Fakarava-Zuid: De tweede pass (toegang) tot het atol Fakarava. In tegenstelling tot de noord pass die wel 1600 meter breed is, is de zuid pass slechts 100 meter breed. Dus al het water in het atol (zo’n 1100 km2) moet bij eb en vloed door deze beide doorgangen naar binnen en naar buiten. Je kunt je voorstellen dat zelfs bij een getijverschil van slechts 0,5 tot 1 meter dit een enorme stroming teweeg brengt, zeker als de wind deze plas water ook nog eens opstuwt. In beide passen komen dan ook veel grote vissen fourageren, maar in de zuid pass wel de meeste. Zo is ééns per jaar een enorm Grouper (baarzen) treffen waarbij deze normaal solitair leven dieren zich hier verzamelen om te paaien. Dit trekt dan weer allerlei ander vissen aan die of de baarzen of de hun kuit als prooi hebben. Dit gebeurt eind juli, dus in een ander seizoen, maar ook in December komen veel vissen hier een maaltijd scoren.

Het dorpje zelf bestaat nog slechts uit 2 families, we telden 4 bewoonde huizen, naast een kerk en een GSM mast (alleen 2G). Iedereen heeft wat zonnecellen voor de stroom en een grote regenton voor het water. Er groeien alleen kokospalmen en een enkele vruchtboom die geïmporteerd is. We zagen zelfs een vijgenboom in een tuin staan. Hier is ooit de eerste kerk door de Franse missionairissen in Polynesie gebouwd van koraal (in 1886), daarvan resten slechts de muren.
Het huidige kerkje is heel schattig in blauw met veel parelmoer ingericht en voorzien van 2 rijen bankjes.
Voor bezoekers zijn er hier 2 pensionnetjes op kleine motu’s (eilandjes) en 3 duikbases, op dit moment is er slecht één daarvan open en daar lijken zo’n 8 duikers te verblijven. .

Wij zijn gistermiddags toen de stroom inwaarts gericht was, met het bijbootje naar buiten gevaren en we hebben ons met bootje en al mee laten drijven op de stroom. Een tochtje waar je gauw een uur over doet met zeer spectaculair onderwaterleven:
Vele prachtig gekleurde rifvissen, ook soorten die we nog niet of nauwelijks eerder gezien hadden, grote scholen trekvissen die zich onder de steigers of in baaitjes ophouden en veel grote jagers. Naast de blacktip rifhaaien die we hier dagelijks om ons heen zien zwemmen, zagen we ook grote grijze haaien (tot wel 2,5 meter) lang op de bodem van de pass liggen te wachten met minstens 10 tegelijk. Een fantastische aanblik.

Onze catamaran ligt zo’n 350 meter van de pass aan een boei en we konden ons vrijwel het gehele stuk met de stroom mee terug laten drijven.

‘S avonds bij het voorbereiden van het eten (we hadden enkele flinke moten zwaardvis gekregen van onze Deense buren) gingen er wat restjes over boord en toen bleken de haaien daar wel een hele goede neus voor te hebben, minsten 10 grijze en enkele blacktip haaien kwamen er, elkaar de restjes bevechtend, op af en bleven nog lang om onze boot heen cirkelen. Best een imponerend gezicht..
We hebben nog lang met de zaklantaarn gekeken of ze er nog waren, maar totdat we naar bed gingen bleven we in de belangstelling staan, wachtend op meer..