leek er op dat mij geduld eindelijk beloond zou worden!

Bij de Whalewatchers aangekomen volgde echter een grote teleurstelling die ik niet zag aankomen. De rapporten vanaf de boten in de 'walvisgebieden' van de organisatie waren niet gunstig. In het gebied waar deze zeereuzen normaal worden aangetroffen was niets te bekennen en ook niet binnen een straal van een km of 40. De tochten voor de rest van deze dag gingen om deze redenen niet door. Er restte me niets anders dan me bij de balie te melden voor de teruggave van mijn bijna 90 euro inschrijfgeld, dat was gelukkig geen probleem..

Ik baalde hier verschrikkelijk van, je hebt, zoals nu weer blijkt, de natuur (gelukkig maar) helaas niet in handen. Ik hoop echter aan het eind van deze trip nog een herkansing te scoren. Tegen die tijd ben ik een paar dagen in Christchurch waar ik nog niets geboekt heb. Ik denk er over om vanaf daar nog eens naar Kaikoura (2 a 3 uur rijden denk ik) te komen, want walvissen spotten dat is iets was ik verschrikkelijk graag beleven wil.

Ik kon in elk geval lekker op tijd in Picton zijn waar ik me met een watertaxi liet brengen naar mijn resort voor de komende nacht op een zeer ydillisch plekje in de Marlborough Sounds. Ik stopte onderweg nog even weer bij de zeerobbenkolonie van Ohau om de afknapper van deze dag te vergeten.