Vandaag stond er een stevige rijdag voor de boeg, met volgens onze bijbel geen interessante stops along the way dus dat was ook weer iets om naar uit te kijken. De hele weg hebben we niets anders gezien dan schapen, schapen en nog eens schapen. Ik snap eerlijk gezegd niet dat de Uggs uit Australië komen en niet Nieuw-Zeeland. Geen enkel schaap heb ik gezien down under terwijl het er hier van krioelt! :o) (btw, de aussies lachen met ons dat wij Uggs dragen buitenshuis, want blijkbaar gebruiken zij dat als sloefen - en dit heb ik van een lokale griet eh). Onderweg werd het weer slechter en slechter en toen we aankwamen in Te Anau was het dan ook serieus aan het regenen. Zo hard eigenlijk dat het niet aangeraden was ons busje te verlaten. Blijkbaar kan het weer in deze regio nogal verraderlijk zijn. En deze woorden waren nog niet uitgesproken of de opklaring was al daar. Dat heb je dus nooit in België; als je thuis opstaat met grijze wolken ga je gegarandeerd slapen met grijze wolken. Hier kan het weerbeeld op één dag serieus veranderen (en daarom heb ik dus vestimentaire issues - volgens Nico). We zijn dan maar eens de stad gaan verkennen = 1 grote winkelstraat en dan waren we rond :o) om vervolgens langs het meer te gaan wandelen. Ik had geluk dat onze camping SUPER internet had (internet in NZ is een ramp; overal is het betalend en helemaal niet goedkoop en dan stinkt de kwaliteit nog, pft - lang leve Azië op dat gebied: overal gratis wifi dat werkt). De rest van de avond hebben we dan ook achter de pc doorgebracht om naar huis te skypen (wat al ff geleden was) en dan de blog up te daten, jippie. Nu kon ik gaan slapen met een gerust geweten ;o)

We bevinden ons in Fiordland wat ook betekent dat we precies in Noorwegen zitten (een reisje dat we in 2007 gedaan hebben). Vanaf we vertrokken richting Milford Sound (= één van de toegankelijke fjorden in de regio) hebben we niets anders gezien dan mist en motregen. En toch reden we naar Milford Sound en toch zouden we die cruise doen! De weg kronkelde van links naar rechts en rechts naar links; het was nodig om ons heel goed te concentreren op de baan. Helemaal aan de top moesten we een tunnel door; die tunnel lijkt net met de hand uitgehouwen en doet een beetje spooky aan. Erna begint de daling in de vallei tot het laagste punt waar je op de boot springt. Net na de middag zijn we dan op ons schip gestapt met een klein hartje - gaan we wel iets zien… is het niet voor niets, maar neen hoor. Met dat veranderlijke weer hebben we toch de kans gekregen om mooie stukjes te zien van deze grote fjord. Ontelbare watervallen hebben we bewonderd, alsook een hele kolonie "fur seals". Op onze terugweg naar Te Anau hebben we deze keer de tijd genomen om onderweg te stoppen aan de vele view points die we op de heenweg snel waren voorbij geracet. Op één van de plekken hebben we dan eindelijk de beruchte KEA vogel gezien; deze papegaai-achtige stalkt de mensen voor voedsel en ze menen het. Het weer werd er alleen maar beter op, zeker na het passeren van de tunnel. Aankomen bij de camping voelde al vertrouwd aan. Morgen gaan we richting Queenstown, de activiteitenhoofdstad van het zuidereiland.