Dinsdag 3 maart -Sucre- door Jeroen

Sucre, oh Sucre. Het is niet moeilijk om sarcastisch te worden over deze Unesco World Heritage Site. Sucre (naar onze bescheiden mening) is SAAI. Alles is heel mooi, mooie witte gebouwen, veel medereizigers en dikke autos met rijke Bolivianen. Mooie, goed onderhouden, witte koloniale gebouwen schijnen op veel mensen een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit te oefenen. Wij hadden het al vrij snel gezien. Het was niet allemaal nette truttigheid in Sucre, een paar van onze oude vrienden uit Afrika bevolkten ook hier de drukke straten: Japanse schoolbusjes! We zijn nu weer in een echt arm land, waar Japan zijn overtollig rollend materiaal dumpt. (ter stimulering van de eigen autoindustrie gaat de wegenbelasting gelijk op met de ouderdom van de wagen en wordt alles na zo·n 5/6 jaar naar het buitenland verscheept). Dat voelt toch wel weer vertrouwt: onleesbaar schrift en af en toe vrolijke manga stijl tekeningen op de busjes. Aan het einde van de dag gaan we nog even naar de markt, die we met enorme grijnzen verlaten. De marktdames blijken erg vriendelijk en na een compliment over de werkelijk schitterende groenten en het onthullen van het doel van onze reis (komen jullie naar Bolivia voor jullie huwelijksreis, wat mooi!) vinden we de markt van Sucre toch echt wel het hoogtepunt van de dag.

Door naar het busstation en op weg naar La Paz. De rit is lang en koud, de wc stuk en de entertainment bagger, maar helemaal voorin zitten op de tweede verdieping blijft mooi.

Woensdag 4 maart -Copacabana

We komen in de ochtend aan in La Paz en hoppen meteen maar door naar een ander busje naar Copacabana. We hebben wel even genoeg stad gehad. Het uitzicht op La Paz vanuit de bus was voor ons voldoende. We scheuren lekker door het Boliviaanse land en komen rond het middaguur aan in Copacabana en Copacabana is fijn. Copacabana ligt als een kustplaatsje aan Lake Titikaka. Ons hostal biedt ons voor slecht 6,60 euro een lekker bed, eigen badkamer, kabel-tv en een schitterend uitzicht. Vooral de kabel-tv wordt erg vaak aangeslingerd, dat was alweer een tijdje geleden. Copacabana is best toeristisch, maar het is nog laagseizoen en ons hostal zit aan de rand van het stadje, dus we vinden het allemaal prima. We regelen een zeilbootje voor de volgende dag en komen al onze medereizigers van de Uyuni jeeptrip weer tegen. Dat zal de komende tijd nog wel vaker gebeuren.

Donderdag 5 maart - Copacabana

Het moest er natuurlijk van komen: zeilen op het (volgens sommigen) hoogst bevaarbare meer ter wereld. Om tien uur gaan we aan boord van ons vaartuig en kiezen het ruime sop. De weersomstandigheden: bewolkt en windkracht 2 a 3, later 1 a 2, variabel. Niet al te best zeilweer en kruisen met alleen een grootzeil en geen kiel of andere driftbeperkende middelen is ook niet alles. Het duurt eventjes voordat we uit de baai komen en de rotsige kaap kunnen ronden, maar we zeilen! Het is erg rustig op het meer en we zeilen urenlang. Op een gegeven moment besluiten we dat het maar eens tijd wordt om terug te gaan, maar we zitten in een andere baai en de wind is flink afgenomen. De roeispanen (die we ook al nodig hadden om de kop door de wind te krijgen bij het overstag gaan) worden tevoorschijngehaald en terwijl ik dit typ, voel ik ze nog steeds in mijn handen. Het wordt even flink bikkelen, tegen de weinige wind inroeien om uit die (verder schitterende) baai te komen. We komen uiteindelijk om een uur of vijf weer aan en voelen ons als een stel galeislaven na een lange zeereis. Snel naar het bed en de kabeltelevisie.

Vrijdag 6 maart -Copacabana

We vinden toch dat een bepaald stuk van de Boliviaanse cultuur onderbelicht blijft: kabeltelevisie en in het specifiek Amerikaanse series. We moeten ook echt wat doen om ons spaans naar een hoger niveau te tillen en wat is dan beter dan het kijken van engelstalige televisie met spaanse ondertitels. De hele ochtend en voormiddag bijten we door deze zure, doch onvermijdelijke, appel heen. Reizen is toch echt geen vakantie.

In de middag aanschouwen we het stadje nogmaals en bewonderen de kathedraal in moorse stijl. De veelkleurige tegeltjes hebben ontegenzeggenlijk een bepaalde charme. Ook van binnen valt de kerk niks tegen. Copacabana in het voorseizoen is een absolute aanrader. Morgen vertrekken we voor een wandeling naar een haventje waarvandaan we een bootje zullen nemen naar Isla del Sol, waar we in ieder geval een nacht door zullen brengen, maar daar later meer over. Blijf lezen, wij blijven schrijven.