Even een tip voor mensen die willen wandelen: niet je neus snuiten terwijl je aan het lopen bent.

Vol goede moed waren we met gids de heuvels in getrokken bij Kalaw. Een gids mee is of geweldig of waardeloos. Waardeloos wanneer je iemand treft die niet goed engels kan. Je zit vol vragen, maar antwoorden ho maar. Geweldig als je iemand treft die goed verstaanbaar engels kan en ook nog het een en ander weet te vertellen. Sunshine heet onze gids, geen idee of dat haar echte naam is. We treffen het, ze kan goed engels en heeft oog voor wat we willen weten. We lopen over de stoffige wegen door de heuvels, het is nog niet echt heet. Langzaam stijgen we.
Vannacht heeft ons raam opengestaan en iemand vond het nodig om zijn afval te verbranden onder ons raam. Daar kan ik niet zo goed tegen, mijn hele neus zit dicht. Het is weer hoesten en proesten geblazen. Je neus snuiten is niet iets wat je moet doen wanneer je net een onregelmatig paadje aan het bewandelen bent. Ik verstap me en lig languit, niet een goed begin van een wandeling. Met wat bulten, schrammen en blauwe plekken gaan we verder. Had ik mooi mijn blauwe plekken zalf kunnen gebruiken, maar die ligt in het hotel. Iets langzamer gaan we verder, de omgeving is prachtig. Langs leuke smalle paadjes lopen we door dit mooie gebied. Het is nu de droge tijd, wat zal het hier mooi zijn met een beetje regen. Al dat groen en vast veel bloemen. Moonshine vertelt over de planten die we tegenkomen en hoe ze gebruikt worden. Van een bepaalde struik worden de bladeren verzameld om samen met betelnoot te eten. Betelnoot is zaad van een palm en is net als roken, verslavend. Je herkent een gebruiker gelijk, rode mond en verschrikkelijk slechte tanden. Het houd je alert en wakker, dat zal wel de reden zijn dat heel wat chauffeurs het gebruiken. We zijn wel eens met de taxi bij zo'n stalletje gestopt. Blaadjes werden ingesmeerd met een mengseltje van kalk en samen met betelnoot tot een bolletje gedraaid. Soms stoppen ze er nog tabak of kruiden bij voor een ander smaakje. Daar wordt dan lekker op gekauwd en na verloop van tijd uitgespuugd. Onze chauffeur had daar speciaal een flesje voor. Maar ook op straat zie je die kenmerkende donkerrode spetters. Erg gezond is het goedje niet.
Langs het pad wat we volgen hebben we nog niet veel dieren gezien. Kijk wel uit zegt Moonshine als je gaat plassen, er zijn hier slangen. Maar ook hier wordt de onderbegroeiing weggebrand, dat zal wel veel wild weg jagen. Bovendien wordt er veel weggevangen, zoals spinnen die hier worden verzameld. Lekker zegt Moonshine, ze smaken naar pinda's als je ze roostert. In Bangkok zagen we stalletjes vol met geroosterde sprinkhanen, schorpioenen en andere kruip- en vliegbeesten. Maar hier heb ik ze nog niet gezien.
We komen langs steile hellingen met theestruiken om groene thee van te winnen. In een dorp zien we een hele familie een berg gember selecteren. Langs het pad staat een huisje met de tekst; deze pomp en waterleiding zijn door Rotary club Utrecht noord uit Holland geschonken.
Het begint behoorlijk warm te worden, maar het is jammer genoeg nog geen lunchtijd. Ik ben er een beetje doorheen. Maar we moeten het dorp nog verder door. Eerst nog langs een heilige boeddha boom, hij is oud deze boom. Je ziet ze wel vaker bij kloosters staan, net als hier, met een hek erom of een muurtje waar je lekker op kan zitten. In Thailand zagen we deze boom vaak mooi versierd met een oranje doek om de stam. Een weg omhoog voert naar ons restaurant. We zien een stofwolk omhoog komen. Dat is een Chinese ossenwagen zegt Moonshine, de meeste tractoren en vrachtwagens komen hier uit China. We krijgen het laatste stukje een lift, gelukkig.
Na een lekkere lunch met avocado die de gids had meegenomen gaan we verder. Ik zou dolgraag willen weten hoe die avocado boom er uit ziet. Tot nu toe heb ik nog nergens avocado's in een boom zien hangen, daar is het de tijd niet voor.
Na flink uitgerust te zijn, kiezen we voor een wat vlakkere weg terug. De weg is breed en loopt lekker, maar is wel stoffig. In de verte zien we een vuur razen op de helling aan de overkant. Rechts van ons is een reservaat, waar ook water wordt gewonnen. Dat schijnt ook op de bordjes te staan; geen hout kappen, waterwingebied. Een vrachtwagen verschijnt in de verte. Zullen we weer de Chinese ossenwagen nemen vraagt onze gids? Oef, ja dat zie ik wel zitten. Theo achterop in de laadbak, voor het echte Azië gevoel. Onderweg zien we nog rijstvelden en hoera, avocado bomen. Ze staan in bloei en wanneer je eenmaal weet hoe ze er uitzien zie je ze overal.
IJskoud water smaakt heerlijk na zo'n wandeling, trouwens het bier hier mag er ook zijn. Even bijkomen.
Hetty