Vakantie is heerlijk, maar soms wil je ineens heel graag toch wel naar huis. Donderdag bereikte mij het droevige bericht dat mijn Dordtse buurvrouw en semi-familielid Betty na een ziekbed was overleden. Ze was al ons hele leven een stabiele factor die altijd wel in de buurt was. Verdrietig ook omdat ik niet bij de crematie kan zijn. Dan is thuis ineens wel erg ver weg. Donderdag dus verder niet veel gedaan, behalve 's avonds gaan eten bij een resto dat zichzelf ...

Daar zijn we weer, met deel twee van dit Amerikaanse avontuur. We gaan nog even door op wat onderwerpen uit mijn vorige blog, want ja, er is ook zó veel te vertellen! Ik voel me af en toe net Alice in Wonderland... Here we go! Uit eten gaan gaat hier een beetje anders dan in NL. Je wordt helemaal scheel van de smile en de overdreven vriendelijkheid die ermee gepaard gaat. (Gebeurt trouwens overal, dat smilen... Inmiddels begin ik zelf al te roepen 'Hi how are y...

Ik was het eigenlijk niet van plan, maar na een paar dagen ben ik al zo vaak van de ene in de andere verbazing gerold dat ik dacht... dit 'verhaal' moet verteld worden! Wat is er aan de hand? Ik ben voor het eerst in de VS beland. Willem moet hier zijn voor zijn werk en hij bedacht dat het wel leuk zou zijn om er wat dagen aan vast te plakken en met mij een beetje rond te crossen door Southwest USA. En zo geschiedde. Dus. De VS. We landden zaterdag in Phoenix n...