Ayayay, de laatste dag van deze reis... maar wel een goede dag! Met taxichauffeur Jose Carlos Fereirra Dos Santos rijden we naar Het Suikerbrood (Pão de Acúcar). De auto's en bussen dansen de samba over de weg, afwisselend in drie, vier of vijf rijen breed. Het verkeer is 'loco', roept Jose. We nemen de twee opeenvolgende kabelbanen naar Het Suikerbrood, een driehonderd meter hoge rots in de oceaan, met een mooi uitzicht over de wijken die we eerder aan de voeten van Christus vanaf de andere kant konden overzien. Beneden stijgen vliegtuigen op van de nationale luchthaven, vlakbij de oude haven.

Als we weer met onze voeten op de grond staan, nemen we een taxi naar het MAM, het Museum voor Moderne Kunst, dat helaas nog niet open is als wij aankomen. We hangen een minuut of twintig op een kunstwerk voor de deur. Het is warm, érg warm, maar het museum is het wachten waard. Mooie zwart-wit foto's van Braziliaanse fotografen als Orlando Brito, Evandro Teixeira en Luiz Baltar. Een briljante en grappige video uit 1998 van Dias & Riedweg, waarin 18 mannen in een kamer van vier bij vier samenkomen. Ze interacteren niet met elkaar, maar kijken aan het einde plotseling allemaal naar jou, de toeschouwer.

Hoogtepunt is een tijdelijke tentoonstelling van João Pina, die tien jaar heeft gewerkt aan een project over Operatie Condor, het geheime militaire plan dat in 1975 in werking trad in Brazilië, Argentinië, Bolivië, Chili, Uruguay en Paraguay, met als doel om het dreigende communisme in de kiem te smoren. Pina heeft nauwgezet vastgelegd wat er nog te vinden is over deze operatie, zoals ooggetuigen en voormalige martelkamers. Indringende portretten van de slachtoffers, vaak op de plek waar ze zijn ondervraagd of 'heropgevoed'. Een van de mooiste foto's is in 2011 gemaakt van de Braziliaanse boer Salvador Gonçalves, die tot in zijn middel in het water staat. Hij steunde de guerillas in de Araguia regio en werd gevangengezet in concentratiekamp Bacaba. Het water waar hij in staat gebruikten de gevangenen destijds om zichzelf te wassen.

Terug naar het hotel om te douchen en uit te checken. Lunch bij Joaquin, misschien wel het beste eten wat we in Brazilië hebben gehad. Een vrouwelijke taxichauffeur brengt ons naar het Riosul winkelcentrum, waar ik mijn haar laat knippen bij Walter's Coiffure. Dan wordt het langzaam tijd om naar de luchthaven te vertrekken. We rijden in drie kwartier naar de Internationale Luchthaven. In het noorden van de stad komen we weer langs enorme favelas; de verschillen in welvaart zijn hier echt veel te groot, dat is niet lang houdbaar...

Op de luchthaven proberen we van onze laatste Reais af te komen, wat niet eenvoudig blijkt. Een grote, rode zon verdwijnt achter de bergen van de stad, een spectaculaire afsluiting van onze reis. Adios amigos, we komen snel weer terug!