Nadat ik afscheid had genomen van Jasper en Paulien, die verder reizen door OZ (volg hun avonturen op http://jasperenpaulien.waarbenjij.nu/ ) had ik een lange roadtrip voor de boeg om de auto weer af te leveren in Brisbane. Ik denk dat ik er ongeveer 7 uur over heb gedaan, in elk geval Ik had hetzelfde hotel voor de nacht geboekt om me van daar de volgende morgen om 06.15 uur op te laten pikken door een taxi om me naar het vliegveld te brengen.

De vlucht naar Melbourne met Tiger Airways had ik vanuit Nederland via cheaptickets geboekt was best goedkoop en had nog goedkoper gekund als ik dit via de Australische variant had gedaan. Maar omdat ik niet alle voorwaarden in het Engels volledig begreep koos ik voor de iets veiliger weg. Ik hoopte nog getrakteerd te worden op stewardessen in spannende tijgerpakjes, maar kwam bedrogen uit toen ik zag dat ze 'gewoon' normale uniformen aanhadden net als bij andere maatschappijenJ

In Melbourne met de shuttlebus vanaf Tullamarine Airport naar het hoofdstation Southern Cross gereden en van daaruit met V-Line (de 'lokale Arriva' zeg maar) in een kleine 2 uur naar mijn verblijf voor de komende dagen, San Antone in Cowes, van eigenaar Roger Hansen die nog weinig veranderd was. De ontvangst was weer warm en ik zag gelijk ook al een aantal bekenden van vorig jaar, dus dat was gezellig even wat bijpraten.

Daarna even aan de wandel om op zoek te gaan naar een ATM (geldautomaat) voor wat dollars. Ik kuierde wat verder en liep een MotoGP merchandise winkel bij de boulevard binnen. Vlak voordat ik weg wou zag ik ineens MotoGP coureur Alvaro Bautista daar met een maat naar binnenwandelen, wow! Mijn opwinding sloeg echter om naar frustratie toen ik ineens besefte dat ik mijn telefoon had achter gelaten in Roger's place om de batterij op te laden. Ik baalde hier verschrikkelijk van omdat ik jullie nu geen bewijs kan laten zien dat ik deze man heb ontmoet, maar het is echt waar!

Zoals bijna altijd zijn deze coureurs minimuizen, ook Alvaro was kleiner dan mij. Toch maar even op hem afgestapt en in mijn beste Spaans begroette ik hem en vroeg hem hoe het met hem ging. Ik kreeg beleefd antwoord en hij vroeg zelfs ongeveer hetzelfde aan mij. Vervolgens even wat chitchat in het Engels (mijn Spaans is ondertussen ook maar zeer beperkt hoor..) over de baan, het komende weekend enzo. Toch maar even verlegen uitleggend dat ik net mijn blunder realiseerde. Hij moest natuurlijk even lachen maar gaf ook aan dat hij hier in de buurt verbleef en dat er wellicht nog een mogelijkheid was voor een foto op een andere dag..

Hoe dan ook (vrij naar Tom Egbers/Studio Sport) ik ben al vloekend teruggelopen naar San Antone waar ik de aanwezige gasten natuurlijk wel aan het lachen kreeg met betrekking tot mijn 'stunt' van zonet.

Over de rest van het weekend wil ik kort zijn. De MotoGP foto's (ca 3000 gemaakt..) staan zometeen voor een deel op mijn blog en/of Facebook en de liefhebbers weten wel wat er zich daar afspeelde bij, gelukkig, zeer goede weersomstandigheden.

Bij terugkeer op San Antone was het dagelijks napraten en nabieren met de andere bezoekers die er ook waren geweest. De BBQ stond elke avond aan, ik heb dus paar dagen op vlees , salade en brood geleefd. De spontaniteit van de andere gasten is echt enorm, vlees lag al op de BBQ voor dat je maar actie had kunnen ondernemen, "mijn vlees is jouw vlees" is ongeveer de mentaliteit daar. Dus ik heb de voorraad in de koelkast maar wat aangevuld om ook een bijdrage te kunnen leveren. Al met al zeer gezellig deze avonden J

Zondagavond na afloop van de races was er nog een bizarre 'afterparty'. Het was gezellig napraten maar er gebeurde van alles omdat er allerlei gasten zomaar binnen kwamen wandelen. Italianen, Spanjaarden, een Franzoos en de nodige locals natuurlijk. Ook Marcelo (mijn kamergenoot uit Brazilie) was er, hij is fotograaf en was hier om voor het magazine waarvoor hij werkt om een reportage te maken. Ik moest stiekum wel lachen toen ik vrijdag hem het verschil moest uitleggen tussen MotoGP, Moto 2, 3 enz.. Hij had echter wel de goede pas om aan de binnenkant van de baan te komen, ik dus helaas niet..

Zo was er Andrea een ca 40 jarige Italiaan die de afgelopen jaren op de Domenicaanse Republiek had gewoond en nu onderweg was naar Frans Polynesie voor een vakantie. Andrea racete ook en liet vol trots foto's van zijn machine zien. Even later vertelde hij ook nog dat hij kampioen in de Superbikeklasse van het land waar hij zojuist vandaan kwam.. Dat ga ik thuis nog wel eens checken op Internet. Het mooiste moment was echter flink na middernacht toen hij redelijk beneveld in een stoel in slaap sukkelde maar met een oog open J Bronson, Roger's zoon, heeft er nog mooie foto van als bewijs. Het werd echter flink laat en het was uiteindelijk 04.00 toen ik in mijn mandje kroop.

Maandag ben ik wat traag op gang gekomen en ben op de mountainbike gaan fietsen naar oa the Nobbies, het meest westelijke punt van het eiland. De zilvermeeuwen zijn hier nu aan het broeden, een prachtig gezicht. Je kunt ook naar Seal-Rocks vanaf de kust kijken waar veel zeeleeuwen zitten. Helaas niet zichtbaar deze dag die helaas een beetje regenachtig was. Ik heb daardoor niet veel foto's gemaakt en ben redelijk snel weer teruggefietst. De terugreis ging langs het circuit waar de grootste rommel al opgeruimd was en de tijdelijke tribunes waren ook al afgebroken.

Al vroeg in de avond ben ik rammelend van de honger naar Pinos gegaan voor een pizza. Prachtige tent met veel racespullen zoals helmen uitgestald in vitrines en motorpakken (oa Simoncelli) die aan de muur hingen. Heb er een filmpje gemaakt, het posten daarvan zal pas zijn als ik thuis ben denk ik.

Dinsdag 22 oktober weinig gedaan omdat het hele dag bijna regende. De geplande fietstocht naar San Remo om het voeren van de pelikanen (dagelijks om 12.00 uur) te zien is hierdoor (net als nog wat andere geplande dingen) helaas in het water gevallen. Gewandeld naar het centrum van het dorp om wat geld te pinnen, paar ansichtkaarten te kopen en onderweg een cappuccino gescoord. Als jullie dit lezen ben ik als het goed is in Melbourne bij de Pie-Face. Daar kan ik gebruik maken van de gratis Internet en neem er een koffie en een hapje om de tijd te doden. Ik zal wat proberen in te dommelen op het vliegveld en sla de nacht dan over om 06.00 uur in te checken voor Emirates vlucht EK406 die me naar Auckland brengt waar ik om 13.45 plaatselijke tijd, als alles volgens plan verloopt, voet op Nieuw Zeelands bodem zal zetten.

De volgende update zal dus ook uit Kiwi country komen!