Op 29 mei (de verjaardag van mijn meter Agnes, bij deze nog een dikke proficiat!) nemen we de bus naar het stranddorpje Copacabana aan het Titicacameer.
Daar aangekomen voelen we al meteen de gezellige vakantiesfeer die er heerst waardoor we al snel aanvoelen dat we hier langer dan voorzien zullen blijven. We kunnen wel wat rust gebruiken en hebben zin om ons tempo wat te vertragen. Als we het strand verkennen, hoor ik plots mijn naam roepen. Ik kijk omhoog en wie zie ik daar op het dakterras van een strandbar zitten? Tom en Rinske, wat een verrassing! Ze nodigen ons uit om samen iets te drinken en voor we het beseffen zien we al bijkletsend de zon zakken in het Titicacameer. We spreken af om de volgende dag samen iets te gaan eten en gaan elk terug onze eigen weg. Voor ons wil dat zeggen, naar de hostel om warmere kleren en snel terug naar het strand om verder te genieten van de kleuren van de zonsondergang boven het meer. Terwijl we op het strand genieten, zie ik iemand in de verte uitbundig wuiven in onze richting. Als ik beter kijk, herken ik Juan en een beetje verderop staat ook Marian de zonsondergang te fotograferen. Wauw, alweer bekende gezichten, en dat op dezelfde dag! Bekende reizigers op een andere plaats weerzien doet echt deugd en voelt altijd een beetje zoals thuiskomen. We zijn allen superblij om mekaar weer te zien en gaan dit meteen vieren met wijn en een lekker dinertje, proeven van Boliviaanse likeur en we eindigen al schaterlachend op de pier van het Titicacameer onder een mooie sterrenhemel, aaaaaaaaaaaaaah, vakantie!

De volgende ochtend spreken we af met Juan en Marian om samen te ontbijten en nemen nadien jammer genoeg weer afscheid. Maar niet voor lang, want we gaan binnenkort allemaal naar Huaraz in Peru en spreken af om mekaar daar weer te zien in café Andino.
Na het afscheid relaxen we wat en gaan we shoppen voor kledij, want het zijn onze laatste dagen in het goedkope Bolivië. 's Avonds gaan we zoals afgesproken met Tom en Rinske kaasfondue eten. Superlekker en een zeer gezellige babbel over lang reizen en toekomstplannen (huisje, tuintje, boompje, kindje?). De dag erop relaxen we weer volop en genieten van het lekkere Boliviaanse eten (picque macho, verse trucha = forel uit het Titicacameer, jummie!).

Genoeg gerelaxed, weer tijd voor actie! Op 1 juni nemen we de boot naar Isla del Sol, één van de bekendste eilanden in het Titicacameer waar volgens oud Incageloof de god van de zon geboren werd, vandaar de naam, eiland van de zon. Onderweg krijgen we mooie uitzichten op de Cordillera Real en als we aanmeren beginnen we aan onze wandeling op het eiland. We bezoeken een aantal Inca-ruïnes en zien vele Bolivianen met hun ezeltjes op de smalle paadjes, koeien, schapen,… het echte boerenleven zonder vervuiling van auto's, wat een verademing! We wandelen vaak alleen en profiteren van de rust die het eiland ons geeft. Lang geleden dat ik zo zonder zorgen heb gewandeld. 's Avonds zoeken we een hostel in het zuiden van het eiland. We eten lekkere forel uit het Titicacameer tijdens de zonsondergang, kopen een flesje wijn en genieten ervan terwijl we sterrenkijken vanop ons terrasje met prachtig uitzicht op het meer. 's Morgens staan we vroeg op om de eerste boot terug te nemen, maar niet zonder ontbijt vlakbij het meer, lekker dikke pannenkoeken met koffie en thee. Nog nooit ontbeten op zo'n mooie locatie. Nadien nemen we de boot terug naar Copacabana en na een laatste picque macho gegeten te hebben, nemen we de bus naar onze volgende bestemming: Peru!