Afgelopen weken hebben we veel leuke mensen ontmoet. De crew van Hotel con Corazon, waaronder hardwerkende Wilbur met zijn briefje Nederlandse zinnetjes zoals "kofi me meleck", Doñia Delía die ons liet zwoegen in haar keuken, Francisco en Lester die ons Ometepe lieten zien, Emi en Roman van El Respiro, en natuurlijk de man die ons hielp de voorband te verwisselen. We zijn ook veel sympathieke toeristen tegengekomen, zoals de twee Duitse wereldreizigers op de gammele boot, de grappige Canadesen in Granada, de Zweden Anders en Gertrud en de 'Azerbedjani' John en Kim.

We hebben genoten van alle gesprekken, soms met handen en voeten, van het lekkere weer, de prachtige natuur, interessante geschiedenis en rijke cultuur. Voor ons was het een ideale bestemming. Maar wat zou de bestemming zijn van dit geweldige land? Hoe is het over tien jaar?

Resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst, maar ze bieden wel hoop. Als je kijkt naar de Millenium Development Goals van de Verenigde Naties, dan gaat het zeker goede kant op met Nicaragua, vooral tijdens de laatste twee termijnen van Daniel Ortega. Het minimum inkomen is nog steeds minder dan 100 euro per maand, maar de extreme armoede en de honger nemen af. Meer dan de helft van de energie is nu al groen en er zijn bijna geen stroomstoringen meer. De positie van vrouwen is verbeterd en bovendien is Nicaragua nu het veiligste land van Centraal Amerika.

Wat de toekomst Nicaragua zal brengen hangt vooral af van twee simpele vragen: hoe veel geld wordt er verdiend en waar komt dat geld terecht? Als de toeristen en investeerders blijven komen, dan is er geld om in een opwaartse spiraal te blijven, en of dat gebeurt is vooral een kwestie van de juiste politieke keuzes. Dat laatste lijkt Ortega wel te doen, maar hij is wel érg verknocht aan de macht. Hij heeft al geregeld dat de president voor het leven kan worden verkozen, bovendien zijn de laatste verkiezingen niet erg netjes verlopen - opvallend veel overledenen hebben gestemd en sommige oppositiepartijen zijn uitgesloten.

De weerstand tegen de regering Ortega neemt toe, vooral sinds het overhaaste besluit om Chinezen een kanaal door Nicaragua te laten graven. De ecologische en sociale gevolgen van zo'n IJzeren Gordijn van water zijn enorm. Alleen al voor de aanleg van het kanaal moet de elektrische capaciteit van het land worden verdubbeld.

Kortom: het komende decennium wordt heel spannend voor Nicaragua. Op de luchthaven verkopen ze T-Shirts met "Can't keep calm, I'm Nica", als variant op het bekende "Keep calm and carry on". Laten we hopen dat de Nica's kalm blijven en zo hard blijven werken als ze doen. Zoals de FSLN zegt: Vamos Adelante! In vertaling: Vooruit met de geit!

Nu moeten wij ook gaan. Adios Nicaragua, of misschien wel hasta la vista. Dank voor de leuke tijd en het ga je goed!