Na een nacht in Quito gingen we eindelijk op weg richting de Amazone. Ondanks dat we in veel landen waren geweest waar je richting de Amazone en het regenwoud kunt, hadden we dat tot nog toe steeds uitgesteld. Nu ging het dan echt gebeuren en we keken er erg naar uit. Het voorwerk had al veel voorpret opgeleverd en enthousiast gingen we dan ook een lange busreis tegemoet richting Lagro Agrio in Ecuador. Een gebied in het noordoosten van Ecuador welke niet geheel vrij is van gevaar door de drugssmokkel die daar kennelijk op grote schaal plaats vindt door paramilitairen en FARC. Toeristen worden echter met rust gelaten en gelukkig hebben we, kunnen we achteraf vaststellen, hier ook geen enkele bemoeienis mee gehad. Het enige waar we mee geconfronteerd werden, was extra beveiliging en controles door het leger. De reis zelf hiernaartoe was niet echt aangenaam. We hadden een nachtbus van circa tien uur maar van slapen was weinig sprake. Veel geluid en oncomfortabele stoelen. Toen we uiteindelijk aankwamen in Lagro Agrio werd dit onbehaaglijke gevoel nog eens versterkt door een slecht ontbijt en matige ontvangst van de reisorganisatie. Gelukkig bleek deze ontvangst een uitzondering want in de rest van deze reis waren de mensen erg vriendelijk en werden we overal hartelijk ontvangen. Na nog een rammelende busreis en een tweeënhalf uur durende boottocht kwamen we uiteindelijk in onze lodge. Een open bamboehouten hutje op een plek midden in de natuur. Ons hutje was een gezellige drukte van kikkers, gekko's, kakkerlakken, muskieten, spinnen en ander ongedierte. Dit werd met name door Froucke niet erg gewaardeerd die daardoor 's-nachts moeilijk kon slapen van al deze 'enge en smerige' beesten (na ruim tien jaar in Utrecht te hebben gewoond is ze het platteland toch behoorlijk ontgroeid). We waren in een leuk gezelschap met vier Belgische meisjes, een Ecuadoraanse en een Japanse. In het Cuyabeno reservaat hebben veel leuke boot en jungletochten gemaakt zowel overdag als 's nachts. Gedurende deze tochten hebben we veel verschillende dieren gezien zoals enkele apen soorten, diverse vogels, een luiaard, schildpadden, heel veel insecten, kikkers, vlinders en niet te vergeten roze en grijze zoetwaterdolfijnen. Het was erg gezellig, interessant, indrukwekkend en we werden goed verzorgd. Weer een tocht om niet snel te vergeten en we hopen dat de foto's zoals we die een tijdje terug onder de naam 'kriebels' hebben geplaatst voor zich spreken.

Na vier dagen in de jungle zijn we terug gegaan naar Quito waar we samen met Alejandra (de Ecuadoraanse) een voetbalwedstrijd hebben gezien van Liga, de grootste club van Quito. Een leuke ervaring maar opvallend timide. De sfeer was erg relaxed, minder hectisch dan je bij een Zuid-Amerikaanse topclub verwacht. Na deze wedstrijd konden we een nachtje in haar appartement slapen en daar hebben we gretig gebruik van gemaakt. Dit was een leuke ervaring omdat je op deze manier de stad toch iets anders meemaakt. Het heeft er bij ons toe geleid dat we de stad wat positiever zijn gaan ervaren omdat we het gevoel hadden dat er in het toeristengebied heel veel mensen rondlopen die op een of andere manier aan de gringo's willen verdienen terwijl dit bij Alejandra niet het geval was. De volgende dag vertrokken we met de bus richting Colombia. We waren erg benieuwd vanwege de positieve verhalen die we tot dan toe hadden gehoord over dit land. De mensen zouden warmer zijn dan de landen die we hiervoor hadden bezocht en dit is een bewering die we thans uitdrukkelijk kunnen bevestigen. Erg aangenaam!! De reis verliep voorspoedig tot de grens waar we zo'n tweeënhalf uur moesten wachten. Erg vervelend en naar onze mening erg overbodig. Dit leidde ertoe dat we moesten overnachten in Ipiales, net over de grens. Dit is een lelijk stadje en wordt met name gebruikt voor 'doorreizigers'. We ontmoeten hier via onze taxichauffeur een Nederlandse vrouw van middelbare leeftijd. Deze dame had een erg wazig verhaal dat ze was overvallen en geen paspoort en geld meer had. Ze had ook niemand die haar kon of wilde helpen en deed daarom een beroep op ons. Wij adviseerden haar naar de politie te gaan of naar de ambassade. Dit wilde ze allemaal niet en volgens haar was de enige oplossing geld. Ze dacht kennelijk dat wij wel even vierhonderd euro aan haar wilden schenken...... Een erg merkwaardig verhaal met veel losse einden en behalve een dringend advies hebben we het daar maar bij gelaten. Achteraf hadden we het idee dat haar problemen waarschijnlijk drugs gerelateerd waren. Gelukkig konden we de volgende dag weer verder richting Popayan. Een koloniaal stadje met wat meer toeristische voorzieningen. We hadden een goed hostel en hebben enkele leuke stadswandelingen gemaakt. Daarnaast lekker gegeten bij een Italiaan met een Franse inrichting en muziek in het Nederlands (Jacques Brel) en een lekkere Indiase curry. (Als het eten je bijblijft zegt het misschien ook wel genoeg over de belevenissen op zich). Gelukkig kwam er na Popayan een leukere ervaring namelijk Salento in de koffieregio. Dit is een erg mooi toeristisch stadje in een groen heuvelachtig gebied en hier viel het ons steeds meer op hoe vriendelijk en behulpzaam de Colombianen zijn. Eerst keken we hier nog een beetje argwanend tegenaan maar ook zonder er direct zelf beter van te worden werden we vriendelijk begroet of geholpen. We hebben erg leuke dingen gedaan in Salento. Zo zijn we op bezoek geweest bij een ecologische traditionele koffieboerderij. Een leuke ervaring mede omdat we een privérondleiding kregen van de manager ter plaatse die ons veel wist te vertellen over de plantage. Deze plantage had niet alleen koffie maar verbouwde ook vele andere producten zoals bananen, sinaasappels, ananassen, bamboe, en verschillende kruiden. Erg informatief en interessant temeer omdat wij nog nooit op een koffieplantage waren geweest. De koffie smaakte ons aan het eind van de rondleiding prima. Daarnaast hebben we een prachtige trektocht gemaakt in de Cocora vallei. Een tocht van een aantal uren door het schitterende landschap van deze regio met mooie vergezichten door de hoge waxpalmbomen. Na deze vermoeiende maar schitterende wandeltocht hebben we nog even gevist in de forellenvijver. Deze vijver was echter zo gevuld met forel dat de forellen vochten om de blinker en Bert na twee keer te hebben ingegooid al een flinke forel te pakken had. Eigenlijk geen sport meer en mede hierdoor en het feit dat we geen geld meer bij ons hadden, waren we na twee minuten al uitgevist (Froucke is niet eens aan de beurt geweest). Het betekende lekkere verse zalmforel op de barbecue en dus een heerlijk avondmaal. Dit was de tweede achtereenvolgende dag barbecueën want de avond ervoor hadden we dit gedaan met een Nederlands stel uit Utrecht die in hetzelfde hostel zat. Erg gezellig en lekker om weer eens in het Nederlands te kunnen kletsen. In Salento hebben we ook nog een leuke avond beleefd Colombiaanse advocaat en zijn maîtresse. We zaten lekker op het terras een biertje te drinken en hadden al eens vriendelijk geknikt naar een stelletje van middelbare leeftijd toen we plotseling van de ober een biertje van hen kregen aangeboden. Dit leidde ertoe dat we bij hen aan tafel aanschoven en onder het genot van de nodige biertjes en een lokale sterke drank een erg plezierige avond hebben gehad. Met ons gebrekkige Spaans en behulp van handen en voeten kwamen we toch een heel eind wat zoveel betekende dat we verzekerd waren van juridische bijstand mochten we problemen krijgen in Colombia (Gelukkig hebben we hier nog geen gebruik van hoeven maken en dat zal naar alle waarschijnlijkheid ook wel niet gebeuren want over twee dagen vertrekt onze boot naar Panama nu ik dit schrijf). Ook weer een erg leuke ervaring en nogmaals een bevestiging van de vriendelijkheid en warmte van de Colombianen. De volgende stad op de agenda was Medellin. De op een na grootste stad van Colombia (een van de weinige landen waar we de hoofdstad (Bogota) hebben overgeslagen). We kwamen hier ten tijde van het bloemenfestival. Dit is het jaarlijkse en grootste achtdaagse festival van Medellin waarbij op een feestelijke manier de bloemen van het platteland worden binnengehaald. Wij waren aanwezig op de drukste en belangrijkste dag en het was een leuke belevenis. Eerlijkheid gebied te zeggen dat we iets meer spektakel hadden verwacht maar de versierde wagens, vele dansers en de dragers van de bloemencorso's op een houten stellage waren mooi om te zien. Vanwege de toeristische drukte hadden we een hotel in het centrum maar dit was niet echt een leuke plek om te zitten. 's avonds werd het een beetje een onprettige atmosfeer en de sfeer in het hotel was ook niet echt goed. Dit werd met name veroorzaakt door het type bezoekers. Veel 'stelletjes' die slechts voor een beperkt deel van de dag een kamer nodig hadden. De activiteiten die ze ondernamen gingen vaak gepaard met veel gekreun..... Nadat we onze twee dagen hadden uitgezeten hier gingen we naar een hostel in het toeristengebied waar we een heel ander Medellin zagen. Veel uitgaansgelegenheden, goede restaurants en een goed hostel genaamd casa Kiwi. Een van de betere hostels die we hebben gehad. Vanuit dit hostel hebben we een enorme rots bezocht op een aantal uren vanaf Medellin. Vanaf deze rots heb je een geweldig uitzicht over de mooie omgeving met name gevormd door vele meertjes en eilanden. Hier vind je veel (privé) eilandjes met grote landhuizen. Een hele beklimming maar zeker de moeite waard. Ook hebben we een Pablo Escobar toer gedaan. Erg informatief en leuk om iets te horen over deze enorme lucratieve business in Colombia die nog steeds op grote schaal plaats vindt. We hebben enkele complexen gezien die eigendom waren van Escobar en het huis waar hij is doodgeschoten. De toer eindigde bij zijn graf waar naar het schijnt sommige mensen Escobar herdenken door op zijn steen een lijntje cocaïne te snuiven. In de hoogtijdagen waren er drie miljoen mensen indirect werkzaam voor zijn gehele imperium met hotels, casino's en transportbedrijven. De dag erna hebben we het vliegtuig genomen richting Cartagena. We willen niet veel vliegen maar voor deze tocht hebben we een uitzondering gemaakt omdat vliegen ruim goedkoper was dan met de bus en natuurlijk veel sneller. Dit laatste viel in ons geval tegen omdat we niet goed op hadden gelet bij de vliegtijden (AM en p.m.). Dit betekende dat we twaalf uren te vroeg op het vliegveld waren. Gelukkig konden we onze vliegreis omboeken waardoor we slechts een aantal uurtjes hoefden te wachten. Het eerste wat ons opviel in Cartagena was de hitte, maar ook al een echt 'Caribisch' sfeertje met veel leven op straat, kleurige huisjes en meer donkere mensen. We zijn hier slechts een dag geweest omdat we snel door wilden naar Santa Marta, Taganga en Tyrona Park. Dit zijn allemaal plaatsen welke ten noorden van Cartagena liggen en in Cartagena zouden we toch terugkomen voor het boeken van een bootreis naar Panama. Uiteindelijk hebben we drie nachten doorgebracht in Taganga, eentje in Tyrona Park en twee in Minca. Taganga is niet veel meer dan een klein vissersdorp dat overspoelt is door toeristen. Het strand is niet erg mooi en het is dan ook bijzonder dat hier zoveel toeristen komen. De hostels zijn wel goed en de omgeving, zoals Tyrona Park, is mooi. In dit park hebben we een nacht geslapen in een hangmat. Dit was voor ons een nieuwe ervaring en het is wel even wennen. Het park zelf wordt met name gevormd door de stranden. Deze verschillende stranden zijn erg mooi en je kan er leuk snorkelen. We hebben mooie vissen gezien en ook hier enkele schildpadden. Voordat je bij het strand bent moet je een uurtje door het regenwoud lopen en we hadden geluk dat we enkele aapjes tegenkwamen (helaas niet de brulapen die we op veel plekken hebben gehoord maar nog nooit hebben gezien maar de kleinere zwartwitte apen). Het laatste dorpje was het leukst en het minst toeristisch. Minca is een dorpje in een koffieregio op een berg. Het is erg idyllisch en je kan er mooie wandelingen door het regenwoud maken. Het schijnt daarnaast een van de beste plekken ter wereld te zijn voor vogelliefhebbers. Je hebt er alleen al 162 soorten kolibries waarvan we er een aantal hebben gezien. Een van de nachten hier hebben we doorgebracht in een heel basic hostel met fantastische zonsopkomsten en ondergangen. Helaas hadden wij volgens de eigenaren extreem veel pech omdat het beide keren bewolkt/nevelachtig was. Volgens hen gebeurde dit normaal gesproken nooit...... Het was er wel heerlijk rustig en vredig wat voor ons alleen al voldoende genot opleverde en dus hebben we niet te lang stilgestaan bij de 'pech'. De locatie had een bijzondere historie zo wist de eigenaar te vertellen. Het gebouw was in de jaren negentig afgenomen van hem door de guerilla. Zij vonden de locatie interessant aangezien het een strategisch ligging had met een goed overzicht van het omliggende gebied. Daarna is het overgenomen door de paramilitairen en uiteindelijk in 2006 weer teruggegeven aan de oorspronkelijke eigenaar. Op de lange wandeling terug vanaf dit hostel zijn we langs een heilige waterval gelopen waar we een heerlijke verfrissende duik in hebben genomen. Deze werd aangevuld door een hevige onweersbui.

Inmiddels zitten we weer in het warme Cartagena en zijn we in afwachting van het vertrek van onze boot richting Panama via de legendarische San Blas eilanden. We hopen jullie binnenkort te kunnen trakteren op schitterende foto's van witte ongerepte stranden met helblauw water en bruingetinte gringo's. Tot snel!