Wat een saaie dag. Het is, tja ik val in herhaling, vroeg wanneer we worden opgehaald door Ko, onze chauffeur van de travel agent. We zijn de eersten, vijf kwartier te vroeg, wanneer we worden afgezet op de jetty, de overdekte ponton met plastic stoeltjes onder aan een brede trap. We gaan met een grote boot over de Ayeyarwady varen naar Bagan. Over het dak van de ponton waar wij aan het wachten zijn, loopt een rat. Er ligt een familie met kinderen te slapen, in een soort tent van muskietengaas. Het wordt lichter en drukker, steeds meer toeristen met koffers en rugzakken, komen naar beneden. Onze boot legt aan en stroomt vol. Koffers en rugzakken worden weggestouwd. We hebben een vaste stoel in de ruimte voor op de boot, maar iedereen probeert een plekje op het dek te vinden. En wanneer de boot om kwart over zeven gaat varen is het lekker daarboven. Theo wijst op de verschillende plekken waar we al geweest zijn. Er drijft van alles in het water, herkenbaar, onherkenbaar en dingen die ik niet wil herkennen. We zien in het begin veel stupa's, tempels, kloosters en pagoda's. En het is verwarrend al die verschillende gebouwen. Oké, een klooster is wel duidelijk, al dan niet met monniken of nonnen. Maar al die andere gebouwen.....

Langzamerhand wordt de omgeving eentoniger. Hoge wanden met wit zand, zandbanken, zand en nog meer zand. De boot vaart niet rechtuit maar volgt een voor mij onvoorspelbare koers, die soms dwars op de stroomrichting is. Even springt iedereen op met zijn fototoestel wanneer we een vlot van bamboe voorbij varen. Met tent tegen de zon, kookplek en een scherm als toilet. Maar dan begint het lange wachten weer. Ideaal om al je blogs bij te werken, nu maar hopen dat we ze kunnen versturen. Want de Wifi hier is niet altijd; "je van het".

Theo zit net voor de airco, die voortdurend uitslaat. Hij heeft hem goed bekeken en heeft ondertussen uitgedokterd waarom hij het dan niet doet en belangrijk, wat je er aan kan doen. Maar het is ondanks dat toch over de dertig graden voor in de boot. Wel koeler dan boven op de boot in de zon. Na het ontbijt, een gekookt eitje en twee geroosterde boterhammen met jam, is het uitkijken naar onze lunch, wat mihoen met een gebakken ei. Het is maar goed dat ik geen snoep bij me heb, ik zou van verveling mezelf vol proppen. Maar dan dan, na elf uur varen, het begint al te schemeren en de zon zakt achter de verontreiniging, bereiken we Bagan.

De grote uittocht begint, koffers en rugzakken worden weer omhoog gesleept. Ook hier heeft, wat een luxe, de travel agent een auto voor ons geregeld. We krijgen vochtige doekjes om ons op te frissen. We moeten nog een toegangskaartje voor deze "archeologische zone" betalen en dan is het toch echt richting het hotel. Wat een saaie dag.

Hetty