Dinsdag de 29e heb ik in de Coromandel streek vertoefd. Zo rond half 9 vertrok ik van Marina Park Motel, mijn verblijf in Whitianga, naar Hot Water Beach wat slechts 10 minuten rijden is. Dit was voor mij de eerste 'geothermische' ervaring waar Nieuw Zeeland rijk aan is. Ik had de foto's gezien en de toeristenmagazines gelezen, maar je gelooft eerst niet dat mensen daar een Kuil (lees je dat ook Fredje?) op het strand graven voor de lol. Ik als nuchtere Grunniger eigenlijk ook bijna niet, maar het was echt waar.

Bij het bezoekerscentrum kun je (bij laag water) voor 5 dollar een schepje huren waarmee je het strand opgaat, amper 2 minuten lopen. Er waren al een flink aantal mensen bezig toen ik daar aankwam. Eerst maar eens door hun kuilen lopen en ja: je voelde zowaar warm (en soms heet) water, onvoorstelbaar! Ik ook aan de slag. Plek 1 bracht geen succes, maar plek 2 even verder was het bingo toen ik mijn eigen warmwaterbron had aangeboord!

Niet te geloven: je graaft een gat en er komt warm water naar boven. Snel het gat groter maken zodat ik er bijna languit in kon liggen, wat een ervaring zeg. Het was echter niet al te lang uit te houden, het werd me al snel te heet, ik schat dat het zeker wel een graad of 60 a 70 was, onder de voeten. Ik had een 'doorgang' gemaakt voor het water uit zee dat in de kuil spoelde om verkoeling te verlenen, zelfs dat was niet genoeg ..

Maar even er uit en verkoeling zoeken in het nog frisse zeewater. Ik heb het ongeveer een kwartiertje daar uitgehouden en mijn kuil uiteindelijk maar aan de Australier Dean met zijn Schotse vriendin, die ik even uitlegde wat de Duitsers altijd op onze Hollandse stranden doen (hij was bezig mijn kuil in te pikken..), overgedaan.

Ik heb nog even een strandwandeling gemaakt en vervolgens bij het nog even een koffie met een cakeje genomen waarna ik naar Cathedral Cove reed, weer slechts 10 min. verderop. Na een stevige wandeling van drie kwartier kom je op het strand waar in een witte kaap een kathedraalachtige grot is uitgesleten door erosievorming. De lengte is zeker 20 mtr en hij is zeker een mtr of 10 hoog. Daar meerdere foto's gemaakt van beide kanten. Het was ongeveer half 2 toen ik terug was bij de auto en ik had alweer 2 'must see' bezienswaardigheden gescoord, de dag kon eigenlijk al niet meer stuk!

Ik ben daarna met de auto aan het toeren gegaan. Ik zakte eerst af naar het zuiden via Tairua, mooi plaatsje met een prachtige baai waar ik even gestopt ben voor koffie/lunch/foto's, om daarna naar de westkant van het Coromandel schiereiland te rijden en zo noordwaarts langs de kust weer omhoog.

Vooral deze kustroute (waar de navigatie mij gisteren niet langs stuurde onderweg naar Whitianga) was een genot. Ik ben diverse keren gestopt om te genieten van de prachtige vergezichten in de diverse baaien die deze streek rijk is. Ook de oversteek in oostelijke richting, als het weer flink omhoog gaat met scherpe haarspeldbochten, was zeer de moeite waard met weer prachtige vergezichten.

In het plaatselijk visspecialiteitenrestaurant (goed scrabblewoord!) Squids besloot ik de dag met een tomaten/pompoenensoep als voorgerecht en gebakken rode poon met aardappelschijfjes en groenten van het seizoen.