Frans bewind:
Polynesie valt sinds 1835 onder Frans bewind. Bij de komst van de Franse missionarissen werd, na een korte strijd met Britse missionarissen, het pleit beslecht door een Franse Admiraal door zijn kanonnen op Papeete te richten en de toenmalige koniniging Pomare IV gaf zich over. Zij vluchtte naar een van de eilanden in 1844, maar werd in 1847 overgehaald om weer naar Tahiti terug te keren, waar ze hoofdzakelijk een marionet van de Fransen werd. Ze stierf in 1877 en haar zoon had weinig belangstelling voor een leidersrol. Hij dronk zichzelf dood in 1891.

Maar Frans Polynesie was voor de Fransen wel van strategisch belang, zo midden in de stille oceaan. Begin van 19de eeuw was vooral de export van Vanille, Katoen, Copra en Parels een belangrijke bron van inkomsten.
In WW2 hebben de Amerikanen nog een belangrijke basis gesticht op Bora-Bora.

Vanaf 1963 hebben de Fransen de meest afgelegen atollen Moruroa en Fangataufa vooral gebruikt als atoom test gebied. Vanaf 1966 bovengronds en vanaf 1981 alleen nog ondergronds. In totaal zijn er 193 proeven gedaan tot aan 1996. Bekend is natuurlijk het verhaal van de Rainbowwarrior die in Nieuw Zeeland tot zinken gebracht is door Franse secret agents om de protesten te stoppen.
De eilanden zijn nog steeds onder beheer van de Franse militaire macht en onafhankelijke stralingmetingen worden er niet gedaan. De bevolking wacht nog steeds op een wet die het parlement in Parijs moet passeren voor compensatiegelden.

Verder hebben de Fransen behalve het rechtssysteem en onderwijs niet heel veel aan het land gedaan: In de atol waar wij nu zijn, Fakarava bijvoorbeeld is een betonweg aangelegd van ongeveer 20 km vanaf het vliegveld naar het einde van het atol. Dit omdat Jacques Chirac langs zou komen (hij is uiteindelijk niet geweest).
Bij die aanleg hebben ze blijkbaar ook een handvol verkeersborden ontvangen waaronder deze met een waarschuwing voor een rotonde er op. Maar ja, op één weg die alleen maar rechtdoor gaat was die overbodig, dus hebben ze handig het bordje aangepast naar iets wat ze wel veel doen: verkeersdrempels aanleggen bij elk gebouw om de auto’s te remmen. Veel eilanders hebben een auto want 50 km lopen (de weg loopt door over een groot deel van de atol als “dirtroad”) in deze hitte (contstant 27-29 graden) is natuurlijk geen pretje.