Profile
Blog
Photos
Videos
- Blog
- South America
-
Location Date Valladolid 
1268179200 Tulum 1267142400 Palenque 1265587200 Campeche 1265068800 Merida 1264723200 Nuevo Durango 1264550400 Cozumel 1264204800 Cancún,mexico 1263859200
Hej :)
Så blev det endelig tid til lidt opdatering igen. d. 28.02 tog vi videre til Valladolid. På vejen besøgte vi Mexicos højeste mayaruin, Coba, som vi kravlede op af. På vej ned var vores guide dog så dum at løbe lidt ned af den, hvilket resulterede i at han faldt og brækkede benet. Det forhindrede ham dog ikke i at være vores guide, for vores minibus var med automatgear, så han kunne stadig køre os videre til en cenote efter ruinbesøget :p Valladolid har stået på 3 cenoter, alt for meget shopping i de latterligt billige butikker (hvilket vi selvfølgelig ikke har noget imod!), en byrundtur i bus og det bedste af det hele, Chichen Itza!
Den første cenote vi skulle besøge i Valladolid lå 5 km fra vores hostel, så de to drenge og Rikke og jeg tog cyklerne derud. På vej derud kørte minibussen med de andre foran os et godt stykke af vejen, så vi ikke kunne fare vild, men på vej hjem, tænkte Rikke og jeg at vi sagtens selv kunne finde hjem, for drengene ville blive derude lidt længere og minibussen ville komme lidt efter. Men nej. Det endte med vi cyklede rundt i byen i en time, fordi vi ikke vidste hvad gade hostlet lå på og det var også kun et held at Rikke kunne huske hvad hostlet hed, så det morede vi os vældigt over! Vi fik tiden til at gå og samtidig set byen, så vi farer aldrig vild i Valladolid mere! :D Vi fandt hjem ved at spørge til hostlet på et turistkontor vi tilfældigt cyklede forbi. På vores lille rundtur fik vi desværre også spottet en del af de gode butikker, som vi senere på eftermiddagen tog ned og shoppede ret meget i.
Tirsdag stod den på Chichen Itza, som er et af de 7 nye Vidundere. Det havde vi alle set ret meget frem til, for godt nok har de andre ruiner ikke været videre spændende, men når det er blevet kåret til et af verdens 7 Vidundere, må det da være specielt og det var det! Det var meget fascinerende at se hvordan alt er placeret og bygget efter hvad der må være præcise beregninger eller observationer i forhold til solen, lyd og forskellige symboler. F.eks. fremkommer et fløjtelignende ekko fra toppen af hovedpyramiden, Kukulkan, hvis man står foran den og laver et håndklap. Forskere mener det minder om fløjtet fra Quetzalfuglen, som var mayaernes hellige fugl. Hvordan kan man dog lave det? Derudover var der også en bygning hvor solen den 21. december og 21. juni (årets hhv. korteste og længste dag) præcis står op mellem disse to piller. Det syntes jeg virkelig var spændende at høre om, for de har virkelig ikke bare sat de der bygninger tilfældigt. Efter den guidede tur rundt i byen, fik vi købt nogle souveniers og kørte derefter videre til en cenote. Denne cenote var ret fed, for ca. halvvejs rundt var en trappe, hvor man kunne hoppe fra forskellige højder, vi hoppede selvfølgelig var det højeste punkt, hvilket ca. var 5-6 meter. Det var nu ret vildt at tage skridtet ud over kanten, men så fik vi forberedt os lidt til at vi skal skydive senere på turen :)
Torsdag tog vi videre til Ek Balam. Det var meningen alle skulle cykle, men da guiden jo alligevel skulle transporteres i bus, var de fleste dovne og hoppede med på, men Julie og jeg tog cykelturen gennem junglen. Vi havde forinden fået at vide der var 40 km i alt, hvor 15 af dem var i junglen, men det gjorde os ingenting, for det kunne vi sagtens klare. Og det kunne vi, men der var i hvert fald ikke 40 km. Cykelturen havde nok været 10 km gennem junglen på noget man godt kan kalde en sti og derefter 10 km på asfalt, så det var faktisk bare en dejlig tur. Ek Balam er en lille landsby som kan sammenlignes med junglebyen Nuevo Durango, som vi var i i starten af turen. Vi skulle bo i nogle hytter som også lignede dem i Nuevo Durango, men da vi dengang blev indkvarteret var mange lidt overraskede over at det var så primitivt osv, da man jo ikke lige var vant til det. Men denne gang var der overhovedet ingen der kommenterede forholdene og alle var tilfredse. Det synes jeg viser lidt om at man i løbet af turen er blevet meget mere fleksibel og lidt ligeglad med hvordan forholdende er, bare man har en seng at sove i og det er jo fedt. Hernede har hver lille landsby 1 ting de så at sige tjener deres penge på. Nuevo Durango solgte fødevarer, mens Ek Balam er kendt for hængekøjer. Rundt om torvet i den lille landsby var der 6-7 huse som havde en masse hængekøjer i alle mulige forskellige farver og mønstre hængende udenfor, mens der også stod et stativ hvorpå de var igang med en. Vi havde af vores guide tidligere fået at vide at vi skulle vente med at købe hængekøjer til vi kom til Ek Balam, så allerede samme dag vi kom, gik folk amok med at finde den flotteste hængekøje.
Dagen efter skulle vi på birdwatching på en flod. Det var en dejlig tur, hvor vi fik set pelikaner, andre fugle og også en masse flotte flamingoer. På turen gjorde vi også et stop for at prøve et maya bad. Vi kom til en lille ø, hvor vi først prøvede at bade i en sø, hvor vandet var mere salt end det døde hav. Vandet var helt rødligt og stank ret meget, men det var virkelig mærkeligt at hoppe i, for når man kom i og lagde sig ned, poppede man lynhurtigt op til overfladen og så kunne man bare ligge der! Det var rigtig sjovt at prøve og det var næsten umuligt at svømme almindeligt, for man kunne ikke rigtig holde sig under vandet. Derefter blev vi fra top til tå smurt ind i noget mudderagtigt snask, som skulle være meget sundt for huden med alle mulige vitaminer, mineraler og salte i. Det havde vi det meget sjovt med! Da alle var blevet smurt ind, skulle vi i båden igen og sejle tilbage, hvor vi så kunne hoppe i en sø, for at blive skyllet. På turen tilbage indtørrede det her mudder helt, så da vi rejse os, krakkelerede vi helt, hvilket var en mega mærkelig fornemmelse! :p det gjorde dog ret ondt, for det hev i hårene, men det var klart det værd, for efter et bad var huden blevet ret blød. jeg ved ikke om det bare er noget man bilder sig selv ind, eller om det virkelig havde hjulpet, men sjovt var det i hvert fald!
Nu er vi kommet til vores sidste stop, Playa del Carmen, hvor vi skal være indtil på mandag. Herefter skilles gruppen, nogle rejser hjem, nogle rejser videre på egen hånd, og så er vi 5 der tager på en tur mere med Adventure Dk i Honduras. Den sidste uge her bliver brugt på en masse shopping, dasen ved stranden og byture, så det er ren badeferie! Planen var at vi her også skulle skydive og dykke med hajer, men indtil videre er det ikke rigtig blevet til noget endnu. Vi har fået at vide at hajerne ikke er her for tiden, så det kan være det bliver i Honduras i stedet for, men vi er nok nogle der skydiver senere på ugen :)
Hav det godt og nyd vejret ;)
- comments
Tiny Hej, ;) Eindelijk weer even tijd voor een opdate. De 28ste februarie gingen we verder naar Valladolid. Op weg daarheen bezochten we Mexico’s hoogste mayaruine, Coba, waar we ook opgeklommen zijn. Weer op weg naar beneden was onze gids zo stom om een stukje naar beneden te rennen, viel toen en brak zijn been. Ondanks dat bleef hij toch onze gids. De Minibus is een automaat, dus hij reed ons gewoon verder naar de volgende stop na de ruine, een cenote. In Valladolid zijn we naar 3 cetotes geweest, hebben veel te veel gewinkeld in de belachelijk goedkope winkels, (waar we overgens niets op tegen hadden) een rondrit door de stad gemaakt met de bus, en het beste van alles Chichen Itza! De eerste cenote die we in Valladolid gingen bezoeken lag 5 kilimeter van onze hostel, dus de 2 jongens, Rikke en ik gingen daar op de fiets naartoe. De minibus reed het grootste stuk voor ons uit zodat we niet zouden verdwalen, maar de terugweg meenden Rikke en ik dat we zelf de weg wel terug konden vinden. De 2 jongen bleven daar nog en de minibus vertrok ook later dan wij. Het eindigden ermee dat wij een uur in de stad rondgefietst hebben omdat we niet meer wisten in welke straat ons hostel lag. Gelukkig kon Rikke zich de naam van ons hostel nog herinneren, dus toen we op een gegeven moment langs een toeristenkantoor fietsten, hebben we daar de weg gevraagd. Wij hebben in elk geval wat van de stad gezien, en verdwalen doen we in Valladolid niet meer. Op onze tocht door de stad viel ons oog helaas ook op een aantal leuke winkels, waar we ons later op de middag behoorlijk uitgeleefd hebben. Dinsdag stond Chichen Itza op het programma, een van de 7 wereldwonderen. Daar hadden we allemaal naar uit gekeken. Als het tot een van de 7 wereldwonderen is uitgeroepen moest het wel heel speciaal zijn. En dat was het ook!! Het was heel fascinerend om te zien hoe alles geplaatst en gebouwd was ten opzichte van de zon, geluid en verschillende symbolen, daar moeten heel preciese berekeningen en waarnemingen aan vooraf gegaan zijn. Er kwam bijvoorbeeld een echo met een fluitend geluid vanaf de top van de hoofdpyramide Kukulkan, als je terwijl je ervoor stond in je handen klapte. Onderzoekers menen dat het geluid lijkt op het fluiten van de Quetzalvogel, wat voor de mayabevolking een heilige vogel was. Hoe konden ze dat maken? En er is ook een bebouw met 2 pilaren waar de zon elk jaar op 21 juni en op 21 december (de langste en de korste dag) precies tussen deze 2 pilaten opkomt. Ik vond dat zo interessant om daarover te horen. Die gebouwen zijn daar echt niet bij toeval zo gebouwd. Na deze rondleiding hebben we nog wat souvenirs gekocht en zijn daarna verder gegaan naar een cenote. Deze cenote was heel gaaf, want halverwege rond was er een trap, waar je van verschillende hoogtes van af kon springen. Wij sprongen natuurlijk van het hoogste punt, wat ca 5-6 meter hoog was. Het was wel een uitdaging om van die rand te springen, maar zo konden we vast wennen voor als we later gaan skydive. Donderdag reisden we verder naar Ek Balam. Het was de bedoeling dat we allemaal op de fiets daar naar toe zouden gaan, maar onze gids moest vanwege zijn been toch met de minibus, en daarom kozen de meeste ervoor om maar lekker lui in de bus te stappen. Maar Julie en ik namen de fiets door de jungle. Er werd gezegd dat het een 40 km lange tocht was waarvan 15 km door de jungle, geen probleem dat konden wij wel. En we konden het ook, maar het was dan ook geen 40 kilometer. We hebben ongeveer 10 km door de jungle gefietst over wat je toch wel een pad kon noemen en toen nog 10 km over een asfaltweg, dus het was eigenlijk gewoon een heerlijke tocht. Ek Balam is een klein plattelandsdorpje, net zoiets als het jungledorpje Nuevo Durango , waar we in het begin van onze reis waren. Hier woonden we net als in Nuevo Durango ook in hutten, maar toen we die keer in Nuevo Durango aankwamen waren de meeste van ons nogal verrast over het feit dat het er zo primitief was, dat waren we helemaal niet gewend. Maar nu we in Ek Balam hetzelfde aantroffen was er eigenlijk niemand die wat aan te merken had, iedereen was tevreden. Daaruit blijkt toch wel dat we in de loop van onze reis allemaal flexibeler zijn geworden, en het niet meer uitmaakt onder welke omstandigheden we moeten wonen, als we maar een plek om te slapen hebben is het al gauw goed. Hier heeft elk dorpje 1 ding waar ze hun geld mee verdienen. In Nuevo Durango was dat etenswaren, terwijl Ek Balam bekendt staat voor zijn hangmatten. Rondt het kleine dorpsplein waren er 6-7 huizen waar een heleboel hangmatten waren uitgestald in allerlei kleuren en patronen, en ook een statief waarop iemand een hangmat aan het maken was. Onze gids had verteld dat we moesten wachten met het kopen van een hangmat tot we in Ek Balam kwamen. Dat waren we nu, dus gelijk de eerste dag storte iedereen zich op de hangmatten om de mooiste te vinden. De volgende dag gingen we met een boot een rivier op om vogels te kijken (birdwatching), dat was een hele mooie tocht, waar we pelikanen, andere vogels en ook een heleboel mooie flamingo’s zagen. Onderweg deden we nog een klein eilandje aan waar we een mayabad konden proberen. Eerst gingen we zwemmen in een meertje, waar het water nog zouter was dan in de dode zee. Het water was helemaal roodachtig en stonk nogal, en het was echt heel raar om daar in te gaan, want als je in het water ging liggen, plopte je gewoon omhoog. Heel leuk. Het was eigenlijk onmogelijk om gewoon te zwemmen, want je kon niet onder water blijven. Daarna werden we allemaal ingesmeerd met een modderachtig goedje, wat heel goed voor de huid zou zijn vanwege allerlei vitamines, mineralen en zouten. Daar hadden we veel lol mee. Toen iedereen ingesmeerd was, gingen we allemaal weer in de boot en vaarden we weer terug, om daar weer in een meertje te springen om ons af te spoelen. Onderweg in de boot droogde de modder helemaal in en toen we opstonden krakeleerde we helemaal, wat een heel raar gevoel was en ook wel een beetje zeer deed omdat het aan de haartjes op onze huid trok. Na het bad hadden we allemaal een heel zacht velletje. Ik weet niet of het verbeelding is en ook niet of het echt helpt maar leuk was het in elk geval wel. Nu zijn we bij onze laatste bestemming aangekomen Playa del Carmen, waar we tot maandag blijven. Hierna gaat onze groep uit elkaar, sommige gaan naar huis, andere reizen alleen verder, en dan zijn er nog wij met z’n vijfen die aan de volgende reis met Adventure.dk naar Honduras beginnen. De laatste week hier wordt gevuld met nog meer winkelen, luieren aan het strand en het nachtleven. Een weekje standvakantie dus. Het plan was ook dat we zouden skydive en gaan duiken waar haaien zijn, maar daar is het nog niet van gekomen. We kregen te horen dat de haaien er momenteel niet zijn, maar het kan zijn dat dat in Honduras nog gaat lukken. Maar als het goed is gaan we aan het einde van de week nog wel skydive. Het gaat jullie goed en geniet van het weer:)