Goh, het was toch best lastig om onze ouders uit te zwaaien…Normaal gesproken (het is al normaal om onze ouders uit te zwaaien) sta je dan op het punt je avontuur te beginnen, je reis te starten. Voor ons was het een beetje een dood moment. Het ene avontuur, dat van de Giggling Tree, was afgelopen en het nieuwe nog niet echt begonnen. Toen wij echter ook Beijing verlieten, kwam het gevoel van een nieuw avontuur, reizen, gelukkig als snel weer terug.

Vrijdag 21 oktober, 17:50, stoelnr. 40 en 41……..

Aangezien er, geheel conform onze natuur van alles op het laatste moment, op het moment van boeken wederom geen sleepers waren, hadden we voor de komende 12u een lekker zitplekje. Goed, de vorige keren waren meegevallen en deze rit zou zelfs wat korter zijn…desondanks geen leuk vooruitzicht. Toch viel het weer alleszins mee. We zaten tegenover (volgens ons) de enige andere buitenlandse en dit was meteen ook een Nederlandse (je komt ze ook overal tegen!), Marlinde. Hierdoor ging de reis weer aardig vlot voorbij en buiten het feit dat Daniel het fantastische inklapbare stoeltje van de andere, Chinese buurvrouw (die btw op 28juli 1976 de aardbeving in Tangshan ,+/- 250.000 doden, had meegemaakt en waarvan haar zoon in Libië had gewerkt!) had vernield en daarvoor moest dokken, was het weer 'n geslaagde treinrit.

Helaas hadden we het mooie weer in Beijing gelaten en regende het veel in Xian. En omdat Xian, behalve het wereldberoemde terracottaleger, weinig worth seeing heeft…hebben we hier dan ook niet veel gedaan. Het weer zat niet mee, maar we voelden ons ook niet erg lekker (treinvirus in het lichaam)…dus we moesten ons zelfs naar het Terracottaleger slepen.

En toen sloeg het geluk weer toe. De tour via het hostel was volgeboekt, dus wij moesten op eigen transport naar het leger wat ons de helft van het geld kostte. Daarnaast konden we aan de hand van onze gehuurde audiotour ook lekker onze eigen gang gaan. Het terracottaleger is een must see, het is immens, het is enorm gedetailleerd en het verhaal erachter is fascinerend (zie wikipedia.nl you guys!) De archeologische opgraving is opengesteld in 3 verschillende pits;

Pit 1: voor de helft opgegraven, infanterie en boogschutters gericht naar het oosten, omdat de keizer daar de laatste gebieden had veroverd en dus het meeste kans had om aangevallen te worden.

Pit 2: nauwelijks opgegraven strijdwagens met paarden, boogschutters en infanterie. (uit deze pit komen ook de beelden die tentoongesteld zijn geweest in Assen).

Pit 3: commandocentrum, blootgelegd met enkel hoge officieren en strijdwagens aanwezig.

Hebben wij nog meer gezien van Xi'an dan het terracottaleger? Jawel, een moskee in het moslimkwartier. Dat was dan ook wel het enige andere hoogtepunt van Xi'an. Daarmee komen we ook aan bij een cijfer voor deze miljoenenstad. Xi'an krijgt van ons een 6 voor de moeite. De stad draait om het terracottaleger, dit is indrukwekkend en zoals gezegd een must see maar daar is het ook wel mee gezegd.