Over Xi'an weet ik eigenlijk niet veel te zeggen. Het is een grote stad, met weinig romantiek. Toch is het een leuke plek om rond te lopen. Tussen de hoge gebouwen vind je dan toch nog de leuke kleine straatjes met straatverkopers en mensen die in plaats van binnen zitten, buiten zijn samen met elkaar. Het stadscentrum is omgeven door een oude "City Wall", hier kun je fietsen huren om dan over de muur heen te fietsen. Dat lijkt ons wel heel erg leuk, de tweede dag dat wij in Xi'an zijn, gaan we dan ook op pad om de muur te befietsen. Het begint al lastig, wanneer we de ingang hebben gevonden, maar niet weten hoe we daar terrecht moeten komen. De ingang zit in het midden van een hele drukke rotonde. Wij zijn opzoek naar een ondergrondse om zo naar het midden te kunnen, die blijkt niet te bestaan.

Wanneer we eindelijk na halsbrekende toeren op het plein komen. Blijken er geen kinderzitjes te zijn. Daar staan we dan. Maar wij laten ons niet gek maken. Wij zijn langs een winkeltje gekomen, waar ze kinderstoeltjes verkopen. Ik probeer er daar een te huren, lukt niet. Ik koop hem voor 60 Yuan (6 Euro). Helemaal blij ga ik terug naar de rest van de familie en het fietsenverhuurbedrijf. Niet te geloven, we mogen het zitje er niet opzetten. Er zitten namelijk mandjes achterop bevestigd met een ijzerdraadje en die mogen er niet af. We halen er zelfs nog iemand bij om van het ticketbureau om ons te helpen maar het lukt niet. Ze blijven alleen maar "No" zeggen. We besluiten een nijptang en ijzerdraad te kopen en het morgen naar een andere ingang te gaan. w***o en Jasmijn huren eerst een tandem, slopen het mandje eraf en daarna gaan Mila en Ik een Tandem huren. Niets lijkt ons in de weg te staan. Behalve merken we al na 15 minuten fietsen dat Pepijn in slaap valt achterop de fiets en het bloedverziekend heet is. Niemand wordt er echt vrolijker van en genieten van de leuke fietstocht zit er niet echt in. Al helemaal niet wanneer Mila ook nog eens met haar voet ergens tussen komt en niet meer wil fietsen en al helemaal niet bij w***o achterop wil. Hij kan er helemaal niets aan doen, maar daar wil ze niets meer van horen. UIteindelijk hebben we niet alles gezien, en geen foto gemaakt. Blij dat we even later op een terrasje zitten met Cola en Bier, Uit de zon en Pepijn heerlijk slapend in de Kinderwagen. Wie weet in Beijing een leuke fietstocht......

Tegenover ons appartement zit een hele leuke steeg. We halen daar eten om vervolgens thuis lekker op te eten. Het is fijn om de ruimte te hebben en de steeg aan de overkant met lekker eten. twee avonden hebben we in een restaurant bij ons in de buurt gegeten. Iets lastig, bij binnenkomst krijg je een nummer en je moet goed opletten wanneer je nummer wordt omgeroepen. Wij melden ons gewoon iedere keer en uiteindelijk weten ze ons nummer, zodat ze ons komen halen.

De belangrijkste reden om naar Xi'an te gaan is het Teracotta Army (het stenen leger). Het leger ligt 30km buiten de stad, we hebben een busje bij ons appartement geregeld, wel zo makkelijk. Blijkt ook nog een guide bij te zitten. Was niet de bedoeling, maar het is een aardige jongen. Het terracota leger is een graf gift meegegeven aan de eerste keizer van China en pas weer ontdekt in 1974. Kijk, zonder de guide hadden we dat niet geweten. Pepijn is weer een beetje ziek, vannacht had hij wat verhoging en hij niest nogal veel. Hij niest zo hard, dat zijn hoofd op de klassieke manier meegaat. Gevolg een heel verdrietig mannetje, omdat hij zijn neus zo hard tegen de tafel heeft gestoten. Op de terugweg van het Teracotta leger, begint hij zich weer rotter te voelen. De reis duurt belachelijk lang, vanwege de drukte. Pep houdt het niet meer uit in de auto. We gaan het laatste stuk lopen. Hij voelt zich gelijk weer een stuk beter.

Eenmaal thuis gekomen gaat w***o onze tickets voor morgen regelen en ik ga eten in de steeg halen. We blijven lekker thuis. Ik heb geen camera meegenomen, maar wat is het daar leuk. Heb wel wat foto's van overdag. Helaas redden die het niet bij hoe leuk het daar 's-avonds is.