Dag iedereen

Gisteren vertrokken Bieke en ik naar Kigali, de hoofdstad van Rwanda.
De vlucht duurde 8u maar het ging snel voorbij. Er waren schermpjes met films, muziek en spelletjes. De films en de muziek waren wel niet zo goed maar we hadden er toch onze bezigheid mee.
Toen we aankwamen in Kigali moesten we eerst door de immigratie. Er waren ongeveer 100 mensen voor ons, maar we moesten toch wel een uurtje aanschuiven. Daarna moest de bagage door de controle voor plastieken zakjes, dit is namelijk ten strengste verboden in Rwanda. Ze controleren enorm streng. Daarna konden we onze bagage ophalen en naar de aankomsthal gaan waar onze chauffeur op ons stond wachten. We zagen hem nergens maar we wisten op voorhand wel dat Rwandezen niet zo strikt zijn met tijd. We waren dus niet echt aan het stressen. Na ongeveer een half uur kwam de chauffeur ons ophalen. We reden naar het huis van Esperance, Ismuel en hun 2 kinderen. Esperance is momenteel op zakenreis in Burkina Faso. De wegen in het centrum zijn mooi aangelegd met veel bloemen, toen we dichter bij het huis kwamen was het 'hobbeldebobbel' maar dat heeft natuurlijk ook zijn charmes. We werden opgewacht door een man die later de portier bleek te zijn. Eerst dachten we dat het Ismuel was, maar de communicatie verliep niet zo vlot waardoor we begonnen te twijfelen. Nadien kwam er een vrouw die de helpster was. Zij doet het huishouden en zorgt voor de kinderen. Na een half uurtje kwam er opnieuw een man af die zichzelf voorstelde als Ismuel. Hij sprak goed Engels en gaf ons een rondleiding in het huis. Met zijn 3 slaapkamers, keuken, eetplaats en living, bureau, opbergruimte en badkamer is het geen klein huis. Zeker in tegenstelling tot de andere huizen waar het terras op uitkijkt. Na de rondleiding hebben we nog met zijn drieën, Bieke, Ismuel en ik) avondeten gegeten. We aten spaghetti met een soort saus en frietjes. Allemaal heel lekker. Daarna gingen we gaan slapen onder ons muggennet.

De volgende ochtend, vandaag dus, kwam Jean-Baptiste ons ophalen om ons rond te leiden in Kigali. Hij zou er zijn om 9u. Rond 9u gingen Bieke en ik eens buiten kijken. We hadden de omgeving namelijk nog niet echt kunnen bewonderen doordat het gisteren al donker was. Het uitzicht was heel mooi maar het contrast met het huis van Esperance was direct zichtbaar. De huizen zijn veel kleiner maar het is wel het Rwanda zoals ik het me had voorgesteld. Kinderen die spelen, vrouwen die manden op hun hoofd dragen, mensen die op akkers werken en mannen die werken met koeien. Het geroezemoes is te horen vanop het terras, maar het blijft heel gezellig.
Na het kijken kwamen er opeens 2 manenn aan. Ze stelden zichzelf voor als Jean-Loic en Ernest, 2 vrienden van Jean-Baptiste die ons gingen rondleiden in Kigali. We zagen supermarkten, gezellige restaurantjes en een leuke plaats, Mambo genaamd waar je kan bowlen, zwemmen, volleyballen, iets drinken en op de speeltuin zitten. Wel viel het ons op dat ze ons voornamelijk naar Westerse plaatsen brachten.
Om daar te geraken gingen we met de brommertaxi. Ik heb altijd gezegd dat ik dit nooit zou doen, maar ik wist dat ik dit hieer wel ging moeten doen dus deed ik het ook maar. In het begin had ik schrik maar na een tijdje ontspande ik me meer door de mooie natuur. Gelukkig waren we ook voorzien van een helm.

Zo, dit was de eerste blog. Zoals eerder gezegd zal ik niet dagelijks een blog schrijven. Je ziet wel wanneer er iets op komt. Ik heb ook nog niet veel foto's kunnen nemen maar de foto's die ik heb staan er per ongeluk 5 keer op.

Groetjes

Annelies!