Na een prima vlucht belanden we in een fris en regenachtig Helsinki. Het is ongeveer een half uur per taxi van de Vantaa luchthaven naar Hotel Scandic Grand Marina aan de Katajanokanlaituri, die is genoemd naar het schiereiland Katajanoka. Het hotel was ooit een entrepotgebouw, waar handelaars hun goederen bewaarden tot de douane ze had ingeklaard. Rond 1980 zijn de pakhuizen omgebouwd tot luxe hotel.

In de regen wandelen we langs de kade naar de Uspenskin Katedraali, een honderdvijftig jaar oude Russisch-orthodoxe kathedraal van rood baksteen. De hoge torens staan op een kleine heuvel en zijn een opvallend herkenningspunt van de stad. In 2007 is hier op klaarlichte dag een kleine icoon gestolen van Sint Nicolaas, terwijl er honderden bezoekers in de kerk waren.

Helsinki is in 1550 gebouwd op een aantal rotspartijen aan de Oostzee en heeft daardoor een grillige vorm, met veel water en hoogteverschillen. Desondanks is het centrum goed te belopen. In ongeveer een half uur wandelen we van ons hotel naar het Jugendstil Centraal Station aan de noordzijde van het centrum. Onderweg komen we langs een paar grote boulevards. De straatnamen zijn aangegeven in het Fins maar ook in het Zweeds, want hoewel het land al in 1809 door de Russen werd overgenomen van de Zweden, is dat nog altijd de tweede officiële taal, gesproken door een kleine minderheid. Eerder dit jaar sprak ik een paar Finnen die het gevoel hebben dat de Zweden zich nog altijd gedragen als adellijke grootgrondbezitters.

We bezoeken het KIASMA, het Museum voor Moderne Kunst. Er is een leuke expositie van de Zuid-Koreaanse kunstenaar Choi Jeong Hwa, die grote kettingen heeft gemaakt van vrolijk gekleurde plastic huishoudartikelen zoals vergieten en wasteiltjes. We zien ook weer de grote gehaakte netten en tenten van de Braziliaan Ernesto Neto. Die hebben we eerder gezien, waarschijnlijk op de Biennale di Venezia in 2001.

We eten bij The Woolshed, een Australisch eetcafé met aantrekkelijk geprijsde Surf & Turf. De turf is helaas wat aan de taaie kant, maar de Indian Pale Ale smaakt prima.

De volgende ochtend bekijken we een paar bekende attracties, waaronder het Senaatsplein en de Dom. We wandelen ook door de wijk met design-winkels. Bij een Russische winkel koopt Richard een tasje met Matroesjka's voor Yvonne. Rond het middaguur stappen we in de taxi van Ahmed, een vriendelijke man die graag snel weer teruggaat naar Somalië om het familiebedrijf voort te zetten. Het is hier maar vier maanden per jaar redelijk weer. We rijden naar de West-Haven voor de boot naar Tallinn, waar we om een uur of vier aankomen.

De buitenwijken van Tallinn zijn onherkenbaar veranderd. Overal nieuwe gebouwen van hotels, winkelcentra en bedrijven. In een half uurtje lopen we naar Hotel Three Crowns, binnen de Middeleeuwse stadsmuren. We hebben een kleine kamer, maar dat past wel bij de eeuwenoude omgeving.

We drinken bier uit een aardewerken pul bij Olde Hansa, waar ze Middeleeuwse muziek maken met replica's van originele instrumenten. Lier, trommel, tamboerijn, fluit en wen merkwaardige viool. Copieus dineren bij restaurant Dominic, erg goed.

De volgende dag is het druk in de stad. Zaterdag. Waarschijnlijk komen er veel Finnen een dagje over vanuit Helsinki, of er ligt een cruise-schip in de haven. We wandelen een eind door Toompea, het Middeleeuwse kasteel dat door de Denen is gebouwd. Op het hoog gelegen centrale plein staat het parlement en daartegenover een Russisch-Orthodoxe kerk. Er zijn ook nog twee hoge Middeleeuwse torens, waaronder de Pikk Hermann, de Lange Herman. We wandelen weer naar beneden naar het Museum van de Occupatie. Interessante maar veel te lange films over de bezetting van de Russen en Duitsers. In de kelder zien we een voorbeeld van de kasten waarin de KGB hun slachtoffers vasthielden. Vaak waren de kasten te klein om in te kunnen staan, zitten of liggen.

In de middag lopen we naar Hotel Viru, dat in 1972 is geopend om een luxe verblijf te bieden aan buitenlandse gasten van de Verenigde Unie van Sovjet-Republieken. Hier krijgen we een rondleiding op de 23ste verdieping. In de jaren zeventig en tachtig bestond deze verdieping niet officieel, hoewel hij van de buitenkant goed was te zien. Hier waren de "technische faciliteiten", oftewel de kamers waar de KGB haar afluisterpraktijken binnen en buiten het hotel coördineerde. De gids vertelt grappige verhalen, zoals over bezoekers die in de hotelbar een paar keer de asbak op een andere tafel zetten, omdat ze niet roken. De ober zet de asbak drie keer terug op tafel. De laatste keer zegt hij zachtjes: "Deze asbak moet hier blijven." Toen de Russen in het voorjaar van 1991 snel moesten vertrekken, zijn veel spullen achtergebleven, waaronder de asbak met microfoontje.

Van Botel Viru lopen we naar het Radisson, waar je vanaf de Sky Bar een mooi uitzicht hebt op de oude stad. Helaas is die afgehuurd. We wandelen dus maar terug naar de oude stad, waar we genieten van een geweldig diner bij Rataskaevu16, volgens de bezoekers van Tripadvisor het beste restaurant van de stad. We zitten op de plaats waar in de Middeleeuwen de haard van de keuken was.

Op zondag lopen we naar de haven, waar de grote boot van Tallink al klaar ligt. Na een rustige overtocht bezoeken we in één van de havens van Helsinki een kleine vlooienmarkt. We nemen een taxi naar het centrum, waar we lunchen. Dan met de trein naar de luchthaven...