Ua Huka:
Het begon wat ongelukkig op dit eiland, na weer een spectaculair vliegtochtje (het blijft leuk om in die kleine vliegtuigjes mee te kijken in de cockpit) kwamen we aan op een nog weer kleiner eiland, 77 km2, 630 inwoners verdeelt over 3 valleien met kleine dorpjes. We hadden geboekt in het “hoofd”-dorp in iets wat in de Lonely Planet als redelijk luxe voorziening beschreven werd. We werden afgehaald op het mini vliegveldje (4 vluchten per week) en naar een “bungalow” gebracht aan de hoofdweg in het dal van het dorpje. Zag er erg shabby uit, maar goed, we hadden dit nu eenmaal geboekt en zouden wel kijken wat het zou worden. Maar toen bleek dat de badkamer erg vuil was, de kraan kapot, een deel van het licht niet werkte en ook het beloofde internet “en panne” was en we er die nacht achterkwamen dat we de springveren van het matras stuk voor stuk in ons vel voelden prikken hebben we de volgende ochtend maar eens naar een van de andere pensionhouders gebeld en ons laten ophalen. Dat was een gouden greep. We zitten nu op een heuveltje vlak buiten het laatste dorpje (einde van de weg, 20 km asfalt), uitzicht op een baaitje en een mooi rotsblok eiland. In de bungalow “d’amour”, zoals ze zeggen dat deze heet. Midden in de natuur. Pension “Maurice et Delphine”, ze wonen zelf in het centrum van het dorpje aan de kust op 4 minuten lopen. Daar is het ontbijt en het avondeten in de familie. Elke avond wordt er voor het eten gemusiceerd, Maurice op gitaar de kleinzoon op trommels en dochter Suzanne op Ukelele. De rest zingt en wij genieten. Heel gezellig sfeertje. Naast de toeristen en enkele mensen die hier voor hun werk moeten zijn, bestaan de eters uit dochter, schoonzoon met 2 kinderen en soms wat andere aanloop. Maurice heeft ons 2 dagen in zijn auto meegenomen over het eiland waarbij we alle hoogtepunten bekeken hebben, een Arboretum, een 4-tal kleine musea o.a. een Petroglyphen museum met rots-tekeningen uit lang geleden, een scheepvaart museumpje, een boom-museum en heel veel mooie plekken met spectaculaire uitzichten.

In een van de andere bungalows woont Douminique, een 80-jarige meneer die al sinds zijn pensionering in 2000 elk jaar hier zo’n 6 maanden per jaar doorbrengt. Ook hij kent het eiland op z’n duimpje en kan ondertussen vele geschiedenissen vertellen.
Met hem zijn we nog 2 dagen wezen wandelen in de vallei achter dit dorpje. We hebben daarbij na een behoorlijke klimpartij o.a. enkele petroglyphen en andere historische woonplekken bezocht. De vallei is tegenwoordig vrijwel alleen in gebruik als bananen of mango plantage, maar vroeger woonden hier diverse stammen in groepjes bijeen, elk met hun eigen stamhoofd en gemeenschapsvoorzieningen.
De 2e dag hebben we een prachtige tocht gemaakt naar een rotskam tussen 2 valleien in, vele honderden meters lager onder ons de zee en prachtige lege valleien. Een enkele geit en veel vogels was het enige wat we verder tegenkwamen. De 80-jarige liep ons er wel stevig uit, qua conditie, maar hij was zeer aangenaam gezelschap en zonder gids haddden we deze paadjes nooit gevonden.
We zitten nu klaar om vanmiddag weer een vlucht naar Hiva Ou te ondernemen. Kijken waar we nu weer terechtkomen.