Door het slechte weer en de daarmee gepaard gaande slechte wegen - de fameuze route 40 - hebben we onze reis moeten aanpassen. Dit betekende dat we aanzienlijk meer kilometers moesten maken dan gepland en dat we uiteindelijk weer via de oostkust richting Puerto Madryn moesten rijden om de auto in te leveren. Voordeel is dat dit aan de kust is en dat we nog veel zeeleeuwen (van heel dichtbij) konden zien net als enkele pinguïns. Deze beestjes maakten onze tussenstop erg vermakelijk. De steden en het landschap is echter minder aantrekkelijk. Toen we uiteindelijk in Puerto Madryn aankwamen hadden we 6.700 kilometer afgelegd in 15 dagen. Het was dan ook wel weer even wennen om in een bus te stappen richting Bariloche. Gelukkig zijn de bussen comfortabel en word het eten verzorgd. Daarnaast zijn de chauffeurs goed en veranderde het landschap naarmate we verder landinwaarts reden richting de Andes.

Na ongeveer 17 uur arriveerden we in Bariloche en hebben we snel een hostel opgezocht. Na een klein marktonderzoek kwamen we uit bij de Tango Inn. Een zeer gelukkige keuze bleek achteraf omdat het er erg relaxed zou blijken te zijn. Een mooie kamer, grote jacuzzi, heerlijke ontbijtjes, lekker rustig en goede algemene ruimtes en aardig personeel. We hebben hier dan ook 8 nachten geslapen. In de tussentijd hebben we een week lang Spaanse les gehad. 's ochtends vier uurtjes les en vervolgens 's middags de stad bekeken, lekker relaxen of de omgeving van Bariloche verkennen. Deze omgeving is namelijk schitterend. Bariloche heeft het grootste skigebied van Argentinië en is in de zomer ook erg populair als vakantiebestemming. Het ligt aan een groot meer en wordt omringd door allerlei gebergten. Een van de eerste dagen zijn we naar een uitzichtpunt geweest op een berg met een 360 graden zicht. Froucke is naar boven gelopen en Bert nam de skilift omdat hij nog wat hinder ondervond van zijn rug. Het uitzicht is daar fantastisch! Veel bergen en meren en wat zeker bijdroeg was het schitterende weer. Naast dit schitterende punt te hebben bezocht, hebben we ook fietsen gehuurd en zijn we een mooie route gereden rondom enkel meertjes en langs enige bergen. Ondanks dat we wel wat fietservaring hadden was het toch nog een zware tocht. We hadden die middag namelijk Nederlands weer (regen) en het parcours was erg heuvelachtig. Ook op culinair gebied is het goed vertoeven in Bariloche. Veel inwoners hebben een van oorsprong Italiaanse, Zwitserse of Duitse achtergrond. Dit heeft ervoor gezorgd dat Bariloche onder meer bekend is vanwege haar heerlijke chocolade en goede restaurants. Je vindt dit ook terug in de architectuur die heel 'alpen-achtig' aandoet. Daarnaast wordt er ook veel bier gebrouwen, waarvan wij proefondervindelijk kunnen bevestigen dat het zeer goed smaakt. Een bijzondere manier van koken die hier plaatsvindt stamt af van de oorspronkelijke bewoners (maipuchas). Het wordt in een buurtgenootschap gedaan in de buurt van Bariloche genaamd Colonia Suissa. Het gerecht wat hier wordt bereid heet Curanto, een naam die is afgeleid van de hete stenen waardoor het eten gaar wordt. De manier waarop het eten bereid wordt is als volgt; eerst graaf je een gat waar je een vuur in stookt. Vervolgens leg je er stenen in. Deze moeten goed op temperatuur komen. Vervolgens leg je bladeren op de hete stenen en daarop het eten (vlees, aardappelen, groenten), dit dek je af met bladeren en vervolgens met jute zakken. Daarop leg je de aarde uit het gat. Na twee uur is het eten vervolgens klaar. Bert vond het erg lekker maar Froucke was iets minder enthousiast. Het ligt redelijk zwaar op de maag en vandaar dat we na dit maal een mooie en lange wandeling hebben gemaakt. Naast het lopen en fietsen heeft Bert nog een potje indoor voetbal gespeeld met de man van de Spaanse lerares en een aantal vrienden. Een leuke ervaring en een bevestiging dat de rugproblemen afnemen. Toen de laatste nacht in Bariloche erop zat moesten we afscheid nemen van ons hostel. Dit deden we met een beetje tegenzin omdat het hier zo prettig was. Tevens was dit de dag van onze laatste les Spaans. De school die gerund wordt door twee vrouwen was ons erg goed bevallen en de dames waren zeer vriendelijk.

Aan alles komt een eind en daarom stapten we, na een uitstekend verblijf in Bariloche, in de bus naar Villa L'Angostura. Een ritje van een paar uurtjes door een schitterende omgeving van nog meer bergen en meren. Het doel was om hier te dineren in het restaurant van Martin Zorreguieta, de broer van Maxima. Toen we echter aankwamen bleek dat het restaurant gesloten was, off-season. (We hadden het wel aardig gevonden als ze dit op hun website hadden gezet, maar dat terzijde) We hebben een visitekaartje achtergelaten hopende op een reactie van deze - volgens onze Spaanse leraressen - sympathieke man. In 'Villa' konden we overigens nog gevolgen zien van een kleine ramp die zich in de hele regio had voltrokken. In juni 2011 heeft hier een vulkaanuitbarsting plaatsgevonden waardoor er veel as (in 'villa' zo'n 40 centimeter) is neergedaald. Nog steeds ligt er as aan de kant van de weg, op de bomen en daken. Dit heeft een behoorlijke impact gehad op de toeristenindustrie, de belangrijkste bron van inkomsten. De volgende ochtend zijn we weer op de bus gestapt naar San Martin de los Andes. Weer een zeer mooie reis door een schitterend landschap van bergen, vulkanen en meertjes. Dit is voorlopig onze laatste stop in Argentinië want morgen vertrekken we richting Pucon in Chili.

Y ahorra tengo que dormir porque el bus partes a seis horas manana a la manana, muy temprano. Chau, hasta luego!