Dag iedereen

Deze week is er niet zo veel gebeurd. De stage liep zijn gewone gangetje en Mabel haar eten smaakte nog altijd even lekker. Wel kwam er op woensdagmiddag een nieuwe student in het gasthuis. Hij was ook Brits, net zoals Erika en James. Ook net zoals hen, studeerde hij voor dokter. Hij is reeds afgestudeerd maar wil beginnen aan zijn specialisatie. Hij heeft eerst aardrijkskunde gestudeerd en vervolgens is hij begonnen aan zijn opleiding geneeskunde. Hij heeft ook al veel gereisd waardoor hij nu al 33 jaar is. Hij ging Mabel eerst niet inhuren om voor hem te werken maar door ons gestoef op haar en het lekkere eten heeft hij besloten om haar ook te laten werken voor hem. Hij blijft 3 maand dus Mabel is terug zeker van een inkomen voor de volgende 3 maand. Catriona en Steve zeiden dat ze geen inkomen heeft wanneer ze voor niemand moet werken maar dat dit voor haar niet zo veel uitmaakt doordat ze, naar Rwandese normen, oud is. Ik schat haar leeftijd op 50-55 jaar. De meeste mensen worden hier maar ongeveer 60 jaar.
Donderdag betaalden we Mabel haar loon uit. Zij verdient €3/dag. We hebben haar ook een tip gegeven waarna we bijna doodgeknuffeld zijn. Ze was er dus heel gelukkig mee. Dat deed deugd. Donderdagavond gingen we met de Brit, Ben, naar Jambo beach voor onze laatste avond. De zonsondergang was opnieuw magisch en het eten was lekker.
We hadden vorige week aan Esperance, Ismael en de kinderen beloofd om pannenkoeken te maken dus dat deden we vrijdagochtend. We gaven er ook één aan Mabel. Ze was heel blij. Ook Esperance, Ismael, de kinderen (Nelly en Noella) en het nichtje en neefje (Laura en Thibault) die elke vrijdag komen waren heel blij.

Deze week was het de laatste week in Gahini. Het voelde een beetje raar om alles voor de laatste keer daar te beleven. Het uitzicht is er zo mooi dat ik het spijtig vond om te moeten vertrekken. De rust is ook geweldig en het geeft een beeld van het typische Rwandese leven. De stage was er ook leuk maar het was wel voldoende geweest. Waarschijnlijk komt dit ook doordat we wisten dat we donderdag klaar waren met stage en dat je er dan naartoe leeft. Het was leuk om veel bij te leren maar het gebeurde regelmatig dat we geen cliënten hadden en dat er dan opeens 7 mama's op hetzelfde moment toekwamen. De therapie is namelijk niet op afspraak. Annet was ziek dus met 2 therapeuten ontstaat er dan al snel een wachtlijst. Veel kinderen waren ook ziek waardoor het soms heel rustig was. Toen ik vroeg aan Annet wat ze volgende week ging doen: therapie geven aan de kinderen of income generating activities (mensen helpen door te leren hoe ze kettingen uit papier moeten maken om wat geld te verdienen) zei ze dat ze vooral mensen ging helpen in verband met het inkomen en 's morgens waarschijnlijk therapie ging geven aan de kinderen. Vrijdagochtend zat ze meer bij ons dan bij de kinderen dus veel therapie zal er niet gegeven zijn.

Zaterdagmiddag vertrokken we naar onze nieuwe verblijfplaats in het dorp Rugando. Normaal gezien deelden Bieke en ik hier een kamer om de kosten te beperken maar we krijgen onverwachts elk onze eigen kamer. Katrina, de verhuurster, woont hier ook maar is de volledige maand april in Duitsland. Wij zijn ondertussen ook 2 weken op vakantie, maar zullen het huis dan nog 3 weken voor onszelf hebben. Dit is ook wel leuk. Bieke en ik delen ook een badkamer. Katrina heeft zelf een badkamer. Dit vind ik ook wel aangenaam. Ik heb mijn kamer al gezellig ingericht met alle foto's die ik ontvangen heb op het afscheidsfeest, alsook de foto's die ik thuis nog liggen had van Kapoen, Jeffrey en Loïc.

Gisterenavond zijn we opnieuw gaan eten in Sole Luna, de Italiaan van vorige week. Dit is slechts 2 straten van ons huis en het is er heel lekker. Ik nam een pizza calzone prosciutto. Dit is een dichtgevouwen pizza maar was wel heel lekker. We leven hier voornamelijk vegetarisch dus ik was blij dat ik eens iets van vlees heb gegeten. Ik denk dat ik in totaal al 5x vlees gegeten heb op de 5 weken die we er zijn.

Mama, papa en Jeffrey komen ook al bijna. Nog maar minder dan 3 weken. Het aftellen is nu toch wel echt begonnen. Die 4 weken stage kruipt toch wat in onze kleren dus vakantie is aan de orde. We zijn ook heel erg benieuwd naar het land zelf want veel hebben we nog niet kunnen bezoeken. Ook ben ik benieuwd naar de reactie van hen op het land. Ik heb nog niet alles gezegd op de blog doordat ik hen sommige dingen ook gewoon wil laten beleven. Deze zeg ik wel wanneer de vakantie erop zit.

Eerst nog 3 weken werken in Heroes day care center, onze nieuwe stageplaats vanaf morgen. Ik ben benieuwd!

Vele groetjes

Annelies