Zoals aangekondigd, avontuur op de Rinjani vulkaan.

Iedereen kent het, je hoort een liedje op de radio en het blijft een hele poos in je hoofd rondspoken totdat het na een nacht slapen verdwenen is. Soms kan dat lied een bepaalde herinnering bij je oproepen. Bij onze eerste meerdaagse trekking (Tiger LeapingGorge) schoot ons plotseling het nummer en bijbehorendetitel van dit verhaal ons te binnen. Sindsdien zingen we bij moeilijke stukken bergop altijd het eerste zinnetje want meer kennen we niet, en zo kon je dit nummer ook vele malen bij de beklimming van de Rinjani horen.

3726 meter, de top van de vulkaan en ons enige doel. 3 dagen en 2 nachten. Mihao en Anja, twee Polen, drie dragers en één gids. Tenten, matjes en slaapslakken. Rijst, noedels, water, ananas en bananen. Dat ging allemaal omhoog, ongeveer 35kg per drager, en dan nog onze eigen rugtassen met lange broek, windjacks, ondergoed, sokken en wat t-shirts. En WC papier natuurlijk.

Zondag de 29ewerden we om 5 uur opgehaald en om half negen 's ochtends begonnen we aan de klim, de eerste dag 7,5km omhoog van 600m naar 2000m om daar de eerste nacht door te brengen. Het eerste stuk was door de jungle, wat inhield dat het bloedheet en vochtig was, en zwaar. De gids was niet mee omdat die nog op twee mensen aan de voet van vulkaan moest wachten, ze kwamen ergens anders vandaan wat inhield dat we enkel met de dragers omhoog gingen. Om half 12, na 5km, de eerste lunch. Een noedelsoepje en wat kale rijst met ananas, heerlijk primitief klaargemaakt op een vuurtje. Na een onverklaarbare pauze van 3uur wilden we toch echt weer verder lopen, en zo gezegd, zo gedaan. Marloes had inmiddels last gekregen van krampen wat resulteerde tot openbare toiletbezoeken in de jungle. Maar zonder zeuren kwamen we vlak voor een zware stortbui aan bij ons eerste kampement op 2000m hoogte. En na wederom noedels zochten we vrij vroeg onze tent op. En wat voor tent, een ruime tweepersoonstent met heerlijke slaapmatjes en ruime frisse slaapzakken. Als we ons best deden konden we dit er best van maken, helaas was het nogal behelpen met de ruimte, leek het ondanks de matjes of je alsnog op beton lag en de slaapzakken waren eigenlijk te krap. Desondanks sliep Daniel heerlijk door en Marloes niet, die bracht in de nachtelijke uurtjes maar weer eens een bezoek aan het openbare toilet. Om 6u was er ontbijt en om 7u gingen we omhoog, naar de kraterrand. Anderhalf uur steil omhoog over grind en lastige rotsblokken maar toen waren we er, de kraterrand. Marloes helemaal kapot en uitgeput van de buikkrampen en slechte nachtrust en Daniel helemaal kwiek, klaar om door te lopen.

Mihao en Anja zaten er ook aardig doorheen en tezamen besloten we om van de top af te zien maar af te dalen naar het kratermeer en de volgende ochtend terug te keren naar de kraterrand om door zonsopgang te zien over het meer en de top van Rinjani. Inmiddels had de gids zich ook bij ons gevoegd, maar het leek meer op een capitool reisgids op vakantie. Je hebt er niet zo veel aan. Of hij liep een uur achter ons, of een uur voor ons, hij genoot zichtbaar van de eenzaamheid. Na een enorm steile afdaling waren we na 2,5u bij onze volgende kampeerplek, een tentje aan het kratermeer. Marloes haar darmen waren helemaal overstuur, zelfs na een van de heerlijkste nasi Goreng's die Daniel ooit heeft gegeten. Een duik in de hot springs zouden wat verlichting moeten geven maar nee, ook niet.

Een lekkere nachtrust dan? Na wat Uno spelletjes (dit duurt nooit lang want Marloes wint te vaak en Daniel kan daar niet tegen…de Polen lachten om ons) en welke-beroemdheid-ben-je spelletjes, lagen we om 8u 's avonds in ons bed voor een korte, maar betere nachtrust dan de avond ervoor. Om 3u in de nacht zouden we hetzelfde stuk naar boven afleggen wat we de dag ervoor naar beneden hadden afgelegd want je weet, the only way is up.. En waar we in de afdaling bij klaarlichte het ons 2,5u kostte om de afstand af te leggen, gingen we bergop in het donker op de nuchtere maag in 1u en 50 minuten. En we waren precies op tijd voor een prachtige (maar extreem winderige!! Koud!) zonsopgang achter de top van de Rinjani.

Daarna volgde weer de afdaling over het grind (naar boven zwaar, naar beneden tricky ivm uitglijden wat ons dan ook meerdere malen overkwam) en een ontbijtje bij Pos III waar we de eerste nacht hadden geslapen. Het ontbijt was karig (bananapancakes..geen thee), de porters hadden ook nog maar 2 mandjes mee ipv 6. Na de apen gevoerd te hebben met pinda's, waar zij vervolgens ruzie met de honden over kregen, vervolgden we dezelfde weg weer naar beneden. Over boomstronken, modder en nog meer boomstronken.

Nog voor 12 uur stonden we weer aan de voet van de berg, dag was net begonnen…maar wij waren kapot. Marloes voelde zich beter na wat slaap en minder kramp, maar ja die bovenbenen: auw, auw! Daniel was moe vanwege te weinig slaap, maar de benen voelden nog goed. Achteraf gezien is het spijtig dat we de top niet hebben gehaald, terwijl we normaal gesproken altijd degenen zijn die het meeste kunnen afzien, het snelst gaan en dus het eerste ergens zijn. Voor ons dus lichte teleurstelling…maar het had niet gekund vanwege Marloes d'r onwillige ingewanden. En ach, we houden onszelf voor dat het uitzicht vanaf de kraterrand een stuk beter was dan vanaf de top J.

Bij 'thuiskomst' bij Sonya in Senggigi hebben we onszelf getrakteerd op een buiten proportioneel duur diner (10 euro p.p.) dat echt heeeeerlijk smaakte (geen rijst, ananas of banaan). De was werd gedaan door de buurvrouw en zo konden wij de volgende dag naar onze volgende bestemming om bij te komen van de beproeving: de Gili's. Dit is waar we nu zitten…en we kunnen jullie nu al vertellen dat het verhaal over deze paar dagen kort gaat zijn: we doen niets, lekker.

Tot het volgende verhaal hier vanaf de Gili's,

Daniel en Marloes

PS: nog wat feitjes van de Rinjani:

Eindstand grote boodschappen: Marloes + 10 - Daniel 1

Aantal getelde Nederlanders: twee koppels van de vijf die we hebben gezien/gehoord

Kosten: minder dan een miljoen (bedankt voor de tip Eddy en Dorly) waarmee we waarschijnlijk de enige waren, de rest had meer dan een miljoen p.p. neergeteld om naar boven te gaan

Aantal keren uitgegleden/op de kont gevallen: Marloes 3 - Daniel 2

Aantal woorden dat de gids heeft gesproken: max 30 waarvan de helft yes en de andere helft raadsels

Aantal keren om nasi goreng gevraagd: 20 (antwoord gids: from the lake!)

Tentjes voor de komst van een groep Singaporezen: 3, na de komst van de Singaporezen: 23.

Aantal kledingwissels Mihao en Anja: ruim 20

Aantal uren geslapen: Marloes 9 - Daniel 15

Indonesische woorden/zinnen geleerd:

Sayadidamaui (dat wil ik niet)

Kedjong (kleine, banaanvormige penis)

Kamuijalandulan (loop jij maar voorop)

Sampejumpabesok (tot morgen)

Kuat (sterk)

Boss Bedel (baas met de dikke buik)

Selamatpagi (één goedemorgen)