De sterren maken plaats voor de zon als ik mijn ogen opendoe en uit het dakraam kijk. Heerlijk om te slapen onder de heldere sterren en nog heerlijker om wakker te worden met het zonnetje op je gezicht. Na een verfrissende douche is het tijd voor ontbijt en we zijn niet alleen: 3 eendjes zouden maar al te graag wat meepikken en dus geef ik hen een boterham. Uitzonderlijk dat ze totaal geen angst kennen en zelfs het brood uit mijn handen eten (eentje had wel een stuk vinger mee!). Vandaag een lange dag voor de boeg richting Mount Cook - de hoogste berg van het land. We weten wat er allemaal op ons pad ligt, maar niet goed waar we gaan eindigen (da's het leuke van met een busje onderweg te zijn - my home is where my wicked van is). Nog even een korte stop bij de supermarkt en we're ready to go. De bedoeling is om tegen lunchtijd aan te komen bij Lake Tekapo… dat hebben we maar net gehaald. Het zicht op het meer en de bergen was betoverend! Ja, hier houden we halt om onze bo'kes op te eten in het zonnetje… even verkeerd gedacht… man man man, we werden bijna omver gewaaid. De korte broek en t-shirt werd geruild voor een jeans en fleece en dan nog was het veel te koud om buiten te eten. Ok, dan hebben we gezellig in ons busje gegeten met zicht op het meer en de bergen; dit was op z'n minst even gezellig. We hebben toch de straffe wind getrotseerd en zijn wat op verkenning gegaan rond het meer. Er bevindt zich een heel oud kerkje van de schapenherders van vroeger dat af en toe nog gebruikt wordt voor speciale gelegenheden. Binnenin heb je een fantastisch uitzicht! Net iets verder staat een monument van een border collie alias schaaphond; deze wordt geëerd voor al zijn zware werk. Na de korte lunchpauze rijden we verder tot Twizel; een klein dorpje net aan de rand van Mount Cook National Park. Tegen het uur dat we hier aankwamen, was het hoog tijd voor een warme choco! Ons oorspronkelijke plan was om hier te logeren en dan de berg de volgende dag te gaan bezoeken, maar we konden nog wel een paar kilometers aan, dus zijn we voor Glentanner gegaan en hebben ons busje hier geparkeerd. Morgen tijd voor actie!

OMFG!!! We hebben de koudste nacht ooit meegemaakt! Het was zo koud dat ik met kleren en kousen aan onder het donsdeken ben gekropen en dat ik nog steeds kippenvel had. Na het klappertanden is het me dan toch gelukt om eindelijk in slaap te vallen… De ochtend bracht de zon en straalde over het meer en de vallei en maakte de besneeuwde bergen zichtbaar voor ons. Vandaag zouden we ons opsplitsen voor de activiteiten: ik ging paardrijden (jippie) en Nico zou gaan wandelen in Mt Cook park. Om 10u ben ik aan mijn 2u durende tocht begonnen met Frankie - mijn brave ros. Samen met de gids ging het bergop. Eenmaal aan de top hadden we een geweldig zicht op de bergtoppen en het melkblauwe meer. Dan was het tijd om te dalen en viel het me pas op hoe hoog we te paard geklommen waren. Heel de weg naar beneden heb ik moeten achteruit leunen en m'n benen gestrekt houden in de beugels. Het was wel zeer spectaculair. Mijn gids was een Duitse griet van 20 jaar die al 3 maanden woonde en werkte op de boerderij en niets anders deed dan trektochten. Ze zal dit nog de komende 4 maanden doen tot het seizoen gedaan is en dan even naar huis om een volgende bestemming te kiezen. Echt bewonderenswaardig! Ze zit hier "in the middle of nowhere" zonder gsm bereik, zonder facebook, zonder al te veel externe contacten (buiten de klanten) - er zijn er maar weinigen die dat kunnen! Tegen de middag hadden we terug afgesproken aan de camping en scheurden we beide van de honger na onze "sport"activiteit. Nog een laatste blik op de bergen geworpen tijdens lunch en dan met de chinese dragon weer de baan op. Eindbestemming van vandaag was Oamaru; een stad vol speciale gebouwen gemaakt van kalksteen. In de 19de eeuw is de stad rijk geworden dmv export van gekoelde vleeswaren en met die rijkdom hebben ze enorme gebouwen in kalksteen opgetrokken. Het is gracieuze antiek. We besluiten om te gaan dineren in één van deze gebouwen: het Criterion hotel. Dit hotel bestaat reeds sinds 1877 en straalt nog steeds dezelfde vibe uit van toen. In dit hotel komen vooral lokale mensen aan de toog hangen. Dan is het alweer tijd om ons bed op te maken in de camper, het dakvenster open te schuiven en te wachten tot de sterren tevoorschijn komen…