Na Paaseiland zijn we via Lima naar Cuzco gevlogen om een paar dagen van deze prachtige koloniale stad te genieten en te wennen aan de hoogte voordat we de Incatrail zouden lopen, die ons naar Machu Pichu zou leiden. In Cuzco, in tegenstelling tot Lima, voelden we ons echt in Peru. Op straat en op de marktjes liepen mensen rond in kleurige, traditionele klederdracht die allerlei handgemaakte souvenirs verkochten. Meisjes met kleine lieve geitjes probeerden toeristen over te halen om voor geld met hen op de foto te gaan. De kunst was om vooral niet geinteresseerd te kijken anders bleef de verkoper je achtervolgen, wat Cocky overkwam omdat ze een trui van een straatverkoper had bekeken. Hij bleef buiten het restaurant wachten en keek zelfs af en toe met smekende ogen naar binnen in de hoop dat ze de trui zou kopen. We hebben een stadstour gedaan en de omringende Heilige Vallei bezocht, die bezaaid was met Incaruines en oude dorpjes, die nog door de Incas gebouwd zijn.

Na een paar dagen zijn Gert, Niels en ik de vierdaagse Incatrail gaan lopen. Cocky en Esther zijn twee dagen later de tweedaagse tour gaan doen zodat we elkaar op de laatste dag in Machu Pichu zouden ontmoeten. De Incatrail voert over het pad wat de beroemde Incas honderden jaren geleden hebben aangelegd om de verschillende steden in hun gigantische rijk te verbinden. Dit rijk bestond uit Chili, Argentinie, Bolivia, Ecuador en Peru. We liepen over bergpaadjes, omringd door zoveel tinten groen, honderden soorten planten, kleurige bloemen, vlinders en kolibries. Het is ongelooflijk wat een variatie en wat een prachtige kleuren er in de natuur voorkomen. Onze gids wist veel te vertellen over de natuur en de vele ruines die we onderweg tegenkwamen, deels blootgelegd en de andere helft nog begraven in de jungle. Onze dragers hadden de tenten, het eten en kookgerei op hun rug en waren ongelooflijk snel. Ze vlogen over de paden en als we op de lunch- of kampeerplek aankwamen waren onze tenten al opgezet en stond er een pot thee en een snack klaar. Over het eten kan ik maar een ding zeggen: verrassend heerlijk! Op de vierde dag stonden we voor dag en dauw op om als een van de eersten op de Sungate aan te komen. Dit is het eerste uitkijkpunt vanwaar Machu Pichu te zien is. Deze stad is nooit ontdekt door de Spanjaarden en is daarom goed bewaard gebleven. We waren net op tijd aangekomen om deze prachtige, oude, verrassend goed bewaard gebleven, Incastad te zien die als een juweel tussen de groene bergen ligt, zo perfect passend in de natuur dat het lijkt of het een onderdeel ervan is. Even later was het weer in nevelen gehuld. Hoewel de fotos die we op internet gezien hadden prachtig waren doen ze de werkelijkheid geen eer aan en het valt niet te beschrijven wat een gevoel van bewondering, ontzag en geluk het geeft om hier te mogen zijn. Na nog een uur lopen kwamen we dan eindelijk in Machu Pichu aan. Daar zijn we Cocky en Esther tegen gekomen en nadat we de ruines bekeken hadden gingen we met de trein terug naar Cuzco, vermoeid maar intens voldaan.