Woensdag 24 juni - Kochkor naar Karrakol (door Jeroen)

Langzaam komen we op stoom en nemen we afscheid van Oma en kleindochter. Oma werpt nog een kritische, doch goedkeurende blik op onze shyrdak en neemt blij onze fleecedeken in ontvangst. Wij voelen ons iets minder blij met het afscheid: we hebben de deken vanaf kaapstad bijna tien maanden meegesleept en hij heeft ons veel warmte bezorgd, maar mijn tas wordt nu een klein beetje te groot en te zwaar. In een shared taxe knallen we naar Baliekchi, waar we overstappen in een andere shared taxi. Onze chauffeur heeft een beetje moeite met het vinden van een vierde persoon en na een uurtje wachten besluiten we dan maar zelf voor de vierde plek te betalen. De chauffeur is blij, onze medepassagiere is blij en opgelucht zoeven we richting Karrakol. Marleen zit gezellig op de achterbank te kletsen met moeder en zoon (7 maanden) en ik wordt steeds stiller en wagenzieker voorin. Tijd voor weer een primatourtje. We worden door onze medepassagiere in het huis van haar ouders uitgenodigd, daar komen wel vaker toeristen. Dit blijkt niet helemaal waar te zijn, maar we zijn van harte welkom. Zij en haar jongere zus gaan hard aan de schoonmaak, want het hele huis werd net geschilderd. We krijgen hiervoor uitgebreide excuses, maar wij vinden alles best. We kunnen voor een prikje blijven en eten en hebben er weer helemaal zin in.Voor het slapen gaan bekijken we nog de trouwfoto`s van een zus die getrouwd is met een fransman en een andere zus die gaat trouwen met een amerikaan. We zijn vandaag precies 10 maanden onderweg!

Donderdag 25 juni - Karrakol

Nog zes weken en we zijn weer thuis! We hebben er onderhand wel zin in, na alle ziekte en zwakheid van de laatste tijd. Slechte berichten over Iran maken onze vooruitzichten er niet beter op. We lopen lekker door het armoedige, maar pitoreske stadje en lunchen bij een tent waar het goed eten moet zijn voor vegetariers volgens de Lonely Planet. Er is 1 vegetarisch gerecht en dat staat niet op de kaart. Het is heerlijk, dus wij klagen niet. Medereizigers vinden het café ook en samen verbazen we ons over de afwezigheid van de locals, die in grote getallen zouden moeten komen opdraven volgens de LP. We vinden een koel en duur internetcafe en bellen en bloggen de middag weg.