Arequipa is een gemiddelde zuidamerikaanse stad zoals we er inmiddels al een behoorlijk aantal hadden gezien: Spaanse koloniale architectuur, het onvermijdelijke Plaza de Armas in het midden van de stad met daaromheen mooie kerken, overheidsgebouwen en banken, en keuze uit een aantal leuke hostels.

Maar we waren hier niet voor de stad (behalve dan misschien voor dat ene heel erg lekkere restaurant en het supergezellige hostel en het uitzicht op de vukanen en het relatief warme, droge klimaat), maar voor de nabijgelegen (naar zuidamerikaanse maatstaven: maar vijf uur met de bus) Cañon de Colca. De volgende dag namen we dus een bus naar het dorpje Cabanaconda dat boven aan de kloof ligt. (We hadden de laatste twee beschikbare kaartjes voor de bus; alles was uitverkocht omdat het het einde van de Paasweek was...) Het was best koud op die hoogte, maar gelukkig had ons hostel daar een pizzaoven die ook meteen de ruimte lekker verwarmde.

De volgende dag hebben we een flinke wandeling gedaan. Eerst naar het uitzichtpunt over de kloof.

Toen de afdaling de kloof in, een hoogteverschil van een kilometer. Dat was best zwaar op de spieren, 2,5 uur lang je gewicht opvangen.

Onderaan de kloof staken we de rivier over en klommen weer een stuk omhoog waar we een restaurantje tegenkwamen genaamd Gloria. Dat vonden we wel een toepasselijke naam, want we hadden inmiddels behoorlijk trek.

Na nog een paar uur vlak en weer naar beneden wandelen kwamen we dan aan in "De Oase", een groene plek midden in de verder vrij dorre kloof.

Er waren alleen koude douches bij het hostel, dus we moesten het zweet met koud water van ons lijf spoelen. 's Avonds konden we heel veel sterren zien; prachtig.

De volgende dag vertrokken we in de ochtendschemer, want we moesten de duizend meter die we de vorige dag waren afgedaald, weer klimmen, en dat wordt alleen maar moeilijker naarmate de dag heter wordt.

Hoe hoger je komt (de kloof lag op 3000 meter, het dorp op 4000 meter), hoe ijler de lucht, dus samen met de steeds groter wordende vermoeidheid van je spieren maakt dat het laatste stuk best zwaar. Maar we hebben het gehaald (in ruim 3 uur)! Het was een supermooie wandeling met indrukwekkende uitzichten.

Terug in Cabanaconde hebben we genoten van een welverdiende brunch en toen de bus terug naar Arequipa genomen.

's Avonds pakten de nachtbus naar Nazca waar we de mysterieuze Nazca Lines gingen bekijken...