09-12-2010

Na een jetlag van het tempelkijken worden we om 08.15 uur bij ons guesthouse opgehaald. De bus zou om 08.30 uur vertrekken vanaf het busstation, maar dit wordt zoals inmiddels gewoonlijk in Cambodja een stuk later. Er is altijd nog wel weer bagage die meemoet of er wordt nog snel iemand met een brommer afgeleverd. Er zijn ook nog altijd weer mensen die nog even drinken of iets te eten willen kopen. Je mag dus blij zijn dat de bus met een uur vertraging vertrekt. Battambang ligt op ca. 3 uur rijden van Siem Reap, maar toch werd er natuurlijk weer de bekende eetstop ingelast. Zodra je uit de bus stapt staan de mensen al direkt klaar met een mand sprinkhanen, gefrituurde kuikens of iets wat daar op lijkt. Aangezien we nog voor vertrek ontbeten hebben besluiten we hier maar van af te zien en het te doen met een Brusselse wafel (helaas zonder chocoladesaus) die een vrouwtje tijdens de stop van de bus verkoopt. Om 13.00 uur zijn we dan eindelijk in Battambang aangekomen, na gek te zijn geworden van het constante getoeter van de chauffeur. Zodra de bus stopt bij de "halte" worden we opgewacht door allerlei gasten die proberen een kamer te slijten. Gisteren hebben we zelf al een leuk adresje uitgezocht zodat we met een tuktuk direkt wegrijden. We hebben een mooie (heeeeeeeeeeeel grote) kamer in een villa genaamd de Bungalow. Deze ligt echter een stuk van de geasfalteerde weg. Kan leuk worden als het hier zou gaan regenen. Gelukkig heeft het guesthouse ook een restaurant, zodat we in noodgevallen hier ook prima kunnen eten. Als we na de lunch te voet willen vertrekken worden ons direkt gratis fietsen aangeboden, zodat we toch redelijk snel in de stad zijn. Morgen gaan we de plaats wel verder bekijken!

10-12-2010

Vandaag de fietsen weer genomen om de omgeving te verkennen. We hebben even geen behoefte aan tempels en killing caves (zoals ze die hier hebben) maar willen gewoon de simpele dingen zien en de franse koloniale huizen eens vastleggen met de camera. Eerst zijn we naar de oude franse brug gereden, die overgestoken en via de andere kant van de rivier op weg naar de Pepsi fabriek die sinds 1975 niet meer in gebruik is (later begrijpen we precies waarom). We passeren mooie pandjes en een katholieke kerk. Volgens het plattegrondje moet de fabriek op ca. 1 km buiten de stad zitten, maar we zien het effe nog niet. Blijkt na checken op de kaart dat het aan de andere kant van de rivier ligt. Oooooooooooooooooo. Dus weer over een brug een stukje terug en daar ligt het inderdaad aan onze rechterhand. Het is een beetje een russische bunker om te zien, maar er staat wel het bekende Pepsi logo (licht verschoten) op het pand. Als we het hek open maken rijden we het terrein op, op zoek naar de spannende beelden (Griekenland barst van dit soort oude panden (olijfolieperserijen) en naar binnen gluren levert altijd mooie plaatjes op). Helaas zien we hier in eerste instantie alleen een hond en mensen die in één van de loodsen wonen. Tja kraken bestaat hier ook. Als we terugrijden naar de voorkant van het gebouw zien we, als we door de stoffige ramen kijken, nog wel een transportband staan met de laatste kratjes pepsi en door wat lage raampjes zien we ook nog wat andere kratjes staan met Mirinda, waarschijnlijk de aziatische versie van Fanta. Een stuk verderop ligt het station, waar de klok al jaren op 08.02 uur staat. Ook de gebouwen hieromheen worden bewoond door locals bij gebrek aan beter. Geeft een beetje trieste indruk. Wanneer we later in de Lonely Planet zoeken wanneer Pol Pot aan de macht is gekomen, blijkt dit 1975 te zijn. Lijkt me als eigenaar van Pepsi het moment om de boel te verlaten. Moet een heftige situatie zijn geweest. Als je dan terug denkt aan de transportbanden waar de hotuen kratjes nog opstaan, ziet er echt uit of alles abrupt is stilgezet.

11-12-2010

Toen we gisteravond terugkwamen uit de stad (het "eigen" restaurant van de hut was achteraf niet geweldig) kwam de eigenaar van de villa naar ons toe met de vraag of we de volgende dag uit zouden checken. We waren verbaasd, want we hadden gezegd dat we 3 nachten wilden blijven. De kamer was gereserveerd door andere mensen en we zouden wel kunnen blijven maar dan moesten we even verkassen naar een andere kamer. Na harde muziek al vroeg in de morgen en een doucheputje dat niet echt naar viooltjes ruikt maar naar kool, besloten we dan ook de spullen te pakken. Beneden aangekomen was nu de eigenaar verbaasd dat we opeens weggingen. Hij zei dat hij zich had vergist en ons had verward met andere gasten. Helaas pindakaas voor hem, met gierende banden zijn we naar de stad vertrokken. Achteraf bleek dat hij de was niet had berekend, eigen schuld dikke paddo!!! Hij had tenslotte ook niet zijn verontschuldigingen aangeboden en blijkbaar maakte het hem dus niet veel uit of we nog zouden blijven. In de stad hadden we direkt weer een nieuw adresje, hopenlijk is hier weer alles rustig en reukloos. Hierna wilden we weer gaan fietsen, maar het hotel was door de voorraad fietsen heen bij nader inzien, bij het Gecko café hadden ze wel fietsen maar geen sleutel van het slot waarmee de fietsen vaststonden. De verhuurder had wel een plattegrondje maar van Google Maps, schaal 1 op 1 miljoen, niet echt handig dus... Uiteindelijk bij een ander guesthouse fietsen gehuurd, ook niet zonder problemen want bij de ene fiets stond het zadel te hoog en de ander had weer geen handig mandje om je spullen in te doen. Gelukkig waren we vroeg opgestaan zodat we nog ruim de tijd hadden om wat rond te rijden. Onderweg zagen we een oude spoorbrug en rails die verdwenen in de bush, en veel tenten met loeiharde muziek waar hier volgens gebruik de paar dagen durende bruiloft wordt gevierd. Bij elk feest wordt een tent opgebouwd, hoe opvallender hoe beter, met bij de ingang een foto van het echtpaar met een trouwjurk/pak en links een "statieportret" in de kleur van die dag van de week. De keer dat wij het zagen was het geel. Het aanstaande bruidspaar ziet eruit als Ken en Barbie en kunnen zo mee doen in een soap. Ook hebben we het enorme lelijke beeld gezien van een (zeer donkere) man met een stok in zijn handen, (het mannetje met het zwavelstokje?) waarnaar de plaats Battambang is genoemd. Ondanks de enthousiaste verhalen en foto's van de look a like van Youp van 't Hek om met de boot naar Siem Raep te gaan, besluiten we toch de volgende dag met de bus naar Phnom Penh te gaan. De boot (die we bij een boekingsbureau) op de foto zien, is niet zo groot en op het bovenste dek zijn geen stoelen en overkapping. Dus zit je noodgedwongen 6 uur in de zon. Daarna zouden we dan nog steeds met een bus naar PP moeten rijden en dat duurt ca. 5 uur. Twee dagen achter elkaar reizen lijkt ons iets te gortig.

12-12-2010

's Morgens even broodjes gekocht bij de bakker voordat we onze rit naar het zuiden per bus gaan maken. We moeten om 08.45 uur bij het busstation zijn voor de bus die uiteraard niet om 09.00 uur vertrekt. Maar uiteindelijk na 3 kwartier te hebben staan wachten komt de bus eraan. Na meerdere stops te hebben gehad (plassen langs de kant van de weg voor de andere nederlanders in de bus) en nog een eetstop komen we uiteindelijk om 15.15 uur aan in PP. Gelukkig hadden we Rowen Hezze en Abba bij ons om de sfeer er in te houden. De karaoke en slechte Peppi en Kokki zijn echt ver schrik ke lijk en heeeeeeeeeeel flauw. Onze reisgenoten vonden dat niet en lagen geregegeld plat tegen de stoel voor hun van het lachen. Het ziet er zo amateuristisch uit met slechte pruiken, vreemde pakjes. Echt jaar 0 voor onze maatstaven. Onze winnaar van de tuktukdrivers (hij is supertrots dat hij de rit krijgt) brengt ons naar Waterview guesthouse bij de rivier. We hebben een kamer met uitzicht.