30-11-2010

Na nog een keer een broodje pindakaas te hebben gegeten en te hebben afgerekend stond prompt daar het busje voor onze doorreis naar Kompong Cham. Dat is lekker vlot. Bij het busstation ontstond enige verwarring over welke bus we moesten hebben. Eerst was het die bus, vervolgens werden onze spullen in een andere bus in de kofferruimte geladen en oh nee jullie gaan naar Kompong Cham, dat is bus nr. 72. Maar die is er nog niet. Uh toch eigenlijk wel bleek later. Spullen er in en heerlijk genieten van wat ouderwetse karaoke. Ooooooooooooooooh wat is dat toch erg. De rit duurt gelukkig slechts 3 uur en de ipod opzetten is niet goed voor de trommelvliezen om dit gesnerp te overtreffen. Goed ... we zijn onderweg, dieseldampen in de bus. What's the problem. Onderweg natuurlijk weer eens een stop bij een restaurant dat onderdeel is van de keten van de busmaatschappij. In de rij voor een plas en dan weer verder. R-nie dut even weg, Bert ook, maar ziet op tijd dat we het dorp naderen. Bij aankomst ontbreekt er alleen een stuks bagage. Da's niet zo prettig. Zeker niet als blijkt (als het uiteindelijk uit een andere luik komt, dan waar het was ingegaan) een aantal dingen nat zijn. De onderbroek kon worden uitgewrongen op het balkon van het hotel. Da's lekker! Ook de tuktuk rijder is stronteigenwijs en zet ons lekker bij een ander hotel af dan waarom we hebben gevraagd. Kan je alsnog 200 m met je rugzak naar het juiste hotel lopen. De aussies die in de bus zaten zijn hier inmiddels ook aangeland. Leuke schoolexcursie zo naar Cambodia. 's Middags op de hoek van de straat geluncht en een korte wandeling gemaakt naar een dorp in de buurt. Hier wonen moslims! Da's gek. Maar ze zwaaien en lachen sympathiek en wij trekken een rolletje op (ook grappig). Daarna een bier en een tukje (in enkelvoud).

1-12-2010

Na een ontbijtje bij de rivier met uitzicht op de nieuwe brug, de was gedropt en toen fietsen ($3 voor 2) gehuurd. Het is behoorlijk warm om te lopen en met de fiets heb je nog wat rijwind. Even buiten Kompong Cham liggen de ruïnes van Wat Nokor. Wij op zoek naar de ingang met een kassa, maar die hebben ze hier niet. Blijkbaar is het (nog) geen toeristische attractie. Via wat later een zijkant blijkt te zijn komen we het complex binnen. Hoge stenen muren, heel veel reliëfs en details. Misschien in vergelijking met Angkor Wat niets, maar voor ons toch erg leuk om te zien. In het complex is een nieuwe tempel gebouwd, wat een mooi contrast oplevert. De enige levende wezens zijn een paar (witte) koeien en wijzelf. Na een groot aantal foto's van de gebouwen en beelden te hebben gemaakt, weer op het gemak teruggereden naar de stad, waar we bij de rivier lekker gegeten hebben.

De contrasten in deze stad zijn groot: de een rijdt nog met paard en wagen, de ander in een sportauto. (ja Mark die hebben ze hier ook...). Ook hebben we hier de eerste echte vuilniswagen gesignaleerd en een kinderfietsje met zijwieltjes. Tegen de verwachting in spreken ze hier best goed engels, blijkbaar hebben ze een heel goede leraar engels laten invliegen.

2-12-2010

Vandaag hebben we een eilandendag. Vanochtend gaan we op de fiets (natuurlijk eerst met de ferry over) naar het eiland dat hier het dichtstbij ligt. Aangezien het vrij hard waait is het fietsen een aardige krachtinspanning. Gelukkig staan er op het eiland veel bomen, dus valt het hier mee. Ook hier weer HET landelijke leven. Buffels onder de hut, kinderen die gedag zeggen en kleine winkeltjes. De boot op de heenweg is propvol met brommertjes en er kunnen uiteraard nog meer bij. Uiteindelijk kunnen we vertrekken, als er nog twee meiden aankomen op de fiets die nog snel op de boot slingeren terwijl deze al los is. Gisterenavond hebben we bij het restaurant nog een boottochtje geboekt dat om 15.00 uur vertrekt, dus nog even tijd tussendoor voor internet en koffie met tostie. Vanaf het terras heb je een mooi zicht op wat er zoal voorbij komt, vrouwen dragen hier gewoon een pyama overdag. Een van de meiden die op de brommer voorbij komt heeft een luxe uitvoering van satijn, met beertjes erop. Hoe kinderachtiger hoe leuker lijkt het. Ook Hello Kitty wordt gewoon gedragen door volwassen meiden. Dat ze die maat überhaupt hebben! In het restaurant nog even de kaartjes geboekt voor onze busrit morgen naar Kampong Thom. Degene die ons helpt hebben we nog niet eerder gezien, hij boekt ook dus voor het eerst de bus (maar dat vermoedde we al). Voor USD 4,50 p.p. zitten we dus morgen weer in de bus een stukje verder op richting Siem Raep. In de buurt van Kampong Thom moet nog een pré-angkoriaans tempelcomplex zijn. Benieuwd hoe dat er uit ziet! Beelden volgen zeker later.

Precies om 15.00 uur gaan we met de boot naar het andere eiland. Voor de mensen daar heeft de bootsman een zak met allerlei etenswaren meegenomen. De mensen in het dorp zijn erg arm en alle hulp is dus welkom. We worden omringd door een grote groep kinderen die allemaal op de foto willen. We zien dat het land nog met buffels geploegd wordt en dat de moestuin met gieters wordt bevloeid. Behoorlijk primitief dus. Ook het schooltje is heel simpel, alleen een afdakje met wat zelfgetimmerde schoolbankjes. Op de boot vertelt onze gids (de vrouw die samen met een fransman een van de restaurants runt) dat de buurman (restaurant Mekong Crossing) is overleden. Volgens de beschrijving van Travelfish moest dit restaurant gerund worden door een look-alike filmster, maar die hadden we nog niet echt gezien. Nu blijkt waarom. Op 45-jarige leeftijd ging het licht uit en het was niet helemaal duidelijk waaraan hij was overleden. De cambodiaanse vrouw die achterbleef en alles erfde werd bedreigd en is vermoedelijk vertrokken. Nu wordt de tent gerund door Chinezen, die in dit land redelijk wat in de melk te brokkelen hebben. Overal zie je hotels en restaurants die worden overgenomen door hen. Het cambodiaanse personeel krijgt salaris, maar ze hangen maar wat rond, de interesse is verdwenen.