Voor wat meer actie ben ik vervolgens naar Taganga gegaan, een feestdorpje aan de kust. In het hostel heb ik een Australisch meisje ontmoet, Jennifer. Met haar zijn we het nachtleven van Taganga op een maandagavond onveilig gaan maken. We ontdekten een discotheek op de eerste verdieping in de open lucht. Het werd een erg leuke avond dankzij de salsa en reggaeton die ze draaiden. We hebben heerlijk gedanst en veel gelachen met een paar locale jongens en een Amerikaanse jongen en zijn Colombiaanse vriendin die de hele avond liters rum en cola naar binnen goten en ons probeerden over te halen hetzelfde te doen.

De volgende dag vertrokken Jen en ik naar Cabo San Juan del Guia, een van de mooiste stranden van Colombia in het nationaal park Tayrona, waar het regenwoud de carribische zee ontmoet. De boottocht ernaar toe was een wilde rit tegen de golven in waarbij we ons aan de rand van het bootje vastklampten om niet overboord te vliegen als de boot weer eens door de lucht vloog en keihard op het water knalde. En de jongen die de boot bestuurde ging maar harder en harder alsof hij wilde kijken hoever hij kon gaan voordat de boot door midden zou slaan. We kwamen gaar en zeeziek aan en mijn arme rug doet nog steeds pijn van deze dollemansrit.

Op dit mooie strand hebben we drie dagen niks gedaan, behalve in de ochtend zonnen en in de middag hangen in het restaurantje wat uitkeek op de zee, omdat het elke middag klokslag half twee begon te gieten. We sliepen in een hangmat op een uitkijkpunt dat je alleen kon bereiken als je een stukje door het water waadde en de rotsen opklom. Het uitzicht was echter een miljoen waard. Aan de rechterkant en linkerkant lag een hagelwit strand met her en der een groepje rotsen met daarachter een rij palmbomen en daarachter met jungle bedekte bergen.

Een Australische backpackende moeder met een leuke tweeling van vier jaar oud, Tom en Claire, was ook een paar dagen aan het genieten van de caribische kust hier. Samen met Taylor, een Amerikaanse jongen, hebben we een geweldige tijd met de kinderen gehad waarbij we zandkastelen en zandautos bouwden met cocosnoten als wielen en in de zee speelden. Het was erg rustig toen ze na twee dagen weer verder gingen.

Een middag nam ik uit mijn zak chips die al aangebroken was een paar happen chips. Plotseling voelde ik wat kriebelen op mijn hand, die bedekt bleek te zijn met tientallen mieren! Ik keek rond om te kijken waar ik met mijn handen was geweest. Toen keek ik in de zak chips en die krioelde van de mieren! Ik spuugde meteen mijn laatste hap uit en voelde toen nog iets op mijn lip wandelen. Bah! Mijn lesje had ik wel geleerd: zakken met eten goed dichtmaken. En wat ik afgelopen weken met mieren heb begrijp ik werkelijk niet.

Tijdens een wandeling naar een ander strand moesten we een rivier doorkruisen van ongeveer een meter diep. We wilden net erin stappen toen we een grote geschubde figuur door het water zagen glijden. Aan de andere kant kwam het beest eruit. Het bleek een twee meter grote kaaiman te zijn! We hebben toen maar rechtsomkeer gemaakt. Die avond ging ik in mijn eentje richting mijn hangmat. Het regende echter zo hard dat het stuk dat je in het donker moest doorwaden om bij de hangmatten te komen tot de borst kwam. Ik durfde er niet in omdat ik bang was dat er een kaaiman in zou zitten en omdat het water zo hard stroomde dat ik meegesleurd zou worden. Uiteindelijk ontdekte ik een plekje waar je anderhalf meter over het water moest springen op een rots en vanuit de rots nog een meter naar een volgende. Met mijn hart in mijn keel waagde ik de sprong in het donker. Gelukkig was de rots niet glad en haalde ik de overkant maar net. Opgelucht klom ik verder naar boven om lekker te gaan slapen in mijn hangmat. De volgende ochtend hoorde ik dat Jennifer die veel kleiner is, tijdens de sprong in het water is gevallen en kopje onder is gegaan. Gelukkig was ze samen met Taylor, die zodra ze bovenkwam haar arm had vastgegrepen en haar naar boven had gehesen. Wat een spanningen op zo'n relaxte plek!