In de trein naar de luchthaven van Brisbane raken we aan de praat met Luuk, een Nederlandse student vliegtuigbouwkunde die hier komende maanden afstudeert op de vliegtuigmotor. Toevallig hebben we dezelfde vlucht met Tiger Air landen naar Sydney, en we trekken samen op tot we op de plaats van bestemming zijn. Luuk stapt uit bij het Centraal Station en wij gaan op zoek naar Base Backpackers, een eenvoudig hostel op een perfecte locatie in het centrum van de stad. Het is alweer vier uur, de tijd vliegt als je vliegt.

We wandelen naar The Rocks, een Victoriaanse wijk aan de voet van de bekende Harbour Bridge, vlak bij de nog bekendere opera. Even een foto, want de zon werpt een mooie schaduw van de brug op de koepels van het gebouw. De opera wordt vaak vergeleken met een oester, maar de architect liet zich in werkelijkheid inspireren door de schil van een sinaasappel. Als je de ronde vormen van de opera samenvoegt, dan krijg je een perfecte bol.

We zoeken een winkel waar we jaren geleden een leuke zwembroek kochten voor Tristan, maar we kunnen die niet meer terugvinden. We gaan dus maar dineren bij Mexicaans restaurant El Camino. Ze hebben geen guacamole, laat staan verse, en de enchiladas smaken naar natte boterhammen met reuzel. De wijn is wél prima, evenals de extreme inrichting.

Aan de Darling Harbour, een binnenhaven met drukke cafés en restaurants in negentiende eeuwse pakhuizen, spoelen we een paar calamares-ringen weg, want ook inktvis moet zwemmen. Terwijl ik me invecht aan de drukke bar geeft Yvonne relatie-advies aan een jongedame die hulp vraagt. Daarna gaat Yvonne dansen, zodat ik de mensen kan bewonderen die op de kade flaneren. We eindigen de zaterdagavond in de Scary Canary, de bar van ons eigen Base Backpackers, waar we het baltsritueel van de homo sapiens alcoholicus observeren. Het mannetje probeert te imponeren met Scary Jars, knalblauwe sportdrank met wodka geserveerd in een jampot. Het vrouwtje draagt haar zomertooi, ondanks het feit dat dansen in een strak jurkje en op hoge hakken niet erg wil lukken. Als we naar buiten lopen om nog wat geld te halen zien we dat er een rij van honderd jongeren buiten staat te wachten tot de portier ze binnenlaat. Het blijkt dat we net in één van de hipste hangouts van de stad waren.

Ondanks het bezoek aan de Scary Canary slaat de jetlag toe: we worden 's nachts meerdere keren wakker en staan pas om half tien op. Ontbijt bij de Seven-Eleven om de hoek en dan naar het Maritiem Museum, waar een replica op ware grootte ligt van The Endeavour, het schip waarmee Captain Cook eind achttiende eeuw naar de oostkust van New Holland voer, tot grote vreugde van de oorspronkelijke bewoners die 40.000 jaar had gewacht om te worden ontdekt. In de museumwinkel laten we foto's zien van de replica die mijn vader heeft gemaakt. "Wow, he is a very talented man," is de reactie. Dat kunnen we bevestigen. Na een rondje door het museum gaan weer de zon in, op zoek naar een bus die ons naar Bondi Beach brengt.

Bondi Beach is een half ronde baai van een paarhonderd meter breed, met een mooi strand en hoge golven. Er staat een geel bordje dat je niet moet gaan zwemmen vanwege de sterke stroming, dus er liggen alleen tientallen surfers in de branding. Vanaf Bondi doen we de Coastal Road Walk naar Coogee, een mooie wandeling van zes kilometer langs de rotsachtige kust. Het is zondag en lekker weer, dus het voetpad is lekker druk. Er zijn ook veel hardlopers die briesend op je af komen stormen, tamelijk irritant. De sfeer aan de kust doet denken aan Californië, inclusief de gezondheidcultus en surf dudes. Halverwege de wandeling even zwemmen in een 'rock pool', een betonnen bak die bij vloed vol stroomt en bij eb een natuurlijk zwembadje vormt. Lekker fris! Bij Waverly wandelen we over een mooie begraafplaats die uitkijkt over de oceaan.

Vanaf Coogee Beach nemen we de bus terug naar de stad, waar we gaan dineren bij Indiaas restaurant Zaaffran. Vier en ongeveer zes jaar geleden waren we hier ook. Ze serveren nog steeds lekker eten, het balkon zit vol met Indiërs. De lichtjes van de hoogbouw weerschijnen prachtig in het water van de Darling Harbour. Jammer dat we morgen Sydney weer verlaten, maar we komen vast over een paar jaar weer terug.