Het is alweer een heeele tijd geleden sinds mijn laatste update en dat heeft een reden: Ik heb min of meer NIKS uitgevoerd. Nou ja, niet helemaal niks, maar na 2.5 maand van steeds weer nieuwe dingen meemaken raak je helemaal verzadigd en kan je niet meer genieten van de dingen die je nog te wachten staan. Je zou het niet verwachten, maar je kan het een beetje omschrijven als stress op vakantie!!!

In ieder geval, na de Dakar ben ik richting het zuiden van Peru gegaan, Tacna om precies te zijn. Hier heb je onder andere een ontzettend grote markt waar ze prima kleding, nep-merkkleding en afgeschreven merkkleding verkopen voor spotprijzen. Bij de laatste 2 moet je dus wel goed opletten om welke het gaat.

Bij een van de kraampjes raakte ik aan de praat met de verkoopsters, en binnen 5min stond ik met hen spullen mee te verkopen. Helaas niks verkocht, ik denk dat ik mijn kleur niet mee had...

Daarna verder doorgegaan naar het zuiden, Arica (Chili) welteverstaan. Dit kustplaatsje staat bekend om haar prachtige strand en hier heb ik dan ook lekker uitgerust. De hostelprijzen zitten hier meteen een tientje hoger dan in Peru, en was verder niks te doen in Arica, dus nadat ik weer goed was uitgerust ben ik met de bus naar Cochabamba (Bolivia) gegaan. Dit is 1 van de 3 Boliviaanse steden die Koen en ik in onze eerdere trip in Bolivia niet aangedaan hebben, maar die ik nog wel wilde zien.

Cochabamba, bekend om de immens grote markt. En inderdaad, toen ik er overheen liep wastie zeker groot. Deze markt is verdeeld in afdelingen voor kleding, electronica, eten, klusspullen en iedere afdeling misschien wel groter dan de Albert Heijn (1128) in Vught. Ik moest hier wel heel voorzichtig zijn met fotos maken, elke keer werd ik door een aardige verkoper erop gewezen dat ze hier regelmatig mensen beroven en een camera is dan wel een verleidelijk doelwit. Toen ik over de electronica afdeling liep werd mij dan ook niet geraagd of ik een camera wilde kopen, maar er werd keihard geschreeuwd of ik mijn camera wilde verkopen. Dat trok mij iets teveel aandacht en ben maar zo snel mogelijk uit deze hoek gevlucht.

Op naar Jezus Christus, want ze hebben hier een standbeeld net als in Rio de Janeiro, maar dan net een paar centimeter groter. Voor de info: In Rio issie 33m hoog, omdat Jezus 33 jaar oud is geworden. In Cochabamba zeggen ze: maar hij is ietsje ouder dan 33 jaar geworden, dus maken we hem een paar centimeters hoger. Leuke was dat je Jezus van binnenuit kon beklimmen en dat je door de pupillen van Jezus kon kijken, zodat je precies kon zien wat hij zag.

Aan de voeten van Jezus gelunched en doorgegaan naar een klooster waar vroeger alle families het liefst hun oudste dochter naartoe stuurden om zo een plek in de hemel voor de hele familie af te kopen. Fotos maken kost 3 euro extra, dus dan maar stiekum fotos maken. Helaas betrapt, dus KACHING voor het klooster en weer snel weg. Op naar het Paleis van de Portieren, een enorm landhuis, bestemd voor een miljonair die begin 20ste eeuw praktisch het monopolie op tin in de wereld had en hier zijn laatste jaren wilde slijten. Helaas overleed hij op de weg hier naartoe en heeft er dus nooit gewoond. Nu open voor publiek. Echt een fokking mooi huis, met Romeinse, Griekse, Arabische en Franse invloeden. erg indrukwekkend, maar helaas mocht ik geen fotos van binnen maken.

In totaal heb ik dus in 1 dag heel Cochabamba gezien en heb ik savonds de bus naar Santa Cruz genomen.

Santa Cruz

Hier kwam ik sochtends aan, maar helaas waren alle hostels vol. Uiteindelijk aangekomen bij het meest gare hostel van min reis. Ik kan het beter beschrijven als een gevangeniscomplex met heuse cellen (en dan heb ik het niet over de luxe Nederlandse cellen). Kostte ook geen drol, maar dan had je ook niks, alleen een oud bed een tafeltje en een stoel, geen electriciteit. En als bonus kreeg je de 80jarige eigenaresse die je absoluut niet kon verstaan, maar continu leek te vloeken als ik iets vroeg. Bovendien had je 2 geluksgetallen die hier golden: 23 en 5. Tussen deze uren mocht je namelijk niet in of uit het complex, want dan sliep ze...

Op naar de dierentuin die Santa Cruz rijk is. Zoals in elke dierentuin heb je hier vogels, roofdieren, miereneters, hertjes etc. Net toen ik weer weg wilde gaan, sprak iemand mij aan dat ze een CouchSurf meeting in de dierentuin hadden, dat een van hen in de dierentuin werkte en of ik ook achter de schermen bij de slangen wilde kijken. Natuurlijk zeg ik hier geen nee tegen en binnen 2min had ik een slang om mijn nek en kende ik opeens 8 andere mensen, van verschillende nationaliteiten, maar allen wonen in Santa Cruz. Na het slangenavontuur hadden we een picknick en afsluitend een pilsje in 1 vd kroegen tegenover de dierentuin. En van 1 pilsje kwam de volgende en uiteindelijk belandde ik samen met de CouchSurfers savonds in de discotheek waar 1 van hen werkte en dus daar weer gratis binnen konden :) Om 4u was ik fokking gaar en wilde naar bed, maa heb nog tot 5u voor de deur moeten wachten tot ik aan mocht bellen (regels van het huis).

Voor de volgende dag had Henrry (met 2 RR-en en 1 vd couchsurfers) ons uitgenodigd om in een resort buiten de stad naar het zwembad te gaan. Zijn broer werkte daar, dus konden we weer gratis naar binnen. Maar eerst bij Jules (een gepensioneerde Brit die hier geniet van het leven en geen 10min zonder het woord of de drank bier kan) de film Hitchhikers Guide to the Galaxy gekeken. Bij het resort gezwommen, gepooled en gedronken, van de jukebox genoten en toen ik terug bij mijn gevangeniscomplex aankwam, was het al kwart over 11. Uiteraard te laat aangekomen, maar zoals Koen en ik al eerder hebben laten zien, de aanhouder wint en na 30min aanbellen deed het chagrijnige oude vrouwtje dan toch open :D

De volgende ochtend vroeg op om naar de ruines van Samaipata te gaan. Deze ruins liggen in een weids berglandschap en ik heb me eigenlijk niet echt beziggehouden met de archeologische achtergrond, vooral genoten van het uitzicht dat je vanaf deze plek hebt.

De volgende dag zou ik smiddags vliegen naar Tarija, maar aangekomen op het vliegveld blijkt er al 4 dagen een staking te zijn rond Tarija, waardoor er niemand in of uit mag, en met name de trucks met benzine / olie niet. Hierdoor vliegen ze niet naar Tarija totdat de stakingen over zijn. Dus Jules opgebeld of ik op zijn Couch mocht Surfen en hij had plaats voor me. Mijn eerste Couchsurf ervaring dus! Ik kreeg een hangmat aangewezen die helaas tot net op de grond kwam, waardoor ik een kussen onder de hangmat moest leggen om mijn kont een goede nachtrust te geven. James (Couchsurfing) kwam ook nog een pilsje pakken en toen Jules naar het casino vertrok, ben ik gaan pitten, want was ontzettend moe. De volgende dag stond in het teken van een BBQ. We moesten alles nog kopen, incl. de BBQ, maar savonds hadden we met 10 man een goed feestje. Een Belgische vriend van Jules kwam ook langs en vertelde mij het verhaal dat hij met zijn Boliviaanse vrouw in een scheiding lag, maar dat zij zijn geld wilde hebben en hierdoor heeft hij al 3x een moordaanslag overleefd, de laatste slechts 2 weken eerder en de schoten zaten nog in zijn auto.. Maar zelf had hij ook wel interessante verhalen over de tijd dat hij een Belgisch commando was en daarna voor de Belgische nationale veiligheidsdienst heeft gewerkt. Nadat praktisch iedereen naar huis was, ben ik met hem, Jules en Henrry naar het casino gegaan voor de 2de verslaving van Jules: poker. Met die kogelgaten als herinnering van de laatste aanslag voelde ik me niet helemaal veilig, maar gelukkig geen autobom en ik leef nog steeds.

Na 2 dagen vertraging waren de blokkades in Tarija eindelijk opgeheven en kon ik dan toch vliegen! Eerst nog de troep van de BBQ opruimen en smiddags nog een keer naar het resort voor een laatste duik in het zwembad daar, maar savonds op naar het vliegveld, op naar het volgende avontuur!