We hebben heerlijk geslapen en het is jammer dat we niet meer kunnen genieten van dit prachtige hotel. We zijn de enige buitenlanders, zien we bij het ontbijt. En zo te zien komen hier so wie so niet zo vaak toeristen, want we worden aangestaard door een paar kinderen. Vandaag staat de botanische tuin op het lijstje en om het nog leuker te maken gaan we erheen met een koetsje. Onderweg zien we dat er flink wat plantenwinkels zijn, met hun koopwaar zo langs de kant van de weg. Ik zie al de bekende éénjarigen staan, leeuwenbekjes, goudsbloemen, noem maar op. We worden afgezet bij één van de ingangen, waar we een kaartje speciaal voor "foreigners" kopen. Vijf keer zoveel als wat de inwoners zelf betalen, maar we hoeven niet voor het toilet te betalen en de uitzichttoren mogen we ook zo in.
Overal zijn bedden vol met prachtig gekleurde eenjarigen, op ietwat verhoogde bedden vol met humusrijke grond. Iets wat je hier verder nooit ziet. Het is altijd keiharde grond hier, liefst met alle blaadjes weggeharkt en verbrand. Maar het is toch mogelijk zo te zien en de planten zien er prachtig uit. Ik zie tot mijn verrassing sierkool met viooltjes in deze hitte. En bij het bed Digitalis ofwel vingerhoedskruid staan monniken elkaar te fotograferen.
Het is een mooie tuin, goed onderhouden, en die behalve heel veel werk ook heel veel water kost. Naast de botanische tuin is een stuwdam aangelegd met een meer, dat zal wel voor de tuin zijn. We zien ook witte zwanen aan deze kant van de aardbol. Via de "rock garden" die voornamelijk petunia's en geranium's bevat lopen we naar een museum met versteend hout en fossielen. Bij de fossielen hangt een stamboom met de uitleg over de voorouders van olifanten. Dat is dan wel weer helemaal in de belangstellingssfeer van deze streek. Geen dinosaurussen maar olifanten fossielen. Nog wat versteende schildpadden zien we liggen en een fossiele kaak van een krokodil. In een ander gebouwtje en ook er omheen liggen honderden stukken versteend hout. Met een bord met uitleg in o.a. het engels over hoe het ontstaat, hoe je het kan polijsten en dat het tot het erfgoed van Myanmar hoort. Het wordt steeds drukker in het park, maar we lopen door het moeras gedeelte en koffiestruiken naar de antiloop-geiten en komen daar niet veel mensen tegen. Via de mysterieuze bamboebosschages met ongelooflijk grote bamboe gaan we naar de croton garden. Deze planten met mooi gekleurde bladeren, staan bij ons in de woonkamer. Hier in Azië zie je ze op heel veel plekken als sierbeplanting in de tuin. Maar hier zien ze er een beetje zielig uit en hebben ze vanwege de droogte waarschijnlijk hun blaadjes laten vallen. En ook de boomgaard ziet eruit alsof het niet het belangrijkste onderdeel van de botanische tuin is. Er staan hutjes met bamboe bedden en een klein toiletje voor personeel. Voor de ingang staat een groot bord met allemaal namen van planten die ik dolgraag zou willen zien. Maar bijna nergens staan naambordjes bij en er hangen ook geen vruchten aan. Dus weet ik nog steeds niet hoe de boom of struik van soursop of avocado er uit ziet. We lopen via de heerlijk ruikende pijnbomen weer terug naar de vijver, waar het ondertussen razend druk is met picknickende en fotograferende Myanmarezen, die maar wat graag met Theo op de foto willen. Ik schat dat hij wel tien keer gevraagd is en dan heb ik het nog niet eens over de "toevallige fotomomentjes".
We schuifelen door de ingang van de vogelkooi, waar je door heen kan wandelen. De meeste vogels ken ik wel maar ik zie hele vreemde eenden met een schijf op hun snavel, wist niet dat die bestonden. In de verte horen we geschreeuw, een gibbon paartje slingert daar vrij door de bomen. Het lijkt de Apenheul wel, maar dan helemaal zonder een hek rondom. Het wordt al bijna tijd om weer naar het hotel te gaan, waar voor vier uur onze gedeelde taxi naar Mandalay is besteld. We moeten keuzes maken. Theo kiest voor een hele mooie hoge uitkijktoren, mij te hoog. Ik ga naar de orchideeën en opgeprikte vlinders. Waarna we samen weer naar de uitgang slenteren, om een koetsje terug te nemen. Hoe leuk kan het leven zijn.
Hetty