Een weinig bevlogen reis over de zoutvlaktes van Uyuni, want met de auto die ons ter beschikking stond was er van vliegen weinig sprake, bracht ons in San Pedro de Atacama. Het dorpje is een jaar of tig geleden zo opgezet dat het bij binnenkomst net lijkt alsof het er altijd al zo gestaan heeft. Niets is echter minder waar. Het dorpje barst zowat uit de voegen van alle toeristenburootjes, barretjes en souvenirshops! Van authenticiteit heeft, evenals bij de 4WD jeep die we op de zoutvlaktes hebben gebruikt en waar enkele stukken ducktape bepaalde onderdelen bij elkaar hielden, men nog niet veel gehoord wat dan ook wel weer zijn charme geeft aan deze stad waar hooguit de burgemeester met zijn vrouw en 15 kinderen een optrekje heeft en als officiele inwoner te boek staat. Een blik op de mogelijke excursies, die volgens andere reizigers erg mooi zouden zijn, gaf ons een herhaling van wat we in Uyuni hadden beleefd. Conclusie: jammer, maar op naar het volgende dorp danwel Bolivia om de kerst te vieren! Bij navraag bleken de bussen van de eerstkomende 4 dagen volledig vol te zitten OF niet te rijden, want werken tijdens de kerst, daarvoor zijn we niet gemaakt hebben ze gedacht. Vrijwel gedoemd om meerdere dagen in een dorp met twee straten te moeten doorbrengen liepen we uiteindelijk een shop binnen met directe bussen naar Argentinie, Salta. Na een onvermijdelijk enthousiast ¨Hola!¨ was het antwoord van de vrouw achter de balie: ¨Ha Jongens, hoe gaat het?¨ Niks geen spaans gebrabbel, maar een behulpzame vrouw uit ons eigen land, die het daar te koud onder de voeten is geworden en voor de zon heeft gekozen, net als de naburige Inca´s die al eeuwen geleden de zon aanbeden. In tegenstelling tot de Inca´s had deze vrouw wel bussen voor ons, een directe vlucht uit dit dorp, naar de eerdergenoemde bestemming. De bus zou over 2 dagen vertrekken, tijd genoeg nog om de tussenliggende dag op te vullen met een rit naar een zoutmeer.

Deze excursie bracht ons in een meer met water, op zich nog niet verwonderend, maar het bijbehorende water bevatte maarliefst 30 procent zout! En zoals het met zout gaat houdt dit je drijvende als je er maar genoeg van gebruikt. Na voorzichtig het zoutwater ingegaan te zijn voelt het als een rare gewaarwording. Je benen die zich eerst onder je romp bevinden worden automatisch naar de oppervlakte getrokken, een beetje vreemd maar wel lekker! Hier een uur ingelegen, prachtige foto´s laten schieten door een ex-persfotograaff van een niet nader te noemen Nederlandse lokale kracht (je ziet het verschil!) en door naar 2 ogen in de woestijn.

Dit bleken twee enorme ronde gaten te zijn, uitgangen van ondergrondse rivieren, diepte onbekend. Speculerend over het zwemmen van de ene naar de andere kant bleek al haast zelfmoord te zijn, niet te doen en levensgevaarlijk. En zoals het gaat met levensgevaarlijke activiteiten: je mag er hiervan maar eentje per week doen en met de crash in de woestijn en de afdaling in La Paz zaten we inmiddels al op 2, ruim voldoende voor dit jaar naar ons dunkt!

Na deze gedachten afgereisd naar een zoutvlakte, bleek het dingetje niet veel groter te zijn dan een derde van de IJzeren Man, Vught´s mooiste plas aller tijden. Dit heeft overigens niets te maken met het feit dat het ook Vught´s enigste is... de zoutvlakte bracht onze creativiteit weer naar een hoog niveau, een fotootje opdrukken is daarvan het gefotografeerde bewijs. Maar gelukkig hebben we de video´s nog! Deze zullen later danwel niet gepubliceerd worden, afhankelijk van de inhoud. Over deze beslissing kan niet gecorrespondeerd worden en het uiteindelijke oordeel is unaniem aan de redactie. Bij voorbaat dank voor uw begrip.

Een immense excursie dag, een bezoek aan ons stamcafe, en het vinden van het bed later was de dag van onze uittocht. In tegenstelling tot wat wij dachten was niet het volledige dorp in rouw, maar konden we rustig naar de busterminal waar we enige tijd moesten wachten op de bus (dit komt vaker voor, sommigen mensen zullen denken dat wij te vroeg waren, maar zelfs met een Brabants kwartiertje ben je nog ruim op tijd). De bus moest wachten op enkele kerstcadeau´s die nog mee moesten, echter hij reed wel, prima dus!

Zaterdag de 24e bleek een busrit te zijn van 12 uur, door de Andes, prachtige uitzichten, puur genieten! ´s Avonds aangekomen in Salta, kerstavond beleefd, restaurantje (een van de twee die nog open was rond de klok van 11) gezocht na eerst de kerstmis bijgewoond te hebben. Ondanks de Spaanse taal en invloeden tijdens deze mis goed te volgen. Het is alsof je net wakker in de kerk zit en nog wat moeite hebt met het verstaan van dezen of genen. Teksten en liederen hebben dezelfde klank, kortom weinig geks deze dag en niet helemaal vreemd van wat ons gebruikelijk is. Gaf een goed gevoel en de nodige rust om eens te denken aan hoe het in Nederland zou vergaan met familie en vrienden.

Zoals gezegd daarna restaurantje gepikt, niet gestolen, met onbeperkt eten. De kok wist dat ook en wist ons ook goed te vinden. Joris stond op knappen! Klokslag 12 met zn allen naar buiten, champagne in de hand, vuurwerk op straat. Blijkt hier gebruikelijk te zijn om alvast wat te gaan knallen, uit alle richtingen volgen knallen en siervuurwerk. Knallen overigens waarvan de politie in Nederland nog achteruitzou springen! Mooi om alvast een voorproefje van te krijgen, voorspeld veel goeds voor de 31e van deze maand...

1e en 2e kerstdag op een aparte manier beleefd. De stad is de 1e volledig leeggeruimd, iedereen ligt brak op bed omdat de clubs en kroegen tot 6 of 7 uur ´s ochtends doorgaan. Pas in de avonduren vonden we weer wat mensen op straat en in de (kerst)markt. Heeft ondanks deze mensenvondst toch niet dezelfde sfeer gehad als een Hollandse kerst, die wellicht door velen wordt gezien als verplicht nummertje langs familie, maar dit blijkt toch zeker een gemis te zijn, volgend jaar beter!

Vanavond, twaalf uur ´s nachts, weer met de bus Bolivia in, ritje van 7 uur tot de grens, daarna overstappen en nog 11 uur te gaan naar Potosi, een mijnwerkersstad op 4000 meter hoogte...

Vanuit een warm Argentinie, gekleed in korte broek, nog een fijne 2e kerstdag gewenst allemaal!