Dag iedereen

De laatste weken heb ik de blog wat verwaarloosd... Onze bachelorproef moest gisterenvoormiddag, 18 mei, ingediend worden en deze had natuurlijk prioriteit. Zowel Bieke en ik zijn tevreden van ons werk maar natuurlijk hebben we wel wat twijfels over wat onze docenten zullen zeggen. Onze externe begeleiders waren alvast enthousiast over ons werk.
Ik merk dat ik al regelmatig iets gezegd heb in verband met onze bachelorproef maar nog nooit waarover deze gaat. Daarom hier wat uitleg over onze bachelorproef.
Onze bachelorproef gaat over twee verschillende zaken. Enerzijds hebben we interviews afgenomen van zowel leerkrachten uit het buitengewoon onderwijs, als leerkrachten in het reguliere (= het gewone) onderwijs als een projectverantwoordelijke van Humanity & Inclusion (het vroegere Handicap international). Deze interviews hadden betrekking op hoe zij het inclusief onderwijs zien in Rwanda en wat volgens hen de knelpunten zijn. Doordat vele Rwandezen heel negatief staan tegenover mensen met een beperking staat inclusief onderwijs hier nog niet ver. Anderzijds ging onze bachelorproef over hoe we de leerkrachten van onze stageplaats en de ouders van de kinderen konden ondersteunen. Bieke heeft hiervoor een brochure ontwikkeld die de ouders kan ondersteunen in activiteiten van het dagelijkse leven zoals kleden, wassen, eten,... Ik heb een manual (soort handleiding) ontwikkeld om de leerkrachten op onze stageplaats te ondersteunen. Deze manual gaat over de houding van de kinderen, reiken, grijpen en de meest voorkomende activiteitein in de klas (schrijven, knippen en plakken).
Zo, nu weten jullie toch al iets meer.

Wat hebbenw we afgelopen week allemaal gedaan? Wel, dinsdag zijn we naar een reguliere school geweest in een klein dorpje. Eén van de leerkrachten van G.S. Gasogi (de school) is student inclusive & special needs education (inclusief en buitengewoon onderwijs) in dezelfde school waar Bieke en ik stage lopen. We hadden hem de week voordien gevraagd of we zijn school konden bezoeken in verband met onze bachelorproef. We gingen er, zoals bijna altijd, naartoe met de motortaxi. We kenden zowel de school als het dorp niet. Wel hadden we instructies gekregen van Phenias, de leerkracht op deze school. We lieten ons afzetten aan een middelbare school in Gasogi. We belden Phenias maar het bleek niet de juiste school te zijn. Een vriendelijke Rwandees begeleidde ons naar de andere school. Het was zo'n 10 minuten stappen. Eénmaal aangekomen aan deze school bleek dit ook niet de juiste school te zijn. We belden Phenias en hij gaf instructies aan de Rwandees. Het bleek een uur stappen te zijn. Phenias had mij de dag voordien wel al gezegd dat hij elke dag een uur stapte naar school maar ik dacht dat dit was omdat hij de motortaxi niet kon betalen, voor Rwandezen is dit namelijk heel duur. Dit was dus niet het geval, er reden effectief zo goed als geen motortaxi's.
We besloten om te stappe naar de hoofdbaan en daar een motortaxi te nemen. We stapten door verschillende niet aangelegde banen. Na 20 minuten stappen kwamen we op de hoofdbaan. De hoofdbaan was ook niet aangelegd en motortaxi's zag je even weinig als op de zijbanen. We waren echt op het platteland van Rwanda beland. Na 5 minuten op de hoofdbaan begon het te regenen. We gingen schuilen op een werf voor een aantal minuten. De lokale Rwandees, die nog steeds met ons meestapte, zei dat we zeker geen motortaxi konden nemen doordat de baan te slecht ligt wanneer het regent of geregend heeft. We moesten dan nog 40 minuten stappen en de baan werd er door de regen niet gemakkelijker op. Een auto passeerde ons die we later hele tijd zagen slippen door de vele modder. Ook een motortaxi zagen we slippen met een mama en kindje van een jaar of vier op. Gelukkig konden ze er op tijd afgaan en kon de bestuurder de motortaxi nog net op tijd tot stilstand brengen. 10 minuten later regende het opnieuw zodanig hard dat we opnieuw gingen schuilen. Deze keer op een lokale boerderij tussen de bananenplantages. We kregen er door de boer, die zijn groenten aan het oogsten was op een stoeltje, alledrie een typische geweven Rwandese stoel aangeboden. Het zat vrij comfortabel. We hadden uitzicht op zijn twee koeien in de stal en de vele kippen liepen verspreid oveer het erg. Het was heel typisch en leuk om te zien. Toen de regen minderde gingen we verder. Nu begon het steilste stuk doordat de school op de top van een heuvel lag. Na 30 minuten kwamen we aan de school. We werden er goed ontvangen en konden verschillende leerkrachten interviewen. Het was heel interessant alhoewel we denken dat ze eerder de mooie kant van het verhaal vertelden. Vervolgens moesten we een uur terug stappen en dan een motortaxi nemen naar huis. Het was een heel boeiende en intensieve dag die we niet snel zullen vergeten.

Zoals ik al eerder vermelde, moesten we gisteren onze bachelorproef indienen. Om dat te vieren zijn we gisteren Koreaans gaan eten. Katrin, de Duitse waar we bij verblijven, had ons dit aangeraden. We bestelden er varkensvlees met verschillende kleine bijgerechten. Het varkensvlees werd aan onze tafel klaargemaakt op een gourmetachtig iets. Het was lekker maar vele bijgerechten waren pikant en daarom niet echt mijn ding. De niet pikante zaken waren wel lekker.

We kwamen rond 21u thuis en zijn van al dat harde werk als een blok in slaap gevallen.

De volgende dagen zullen er veel blogpost geplaatst worden doordat ik met alles van op vakantie van vorige maand wil klaar zijn voordat ik thuis ben. Hou de blog dus in het oog. Sorry dat ik nog steeds niet klaar ben met alles van op vakantie maar het was de laatste weken zo druk met de bachelorproef.

Zo, dit was het voor deze blogpost. Nu nog even doorbijten en aan onze stageopdrachten werken, vrijdag is onze stage ook definitief afgelopen en kunnen we nog 5 dagen ontspannen in Rwanda.

Vele groetjes!

Annelies