We worden wakker in de zolderkamer van het Best Western hotel in Toulouse, waar we gistermiddag ons intrek hebben genomen. "Enjoy the evening, it is Friday," zegt de receptioniste bij inchecken. Dit advies volgen we bij Restaurant l'Ouverture. Als de kleine zaak vol zit, sluit de eigenares de rode gordijnen bij de deur. Het licht gaat uit, op een paar spots na. Dan speelt de eigenaar een aantal mooie nummers op zijn klassieke gitaar. Op dit intieme optreden volgt een Italiaans diner.

Na een prima ontbijt - je kunt zelf een ei koken in lauw water, dus je moet geen haast hebben - gaan we op zoek naar een kapper. Ik beland bij een strak geföhnde heer, die mijn haar in Zuid-Franse stijl coiffeert. Goed gekapt vervolgen we onze strooptocht door Toulouse, op jacht naar leuke kerstcadeau's. De kerstmarkt ziet er overdag bijna even sfeervol uit als 's avonds. Bij een delicatessenzaak staat iets op de toonbank met "bon appetit" in allerlei talen. In het Nederlands is dat "goede honger" geworden.

Bij de Mac Ankara een lunch van goede falafel. Als we weggaan zeg ik dankjewel in het Turks, "tecekur ederim". De eigenaar blijkt Koerdisch te zijn, dus ik had eigenlijk "sbaz" moeten zeggen. Hij vraagt waar we vandaan komen en hij zegt "Ah, Holland. I like! Pays de Spinoza."

Om twee uur zijn we bij de Airbus fabriek. Vanaf bijna veertig meter hoogte kijken we uit over de hal waar drie A380's worden geassembleerd en getest. Dit is het grootste commerciële vliegtuig op aarde, met een maximum capaciteit van ca. 800 mensen. Eén motor is al dikker dan de romp van een A320. Daarna bekijken we hoe de eerste testvlucht is verlopen, op 27 april 2005. Sinds de officiële introductie in 2007 zijn er honderden A380's verkocht, voor ongeveer vierhonderd miljoen euro per stuk. Vooral Etihad en Emirates zijn goede klanten.

We rijden in ruim een uur naar Carcassonne, net voor de zon ondergaat zien we de indrukwekkende stadsmuren boven ons opdoemen. Ons B&B ligt aan de voet van de berg. De kamer is ingericht in de stijl van rond 1900, inclusief oranje-wit behang in Japanse stijl. Vanaf het toilet heb je uitzicht op de middeleeuwse muren en de puntige wachttorens. In de avond bezoeken we eerst de nieuwe stad, die ook al een paar eeuwen oud blijkt te zijn, inclusief middeleeuwse muren. Net als in Toulouse is er een leuke kerstmarkt, dit keer met een schaatsbaan. We weerstaan wederom het streekgerecht 'aligot', een plakkerige puree van veel aardappel, erg veel knoflook en heel erg veel kaas. We houden het bij een 'vin chaud' en een 'vin normal'.

Met een grote bocht lopen we naar de andere kant van de oude stad, die we via de oostelijke poort betreden. Na zes eeuwen is het nog steeds een indrukwekkende vesting. We dwalen door geel verlichte smalle straten geplaveid met kinderkopjes, tot we bij een klein plein Restaurant l'Escargot vinden. In de koude kelder eten we tapas, waaronder 'coeur de canard'. Goed eten, jammer van de limoncello, die smaakt naar Mr Muscle schoonmaakmiddel. Na het eten wandelen we terug naar de B&B. De oude stad is uitgestorven, de lucht is helder en fris en het gele licht schijnt over de metersdikke muren. Via een smalle poort bereiken we een steil paadje naar beneden. Het is alsof we het kasteel van Doornroosje hebben bezocht en nu langs de bewakers sluipen...

Met de kleine Fiat 500 nemen we een 'route rouristique' terug naar Toulouse, langs tientallen charmante dorpjes. Onderweg kopen we een van de vele soorten stokbrood en wat kaasjes, die we gebruiken voor een picknick verderop bij een kleine kerk op een heuvel - we zitten lekker buiten, half december. In de buurt van de luchthaven bezoeken we nog even het Aeroscopia museum van Airbus. Je kunt binnen in een Concorde kijken. Dan wordt het helaas weer tijd om de auto in te leveren en de terugvlucht te aanvaarden. "Zut alors!"