Na circa acht maanden backpacken door Zuid en Centraal Amerika eindelijk vakantie. Dat klinkt misschien een beetje gek maar drie weken waarbij overnachtingen en routes (met eigen auto) volledig zijn gepland, geeft wel wat rust. En erg leuk om dit samen te kunnen doen met Maaike (Frouckes moeder) en Wytske, tevens onze reispartners vorig jaar bij de Transsiberische spoorlijn. Een leuk wederzien waar we ons op verheugd hadden en het lot wilde dat dit wat anders ging dan gepland. Wij dachten namelijk de komst van de dames lekker te kunnen afwachten bij ons hotel op het terras met een cocktail maar dit liep iets anders. Toen wij namelijk met onze taxi vlakbij ons hotel in Havana achter een busje stil kwamen te staan door een opstopping, stapten er plotseling twee dames uit de taxi voor ons. En ja hoor daar waren ze al. Grappig om ze op deze onverwachte manier te treffen maar zeker niet minder leuk. Omdat we al vlakbij het hotel waren, hebben we het laatste stukje gelopen en konden we snel inchecken. Het hotel was erg fraai en onze kamer was enorm groot met een speciale rookkamer. Ondanks de jetlag (met name bij de dames) besloten we om alvast de stad een beetje te gaan ontdekken en wat sfeer te proeven. We bemerkten al snel dat Havana een erg mooie stad is met vele mooie koloniale gebouwen en dat ons hotel op een mooie centrale plek was gelegen, naast Plaza Vieja. De panden rondom dit plein zijn erg mooi gerenoveerd, iets wat zeker niet geldt voor alle panden in Havana. Met name langs de waterkant wordt druk gewerkt om het straatbeeld weer de allure te geven zoals deze er ooit was en dit is een behoorlijke opgave. Havana is een erg toeristische stad met veel goede voorzieningen. Je kan er heerlijk eten, goed verblijven en bovendien is het er veilig. Er zijn wel wat bedelaars maar onveilig hebben we ons hier gelukkig niet gevoeld. We hebben begrepen dat toerisme een speerpunt is voor de Cubaanse economie en dat criminaliteit hiertegen streng wordt bestraft. Bovendien zijn Cubanen over het algemeen vriendelijke mensen. Iets wat direct opvalt wanneer je op Cuba arriveert zijn natuurlijk de oude auto's. Deze bijzondere auto's zorgen voor een schitterend straatbeeld. Het zijn niet allemaal plaatjes en helemaal niet wat eruit de uitlaat komt maar het geheel is indrukwekkend en maakt een authentiek straatbeeld. Het is een echt eiland waar de ontwikkeling een tijd heeft stilgestaan. Dit wordt veroorzaakt door de overheid die ervoor zorgt dat Cuba een eiland in de wereld is. De bevolking heeft nauwelijks toegang tot internet en reizen is alleen voor een zeer beperkt deel van de bevolking mogelijk. Daarnaast is er het handelsembargo welke is opgelegd door de VS. Hierdoor is er een schaarste aan luxe goederen en medicijnen op het eiland. De schaarste was te bemerken door de grote getallen kruidenpotjes bij de apotheken en de dames die bij de deur van je hotel staan te bedelen om zeepjes. Het is lastig inschatten of deze bedelaars het allemaal echt zo slecht hebben of dat ze eigenlijk een veel beter inkomen hebben door te bedelen dan 'gewoon' te werken als staatsemployee. Een mooi voorbeeld hiervan was een bedelaar, een blinde man bij een terrasje vlakbij ons hotel, waarvan wij al vrij snel opmerkten dat hij helemaal niet blind was. Het terras zat namelijk afgeladen met spaanstalige mensen maar elke keer als deze 'blinde' meneer vlakbij ons kwam te staan vroeg hij ineens om 'money, money, ipv van 'dinero, dinero'. Dat is toch knap dat deze meneer door had waar de buitenlanders zaten, ach ja. Daarnaast zie je ook wel veel gefortuneerde Cubanen in Havana waarvan eigenlijk nooit iemand een bedelaar helpt/geld geeft. Terwijl de Cubanen echt niet zo hardvochtig zijn, we hebben ze zelf juist ervaring als zeer gemeenschapsgezind. Aangezien de bedelaars/kinderen op straat vooral money money begint te roepen als er een toerist passeert, hebben we onze vermoedens dat het vooral goed loont en Cubanen de toerist vooral zien als een soort geldmachine. Overigens is dit ook gevoed door een uitspraak van Fidel Castro dat de toerist het goud is voor Cuba. Havana is een prachtige stad om doorheen te slenteren maar je wordt wel constant gevraagd om iets te geven, iets de kopen, iets te eten, een foto ergens van te nemen tegen betaling, naar iemands muziek te luisteren etc etc. We spraken later een tweetal Nederlandse dames die zelfs moesten betalen omdat een klein kindje naar ze gezwaaid had en dat ze terug gezwaaid hadden?!

In Havana hebben we ook nog een mooie rondrit gemaakt met een dubbeldekkerbus. Hier vanaf konden we ongestoord plaatjes schieten van deze fotogenieke stad. 's Middags hebben we nog wat 'staatsieportretten' geschoten bij het beruchte hotel national, hier kwamen vroeger veel topcriminelen en onderwereld figuren om in het casino te spelen. We stonden bij een grote Cubaanse vlag om foto's te nemen maar toen we ons omdraaien stond er een meneer van de beveiliging achter ons. Wij schrokken natuurlijk en dachten dat we misschien als naïeve toeristen één of andere wet hadden overtreden of dat we ons niet aan de etiquette hielden. Het viel gelukkig mee want deze beveiliger stond gewoon te wachten tot we klaar waren met de foto's zodat hij de vlag kon strijken.

's Avonds is Bert nog even gaan vissen langs de boulevard in Havana, met ons blond uiterlijk vielen we gelijk op en al snel was er een gids/sigaarverkoper die de hele avond met ons heeft staan praten. Bert heeft drie visjes gevangen en heeft deze weggegeven aan de buren die het concept van vissen voor je plezier niet echt snapten. Deze mensen waren hier eigenlijk allemaal aan het vissen voor hun avondmaal. Ze waren blij met de vangst van Bert want hij had de grootste vissen gevangen mede door het feit dat hij de enige met een hengel was en de anderen het alleen met een losse lijn deden (al waren deze nog te klein om te eten voor onze begrippen).

De volgende dag hebben we een huurauto opgehaald en zijn we vertrokken naar Viñales, een dorp tussen de tabaksvelden en bijzondere vallei gevormd door miljoenen jaren erosie.

Aldaar hebben we ons alle vier op een paard gehesen, voor de één was dat wat makkelijker als voor de ander, en zijn we door de plantage gereden naar een tabaksboer. Het paardrijden ging de dames gelukkig goed af en het feit dat ze weinig tot geen ervaring hadden was bijna niet te merken. De tabaksboer liet ons zien hoe de sigaren werden gemaakt en we hebben heerlijke koffie gedronken en een heerlijke Cubaan gerookt. Ons hotel had een prachtig uitzicht en een groot zwembad waar we ons ook de nodige uren hebben vermaakt met een kaartspelletje, sigaar en fles rum op tafel. 's avonds hebben we genoten van de Cubaanse keuken die erg goed is en erg gevarieerd. Na ons verblijf in Vinales zijn we vertrokken naar Cabo San Antonio. De weg ernaartoe was interessant en kost enige moeite omdat de bewegwijzering erg matig is en het kaartmateriaal wat we hadden ook niet altijd even duidelijk was. We reden door vele kleine dorpjes over kleine weggetjes richting het meest westelijke punt op Cuba. Het laatste stuk was door een park waar we moesten slalommen tussen de krabben door op de weg. Deze beestjes zaten volop op de natte weg naast de zee en daarom kostte het enige moeite om ze te ontwijken. Ook zagen we een aantal wilde zwijnen die veel in het gebied aanwezig zijn. Na een mooie rit langs het water kwamen we uiteindelijk aan in ons 'resort'. Het was er zeer rustig en we hadden de cabins voor het uitkiezen. De eerste dag waren we de enige gasten en hadden we het strand voor ons zelf. We hebben heerlijk gezwommen in de zee bij een mooie ondergaande zon. De volgende dag hebben we een stukje gelopen naar de haven die drie kilometer verderop was. Tijdens deze wandeltocht kwamen we nog enige zwijnen tegen maar werden we vooral lastig gevallen door een enorme hoeveelheid insecten. Aangekomen bij de haven bleek dat alles gesloten was. Er waren wel mensen aanwezig en er stond fris in de koelkast van het restaurant maar een drankje of iets dergelijks konden we niet krijgen. Wel kregen we wat informatie over mogelijke excursies. Het vreemde hier vonden wij de prijsstelling van de verschillende mogelijkheden. Een voorbeeld is dat je een twee uur durende boottocht voor 5 dollar kon boeken, wilde je echter de hele dag dan hadden ze een speciale aanbieding en betaalde je 78 dollar. Kennelijk worden prijzen 'opgelegd' en wordt er verder niet over nagedacht en niets is onderhandelbaar. De volgende dag hebben we een boottocht gemaakt en gesnorkeld. We gingen met een enorme mooie en snelle speedboot eerst richting een kreeftenopslag. Dit was een extraatje van de bemanning maar helaas hadden ze op de opslag op dat moment geen kreeften. Vervolgens gingen we op weg naar de 'snorkelplek'. Tot onze verbazing en teleurstelling voeren we precies naar een punt voor ons hotel en strand. Desondanks was het erg leuke excursie en hebben de dames genoten van de mooie natuur onder water terwijl Bert probeerde wat vissen binnen te halen. Op de boot was het vissen zonder succes maar later vanaf het strand heeft Bert nog twee mooie visjes gevangen. De volgende dag zijn we naar Las Terrasses gereden en onderweg nog wat bijzondere krabben en leguanen gefotografeerd. Het klimaat is hier weer heel anders omdat het hoger ligt en las Terrasses krijgt relatief veel regen. En dat bleek ook toen wij er waren, de eerste ochtend kwam het water met bakken uit de hemel en hebben we besloten we de geplande excursie te verzetten naar de volgende dag. Op de namiddag klaarde het iets op en hebben we zelf een mooie rondrit gemaakt in de omgeving en zijn we geëindigd bij een ruïne van een wat ooit prachtig hotel restaurant was en in de laatste jaren zodanig verwaarloosd was dat er een heel vermogen nodig was om het weer te restaureren. De eigenaren hadden het hotel een aantal jaren geleden gewoon verlaten vanwege de economische crisis in het land. In de jaren negentig heeft Rusland de kraan dicht gedraaid en dit heeft Cuba veel problemen opgeleverd omdat ze voorheen met name afhankelijk waren van de generositeit van de Russen. Er was niet genoeg eten voor de mensen en het land was geïsoleerd door het Amerikaanse embargo, zelfs voor hulpgoederen. Ondertussen lijkt het land een redelijke zelfstandige economie te hebben opgebouwd. De gemeenschap van Las Terrasses is een succesvol voorbeeld van een communistisch systeem met een commercieel vleugje. De gemeenschap heeft bepaald wie het restaurant mag runnen, wie het koffiehuis doet en wie de gidsen zijn. Het meeste geld vloeit terug in de kleine gemeenschap (+/- 1000 mensen) en de mensen lijken het hier goed te hebben. Toerisme is grootste bron van inkomsten want Las Terrasses is een mooi groen heuvelachtig gebied met een prachtige hotel en watervallen, en dit alles op een paar uur rijden vanaf Havana.

De volgende dag hebben we alsnog de uitgesteld excursie gedaan waarmee wij erg blij waren. De gids vertelde dat de dag ervoor letterlijk en figuurlijk in het water was gevallen. We hadden een erg leuke gids die ons van alles en nog wat kon vertellen over het leven op Cuba, de omgeving en de rijke historie van koffieboeren met hun slaven. Onderweg nog een verfrissende duik genomen in een Baños de San Juan en heerlijk gegeten in een veganistisch experimenteel restaurant. De gids kon ons goed boeien met haar verhalen en tips waardoor we eigenlijk veel te laat in de auto stapten op weg naar ons volgende bestemming. En dat hebben we ook geweten. Als het donker is dan worden paardenkarren soms alleen 'verlicht' door een CD achterop de wagen te plakken (?!) welke overigens niet echt reflecteert. Doordat we de mede weggebruikers dus eigenlijk niet meer konden zien en tevens door het zeer slechte weer onderweg, (met waterplassen op de snelweg die bijna tot de autodeuren kwamen) zijn we tergend langzaam richting Cienfuegos gereden. Maar zonder schade kwamen we uiteindelijk aan in een heerlijk hotel midden in het centrum met prachtig ruime kamers en een groot zwembad. Op het dakterras hebben we 's avonds een afzakkertje genuttigd om alle indrukken van die dag te verwerken. Cienfuegos is al eeuwen één van de belangrijkste havens voor Cuba waar suiker, koffie en tabak verscheept wordt. Vergeleken met de rest van Cuba is dit een zeer gefortuneerde stad en dat is te zien in het straatbeeld. Zo zijn er veel minder oude auto's, zijn de straten netjes en de pleinen goed onderhouden. Het centrum heeft veel prachtig neoklassieke gebouwen uit de 19de eeuw en is door Unesco als werelderfgoed benoemd. Een groot contrast met onze volgende stop, Trinidad. In Trinidad waren we al gewaarschuwd voor de mensen die hun eigen hostel zo graag promoten dat ze met allerlei voorwendselen de auto proberen te stoppen. Dit was inderdaad zo en al slalommend om de fietser en wandelaars die zich voor onze auto worpen vonden we gelukkig zelfstandig ons 'casa particular'. Het is sinds een paar jaar legaal om toeristen te ontvangen bij de Cubanen thuis en dat wordt dan ook veelvuldig aangeboden in Trinidad. Wij verbleven hier bij een oudere Cubaan, in z'n huis stonden allerlei artefacten van de bezoekers waaronder ook al meerdere delftsblauwe klompjes. We hadden twee leuke kamertjes met een eigen badkamer en een dakterras met een prachtig uitzicht over de stad.

Het stadje zelf viel wat tegen in vergelijking met Cienfuegos maar was wel erg sfeervol. Bij toeval ontdekten we een heerlijke zwem/snorkel plek iets buiten de stad waar we ons nog uren hebben vermaakt op dit bijna privé strandje met het prachtige aangrenzende onderwaterleven.

Na al dit 'stadsvertier' hadden we nog drie dagen geboekt in een huisje aan het strand en hier hebben we de laatste dagen met zijn vieren heerlijk versleten. Bert heeft nog 'gezeevist' en een grote barracuda gevangen en de dames hebben zich vermaakt in de jacuzzi met een mooi uitzicht. Dit was de meest toeristische omgeving van Cuba met enkele grote en luxe resorts. Dit gedeelte heeft heel weinig te maken met Cuba. Je ontmoet er geen authentieke Cubanen en het dichtstbijzijnde normale dorp is circa veertig kilometer verderop. Er zijn wat winkelcentra die erg deden denken aan Bataviastad alleen dan zonder mensen. Men was kennelijk ook geen klanten gewend want toen wij een kleine lunch namen op het terras en de rekening helemaal fout was, kwam het excuus dat het waarschijnlijk door de drukte kwam terwijl er helemaal geen andere klanten waren!? Uiteindelijk was voor ons de Cubaanse cirkel rond toen we vertrokken naar het vliegveld van Havanna waar we afscheid namen van de dames. Zij hadden nog een halve dag te gaan en een interessante terugtocht naar Havanna-centrum. Wij vlogen weer terug naar San Salvador waar we een aantal dagen zouden doorbrengen alvorens we zouden vertrekken naar de VS.