Mijn tweede safari in Tanzania overtrof de eerste. Ik was getuige van een leeuwenjacht (ook al hadden ze alleen maar een mongoose gevangen) en van een parend leeuwenpaar naast de safariauto (klaar in tien seconden!). Ik heb zelfs cheetahs, luipaarden en twee neushoorns gezien.


's Nachts hebben we in het wild gekampeerd, waar ze ons waarschuwden om in het donker goed om ons heen te kijken voordat we de tent verlieten in verband met grazende buffalo's en olifanten. Om twee uur werd ik wakker van een in het rond stampend, zwaar ademend en kauwend beest naast mijn hoofd. Mijn fantasie sloeg meteen op hol en ik stelde me vor dat het een olifant was en dat die per ongeluk op mijn tent zou trappen en mijn hoofd zou verpletteren. Ik heb twee uur lang ineengedoken in het midden van de tent doodsangsten uitgestaan voordat ik de rits durfde open te maken omdat ik echt moest plassen, ook al was het beest nog steeds naast mijn tent aan het grazen. Ik stak mijn hoofd uit de tent en keek recht in het gezicht van een reusachtige buffalo met gevaarlijk uitziende hoorns die rustig kauwend maar dreigend in mijn ogen keek, met een blik alsof hij zei dat ik het niet moest wagen hem tijdens zijn midnight snack te storen door uit mijn tent te komen. Ik zag mezelf al bungelen aan een van zijn scherpe hoorns. Dus bleef ik maar veilig in mijn tent, hoewel ik de rest van de nacht niet heb geslapen door mijn volle blaas. Ik troostte mezelf met het feit dat het maar een buffalo was en dat hij me in ieder geval niet in mijn tent kon doodtrappen zoals een olifant.


De volgende dag hebben we een Masai dorp bezocht, waar we tegen een forse vergoeding zoveel fotos mochten maken als we wilden van de prachtig uitgedoste Masai en hun primitieve hutjes. Ze hebben zelfs voor ons gezongen en gedanst, met hun karakteristieke hoge sprongen in de lucht. Aan het eind werden we niet al te subtiel geduwd in de richting van een gigantisch rek met sieraden, waar we maar moesten pakken wat we wilden en aan het eind de spullen tegen een Mzungu prijs konden kopen. De tweede week begon het ongeluk toe te slaan. De dag voor ik naar het zuiden zou afreizen om de Udzungwa mountains te bezoeken ging ik paarrijden aan de voet van mnt Meru. Daar werd ik zonder aanleiding door een hond gekrabt. In Haydom zijn twee kinderen overleden aan rabies in de tijd dat ik daar werkte. Hoewel krabben minder risicovol is dan beten heb ik toch maar in het ziekenhuis in Dar es Salaam de nodige immunoglobulines en vaccins laten zetten, wat een ontzettend dure grap was.


Daarna heb ik via een reisorganisatie een trekking van twee dagen in de Udzungwa mnts geboekt, maar de freelance gids waarmee ze me gestuurd hadden bleek onbetrouwbaar te zijn. Hij heeft, nadat we een volle dag ernaar toe gereisd hadden, verklaard dat hij niet genoeg geld had gekregen van de organisatie en dat hij de trekking dus niet voor me kon betalen en dat ik bij moest betalen of terug naar Dar es Salaam moest gaan. Ik heb hem boos weggestuurd en ben een dag langer gebleven om een korte tocht naar de waterval te maken, zodat ik niet helemaal voor niets was gekomen. In Dar es Salaam en tot nu toe heb ik zonder succes geprobeerd mijn geld terug te krijgen. Grrrr.....! De gigantische waterval was echter een lichte verzachter van de pijn.