Dag iedereen

Zaterdag was een drukke dag. Bieke en ik gingen 's morgens terug naar Kigali om wat inkopen te doen. s' Middags aten we in een soort koffiespeciaalzaak. Bieke nam toast met een cola, ik nam een lekkere salade met een cola. Daarna deden we nog wat inkopen en gingen we naar Mamba waar we met Erika en James, de Britten, hadden afgesproken. Mamba is een soort club in Kimihurura. We aten, zwommen, 'pingpongden' en bowlden er. Het was heel gezellig.
De volgende dag, zondag, vertrok ik om 6u15 met de bus naar Gahini. Ik had er mijn paspoort gelaten en had dit nodig voor het visum. Ze zeiden me dat ik het ook met een bus kon meegeven naar Remera en dat ik dat gewoon op een envelop moest schrijven. Ik vertrouwde dit niet omdat mijn paspoort/visa veel te belangrijk is. Bieke wou meegaan maar ik wou haar dat niet aandoen, dus ging ik alleen. Geen paniek, Rwanda is veilig, ookal komt het vaak niet zo over naar de buitenwereld toe. Ik besloot dus om vroeg op te staan en het zelf te gaan halen. Om dit te doen moest ik eerst 15 minuten stappen, dan 10 minuten op de motortaxi zitten, dan 2u op de bus zitten en dan opnieuw 10 minuten op de motortaxi zitten. Ik had 2 zware zakken mee met eten en ander gerief. Ik zette alles vlug af in het gasthuis, stak de kaas en appelsap in de koelkast, pakte mijn paspoort en vertrok opnieuw naar Kigali. Opnieuw met de motortaxi, bus en motortaxi. Ik ging niet terug naar het gastgezin want ik had met Bieke, Erika en James afgesproken in, het blijkbaar bekende, Milles Collines. We hadden afgesproken om daar te brunchen en te zwemmen met live muziek op de achtergrond. Het was heel gezellig. Bieke haar gsm was wel gestolen op weg naar het hotel dus dat viel natuurlijk tegen. Rond 15u30 schoven we nog een keertje aan aan het buffet zodat we ook direct linner (lunch + dinner) hadden gegeten vertrokken we naar het centrum van Kigali om een nieuwe gsm te kopen voor Bieke. We namen een bus naar Gahini rond 19u en kwamen uiteindelijk om half 10 aan. Ik was doodop doordat ik al van 6u actief bezig was geweest en ging dan ook direct slapen.

Maandag hadden we opnieuw stage. De kindjes die toen kwamen waren een heel stuk ouder. Ik denk dat er slechts 1 kindje was van 1 jaar, de andere kinderen waren tussen 2 en 12 jaar. De soort therapie was gelijkaardig doordat velen nog geen romp- of hoofdcontrole hebben. Ik vroeg aan Annette of dat er op maandag steeds minder kinderen kwamen dan de andere dagen omdat er vorige week maandag ook minder kinderen waren dan de rest van de week. Annet zei dat er veel van de kinderen malaria hebben en daardoor niet kunnen komen. Ik weet niet of het effectief zo is, maar ik heb toch al een aantal keer gehoord dat malaria hier redelijk sterk aanwezig is. Goed dus dat we dagelijks onze medicatie nemen. De volgende dagen verliep de stage goed maar rustig. Door malaria bleven er nog steeds veel kindjes weg. We hadden wel steeds iets te doen, maar de drukte van 3 of 4 wachtende mama's of voogden is er niet meer. Annette helpt ondertussen ook al meer en neemt vaker kindjes bij haar. Ze kijkt wel niet zo goed naar wat ze kunnen of nodig hebben, maar ze probeert veel te leren van ons. Het lijkt soms wel een beetje op de omgekeerde wereld doordat wij soms dingen moeten leren aan onze begeleider. Doordat we heel weinig begeleiding krijgen zitten Bieke en ik soms wat vast. Onze kennis is zelf beperkt doordat we voordien nog niet met kinderen met een fysieke beperking gewerkt hadden. Gelukkig kunnen we steeds op onze docent, Anne-Mie, rekenen. Zij heeft de opleiding in Rwanda helpen oprichten en is gespecialiseerd in cerebrale parese. Zij heeft ons al enorm goed geholpen.
De kinderen die we deze week op therapie kregen verschillen ook van vorige week. Ze zijn ouder, maar hebben ook op verschillende manieren hulp nodig. Vorige week werkten we bijna uitsluitend op posturale controle (hoofd- en rompcontrole), leren zitten en reiken en grijpen. Deze week kwam er functionele therapie bij (hoe kan ik het beste functioneel zijn met mijn beperking i.p.v. mijn aangedane hand te proberen herstellen. Bij dit meisje was het vrij zeker dat haar hand niet meer of weinig kon verbeteren). Daarnaast oefenen we ook op het vasthouden van bestek en een beker.

Deze week kregen we ook de afdeling 'income generating' te zien, ofwel de afdeling waar mensen bepaalde zaken kunnen doen om inkomen te verwezenlijken. De meeste mensen zijn gevallen van een bepaalde hoogte waardoor ze gedeeltelijk verlamd geraakt zijn. Het was heel confronterend om dit te zien doordat sommige al 5 jaar in het ziekenhuis lagen en bijna iedereen zal hier zo goed als levenslang moeten blijven. Door bijvoorbeeld het maken van parels uit papier kunnen zij wat centjes verdienen, veel is dit natuurlijk niet.

We hadden Mabel al een paar keer gevraagd om ze vis kon klaarmaken. Mabel maakte naar het schijnt de lekkerste vis klaar. Maandagavond kwamen we terug van stage en opeens hing er een gigantische vis in onze tuin. We gokken dat hij een grote had tussen de 1m 50 en 1m80. Een man was de vis volledig aan het fileren. Dinsdagavond aten we de vis op. Hoe Mabel het doet met beperkte middelen weten we niet, maar ze had de vis lichtjes krokant gemaakt door een lig (natuurlijk) korstje. Na dinsdagavond kunnen we allemaal bevestigen dat Mabel haar vis inderdaad heerlijk is! Dankzij mama haar opzoekingswerk weten we nu dat het een meerval is, catfish in het Engels.

Donderdagavond hadden we een afscheidsetentje met Erika en James. Zij vertrokken op zaterdag maar wouden vrijdagavond koken voor Steve en Catriona, de verhuurders van het gasthuis. We gingen opnieuw naar Jambo beach en het was heel gezellig. Het zijn hele leuke mensen. Momenteel zijn ze op vakantie in Rwanda. Volgende week vrijdag spreken we nog een laatste keer met hen af voordat ze een week naar Zanzibar gaan en dan verder gaan naar Hong Kong en Maleisië.

Zaterdagochtend wouden we naar Kigali vertrekken maar dat was buiten de tradities gerekend. In Rwanda is het namelijk zo dat iedere volwassen inwoner de laatste zaterdag van de maand vrijwilligerswerk moet doen. Dit kan bestaan uit het schoonmaken van de straat, het wieden van onkruid,… Uiteindelijk konden we om 11u vertrekken en waren we rond half 2 in Kigali. Dit komt overeen met de normale reistijd van Gahini naar Kigali.

Zo, dit was het voor deze week. Er staan ook een aantal foto's op deze keer.

Vele groetjes

Annelies