Omdat het huwelijk pas binnen een week is en wij graag Laos nog een beetje willen verkennen, nemen we de volgende dag op aanraden van Tom de minivan naar Nong Khiaw. Volgens Tom dé ideale plek om het relaxte gevoel van Laos te ontdekken in volle natuur. Reeds onderweg zien we al wat Tom bedoelt als we ons na enkele uren volop in de bergen bevinden. We nemen onze intrek in de Nam Ou River Lodge vlak aan de Nam Ou rivier en met een balkon dat daar uitzicht op biedt zie ik me wel enkele dagen relaxen.
Of misschien ook niet, want onze lodge biedt ook trektochten aan naar de bergvolkeren, meer specifiek de Hmong en de Khamou. Zowel in Thailand als in Myanmar waren dat steeds boeiende ontmoetingen, dus ook dit keer laten we deze kans niet schieten en boeken we een driedaagse trektocht.

DAG 1
We vertrekken met onze gids Four en het Duitse koppel Johannes en Suzanne en maken meteen een fikse tocht in de Laotiaanse jungle. Terwijl we ons een weg banen doorheen de dichtbegroeide jungle voelen we ons opnieuw als dwergen zo klein door de metershoge bomen, planten met reuzebladeren en gigantische rotsblokken die uit de hemel lijken gevallen te zijn. Eén van de mooiste jungleplekjes die we zagen op heel onze reis! In het midden van deze jungle stoppen we voor lunch op een boerderijtje van een oud dametje dat daar woont met haar varkens en kippen en verfrissen we ons aan de 'ingenieuze waterinstallatie' waarvan het water bruin kleurt als haar varken aan de bron te veel in de modder ploetert, grappig!
Na de pikante lunch tussen de varkens trekken we weer dieper de jungle in om in de late namiddag aan te komen bij het Khamou-dorp van Boulit.
Bezweet van kop tot teen hebben we allemaal nood aan een douche… die er niet is! Dan maar met de beker in de rivier. Met ons viertjes wassen we ons compleet naakt bij zonsondergang in de rivier en dat zorgt voor een aantal stiekeme toeschouwers, de geniepigaards! Tja, hoe vaak kan je vier blanke mensen naakt in de rivier zien? Bovendien wassen ze zich hier nooit volledig naakt in het openbaar, maar steeds met een lendendoek om dus het feit dat wij dat niet gebruiken is al reden genoeg om ons te begluren!
We genieten er allen van om zo dicht bij de natuur te zijn, maar worden toch een klein beetje uit ons paradijs gehaald als we zien dat de vrouw van Boulit in dezelfde rivier de groenten aan het wassen is die we deze avond voorgeschoteld krijgen :)
Desondanks wordt het een superlekker avondmaal, vergezeld van zelf gebrouwen Lao Lao (rijstwhisky) waarvan iedereen om de beurt bediend wordt tijdens het eten. Onze gastheer staat erop dat we na het zeggen van "njok" (santé) de Lao Lao telkens ad fundum uitdrinken. Doordat deze drank rijkelijk vloeit, wordt het een avond waarbij heel wat gelachen wordt tot op het moment dat onze gids Four de grote groenglazen fles van dichtbij aan Tim laat zien. Er blijkt iets in te zitten, want Tim trekt grote ogen, maar mag het niet verklappen. Nieuwsgierig als ik ben, stel ik voor een spelletje te spelen om te raden wat er in de fles zit. Wij stellen om de beurt een vraag en onze gids mag enkel antwoorden met ja of nee. De eerste vragen wijzen er al snel op dat er een dier in de fles zit. Als we aankomen bij de vraag over het aantal poten, zijn we allen in de war. Het heeft geen twee, geen vier, geen zes, geen acht poten? Wat is het dan? En plots daagt ons het beeld op van de duizendpoot die we vandaag zagen in de jungle. Zou het…? En inderdaad, als Four ons de fles laat zien, zit er overduidelijk dezelfde soort duizendpoot in. Je beeldt je nu waarschijnlijk het soort duizendpoot in zoals we deze in België kennen, een fijn klein beestje van maximum 5 centimeter groot. Wel, deze duizendpoot is zo dik als een wortel, heeft een lengte van wel 20 cm, is pikzwart en bovendien giftig! Toen ik vandaag in de jungle dit bijzondere beest van dichterbij wou bekijken, waarschuwde de gids mij om best op een afstand te blijven, want als hij zich bedreigd voelt, spuit hij een gif en als dat in je ogen komt, word je blind! Mamamia, en dit beest zit in de drank waarvan wij al een hele avond aan het drinken zijn! Onze gids verzekert ons dat de duizendpoot op dit moment al lang niet meer giftig is, maar stiekem hoop ik toch dat ik niet blind wordt, al is het maar van de zelfgestookte alcohol! Njok!

DAG 2
De volgende ochtend worden we wakker door het gekletter van regen op onze hut, jammer! We nemen daardoor alle tijd in het dorpje, waarbij we spelen met de kinderen, een sjaal kopen bij de weefsters, op babybezoek gaan bij de vrouw die vannacht bevallen is - waarmee we gisteren bij de rivier nog gepraat hadden over haar hoogzwangere buik! - en ik het mij niet kan laten om in het schooltje leerkracht te spelen. Alle kinderen nemen gewillig plaats achter hun bankjes en op het bord schrijf ik "I am…" om hen te leren zichzelf voor te stellen als er nog eens toeristen langskomen, heel leuk was dat!

Als de zon door de wolken breekt, wandelen we naar het rijstveld van Boulit om hem te helpen met rijst te oogsten. Eerst halen we de afgekapte rijststokken uit het veld om nadien met stokken en met behulp van een plankje de rijst eruit te kloppen. Zeer hard werk, zeker in de schroeiende zon! Na nog geen half uur staan onze handen vol bleinen en is het duidelijk dat wij niet gewend zijn om zware handenarbeid te verrichten. We voelen ons zelfs een beetje schuldig als rijke westerlingen die niet weten wat werken op het veld betekent, maar ik ben vooral blij eens te mogen ervaren hoe het is om te werken op de rijstvelden en prijs mezelf weer gelukkig dat ik niet zo'n harde job hoef uit te voeren in België om te kunnen rondkomen.

Het volgende bergdorp behoort tot het Hmong-volk en is prachtig gelegen. De hutjes staan onwillekeurig verspreid over heuveltjes met tussenin plaats voor loslopende huisdieren zoals eenden, kippen, varkens, honden en verschillende werktuigen zoals een maalsteen en een pletwip (geen idee hoe dat ding heet, dus benoem ik het zelf maar) bevinden zich op strategische plaatsen zodat iedereen deze kan gebruiken. De share-cultuur die in het westen opnieuw in volle opmars is, maakt gewoon deel uit van de dagelijkse Hmong-cultuur.

Wanneer we het dorp verkennen, worden we bij een huisbezoek onverwachts toeschouwer van een sjamaan die met een doek over zijn hoofd en volledig in trance mantra's scandeert om de oude en zieke vrouw des huizes te genezen. Suzanne is verpleegster dus wordt haar gevraagd de oude vrouw even te 'onderzoeken'. Zonder deftig materiaal kan Suzanne uiteraard moeilijk een diagnose stellen, maar volgens haar is de vrouw gewoon heel erg moe en heeft ze een gebrek aan energie. Aan de familie vertelt ze dat ze vooral veel moet rusten en slapen, maar als we haar 's avonds opnieuw bezoeken zit ze nog steeds op dezelfde plaats op de grond in de hut. Onze gids legt uit dat het in deze cultuur moeilijk aanvaard wordt als je overdag gewoon in je bed ligt. Ofwel werk je als vrouw in het huishouden ofwel op het land, maar slapen als je ziek bent, hoort er niet bij, want dan is er geen inkomen die dag. Alweer beseffen we hoe gelukkig we mogen zijn in België met onze geneeskunde en ziekteverzekering.

Als de avond valt haasten we ons weer naar de rivier voor onze gezamenlijke douche en ook onze gids Four doet deze keer mee en verlegt zelfs zijn grens door met veel gegier ook naakt te baden, hilarisch!
Het avondmaal is weer lekkere sticky lice (de Laotianen kunnen moeilijk de R uitspreken, dus noemen we het ook maar sticky lice ipv rice = plakrijst) met kip gegaard in bamboestokken boven de barbecue. Zeer lekker, vooral met de pikante kruiden erbij! Deze maaltijd kunnen we uiteraard weer doorspoelen met Lao Lao en als nagerecht krijgen we gefrituurde rupsen voorgeschoteld, waarvan we lekker smullen, want met al die lijstwhisky proef je toch het verschil niet meer tussen zoute chips en geflituulde lupsen ;)
Als avondactiviteit beginnen we spontaan liedjes te zingen, liefst een typisch of bekend liedje van jouw land (wij zingen "Mia" van Gorki en als ze vragen voor een verklaring van de tekst, is dat toch een moeilijke opdracht!). Een jonge Hmong uit ons gastgezin waar we blijven slapen vergezelt ons en na veel overtuiging van onze gids en met enige schroom zingt hij verschillende typische Hmong-liederen diep vanuit zijn hart met een stem als die van een engel, ik krijg er als het ware kippenvel van! Ideaal om de avond mee af te sluiten, bij wijze van slaapliedje. Slaap zacht lieve Hmong en bedankt om jullie cultuur met ons te delen!

DAG 3
Op onze laatste dag bezoeken we voor vertrek het schooltje in het Hmong-dorp en ik moet eerlijk zijn, een mooiere locatie voor een schooltje heb ik nog niet eerder gezien. De school bevindt zich bovenop de heuvel, aan het einde van het dorp, volledig omgeven door groene rijstvelden en bergen en dit beeld wordt 's ochtends alleen nog maar magischer door de ochtendnevel die uit de omringende velden opstijgt. Wauw, hier zou ik wel kunnen lesgeven!
We volgen kort een lesje mee en nadien speel ik met de meisjes met de springrekker en denk nostalgisch terug aan de tijd waarin ik op de speelplaats in Baasrode hetzelfde deed. De kinderen zwaaien ons uit en wij zetten onze tocht weer verder doorheen rijstvelden en andere groentevelden, over riviertjes en ik ontdek mijn eerste bloedzuiger tussen mijn tenen, ieeeeuuuuww!

Aan de overkant van de rivier bezoeken we een zeer arm Khamou-dorp waar we lunchen.
Johannes en Suzanne brachten een extra rugzak mee enkel met spullen om uit te delen in de dorpen waaronder veel kinderkledij, balpennen, ballonnen, bellenblazers, post-its,… noem maar op! We voelen ons in het begin een beetje onwennig naast de gulle weldoeners, maar als we zien hoe blij de mensen telkens reageren komt er ook automatisch een lach op ons gezicht. Een prima idee voor het opkrikken van je reiskarma!
In dit dorp waar onze medereizigers vele families blij hebben gemaakt, eindigt onze drie-daagse trektocht, want van hieruit peddelen we terug naar onze lodge met de kajak. Dit wordt ook nog een avontuurlijk tochtje, want in zijn bochten heeft de Nam Ou ongekende krachten waardoor Johannes en Suzanne hun kajak omkantelt en zij in het water terecht komen voor een frisse duik :) Tim en ik kunnen ons hoofd ook amper boven water houden, maar slagen er tot onze verbazing toch in alle rapids te overwinnen zonder te kantelen, jeeeeeeeeeeej, leve Titi-team! Op die manier peddelen we tot vlak aan onze lodge, hoeven we maar uit te stappen en kunnen we meteen onder de warme douche, zaaaaaaaaalig!