Er valt vandaag wel heel veel te vertellen, dus ik ga er maar even voor zitten.
Gisteren hebben we het dorp verkend, dus toen we vanochtend opgehaald werden door iemand die ons zou rondvaren over het Inle Lake, herkende ik hier en daar al wat plekjes. We lopen weer langs het postkantoor, waar we gisteren na lang zoeken postzegels hebben gekocht. Komen langs een bouwplaats, waar de arbodienst met gefronste wenkbrauwen naar zou hebben gestaard. Tot we bij een overduidelijke aanlegplaats voor rondvaartboten komen. De boten zien er alleen een stuk smaller uit en zijn niet overdekt. Gelukkig krijgen we een paraplu aangereikt, die we tegen opspattend water, zon en wind kunnen gebruiken. Ware het niet dat Theo, die achter me zit, klaagt dat ik zijn uitzicht verpest. En, belangrijk, dat hij geen foto's kan maken.
We varen eerst door een kanaal, waar het water een chocolademelk kleurtje heeft. Het landschap doet me aan de Weerribben denken omdat er telkens dwarskanaaltjes zijn en het land maar net boven het water uitsteekt. Wanneer we het meer bereiken en de oevers uitwijken naar de horizon wordt het water helder. De bodem is te zien, het is niet diep, ongeveer een meter is, schat ik. Op waterplanten die boven het water uitsteken zitten weer de zuurstokroze eitjes, die we ook in Vietnam veel hebben gezien. En die je, volgens onze stuurman, niet beet moet houden. Ze gaan irriteren, laat hij merken, en hij laat ons onze handen wassen. Nu weten we nog steeds niet wat het voor beest is. Al kijkt hij wel in het water om te laten zien wat het is. We denken dat het de eitjes van een waterslak zijn.
Rond ons heen is van alles te zien. Ik zie iemand die met zijn ene voet een roeispaan bedient en met de andere voet en hand een gigantische bamboe fuik beethoudt. Echt precies als op een foto uit een reclamefolder. Op een andere plek is een visser zijn netten aan het binnenhalen, terwijl hij op één been staat en met zijn andere been roeit. In het net schitteren de kleine visjes in de zon. Aalscholvers vliegen in een v-vorm over. En er dobberen meeuwen in het water, kokmeeuwen. Een aantal moderne meeuwen hebben een koptelefoontje op, zo lijkt het net van een afstandje.
Hier en daar zie ik een waterhyacint bloeien en een ander mooi wit/lila bloempje. Smalle ondiepe houten bootjes liggen vol met geoogste waterplanten, waarvoor zou dat zijn? De rand van de boot ligt net boven het water, het ziet er spannend uit. We zien in de velden met waterplanten staken staan. Het kanaal wat we even later invaren ziet er modderig uit. Bamboe bosjes langs de rand, ik kan net niet over het walletje kijken naar het achterliggende land. Het water is niet diep, er zijn dammetjes gemaakt om het waterpeil hoger te maken. In het midden van de dam is een klein watervalletje, waar we door heen varen. We komen in bewoond gebied. Aan weerskanten staan huizen op palen, die je kunt bereiken over krakkemikkig aangelegde plekjes en trapjes. Het zijn winkeltjes waar je kan zien hoe het een en ander gemaakt wordt. Papier en parasollen, zilverwerk, weven. De uitleg is leuk, vooral die van de zilversmid, waar ze laten zien hoe van zilvererts uiteindelijk kettingen gemaakt wordt. Maar de winkeltjes, hoe begrijpelijk ook, tenslotte leven ze ervan, zijn we een beetje zat.
Het kanaal is hier zo ondiep, dat we niet goed wegkomen. Het is een beetje een mal gezicht, mensen die kuit diep in het water staan, proberen de boten weer op weg te duwen. We vervolgen het kanaal, langs de kant zijn jongetjes in monnik kleding een moddergevecht aan het houden. Van het ene dammetje naar het andere dammetje, knap hoe de stuurman net tussen de smalle openingen doorvaart.
De volgende halte is een tempel met heel veel stupa's er omheen. De stupa's ver weg van de tempel zijn in vervallen staat. Er staan soms bomen op, wat een prachtig gezicht is. De stupa's bij de tempels zijn gerenoveerd. Honden maken gebruik van de koele stupa's om te slapen, wel een luxe hondenhok. Het is wel leuk hoe praktisch die mensen hier zijn. Ze eten in in de tempel, of doen er een dutje. Kleine kinderen gaan mee en wanneer die per ongeluk een plasje doen, geen probleem. Tja een grote boodschap volgt dan ook, in een hoekje op een plastic zak. Deze situatie heb ik al vaak gezien, niemand doet er moeilijk over. Geen kind heeft hier een luier aan. Wel zo prettig in deze warmte.
Het is heerlijk op het water en na de lunch varen we weer het meer op. Er is nog een tempel aan het water. Een hele belangrijke. Ook hier staan boeddha beeldjes, al zijn ze niet meer als zodanig te herkennen. Door de jaren heen hebben pelgrims, als je ze zo mag noemen, bladgoud op de boeddha's geplakt. Ze zijn niet zo groot en lijken nu meer op wat vormloze bollen. Naast de tempel liggen twee boten die op gouden kippen lijken. Hiermee worden de boeddha's rond gevaren tijdens processies over het meer.
We stappen weer in om de floating gardens te zien. Je snapt dat zodra er tuinen te bekijken zijn ik daar helemaal voor in ben. Houten huizen op palen aan weerszijden van de vaart, met een strook land eromheen wat net boven water ligt. Onder het huis is water en er liggen vaak bootjes. Giethoorn op z'n Birmees. Een heel dorp op palen. Op akkertjes, die opgehoogd zijn met de waterplanten uit het meer, staan pompoenen, asters en tomaten. De tomaten zijn nog klein, maar er staan al wel staken bij. Hydrocultuur in het groot. Iemand zit in een bootje de plantjes te onderhouden. Wat zal het leuk zijn om al die rode tomaten in het groen te zien. Helaas zijn deze plantjes nog te klein. We zien wel flesvormige pompoenen hangen onder een rek van bamboe. Kinderen in een bootje drijven een eindje met ons mee, ze geven ons een aster bloempje en willen er geld voor. Het zit ze al vroeg in het bloed.
We zijn bij de Jumping Cat monastery aangekomen. Je ziet niet veel katten in Myanmar. De meeste katten heb ik bij kloosters gezien. En inderdaad, hier zijn ze ook, ze liggen languit en zijn niet bang. De staarten van de katten zijn lang in Myanmar, voor zover ik ze heb gezien. Er staan heel wat boeddha beelden en er hangen schilderijen aan de muur die het leven van de laatste boeddha uitbeelden. Met hoera, een engelse tekst er onder en mooi genummerd. Speciaal voor de toeristen.
De zon begint al te dalen aan de horizon wanneer we weer terugvaren. Het was een leuke dag.
Hetty