Het is nog vroeg en donker wanneer we aankomen in Vientiane. We verzamelen onze spullen en ik installeer me op één van de stoeltjes op het al drukke busstation. Van alle kanten komen tuk-tuks om hun kans te grijpen om passagiers te vervoeren. Theo gaat weer op jacht naar informatie, terwijl ik de boel bewaak. Zo tegen de ochtendschemering zijn de muggen actief. Het zijn hier kleine eerder zwevende dan zoemende prikkertjes. Als het licht begint te worden zie ik monniken in hun oranje gewaden met hun bedelnap in een lange rij langs lopen. Het is hier best wel afgelegen en het is een lange weg naar de stad.
Theo heeft ondertussen tickets naar Siem Reap in Cambodja gekocht. Het is nog niet helemaal duidelijk hoe we gaan rijden en wanneer de bus gaat, dus hij gaat er weer op uit naar informatie. Het blijkt dat de super de luxe bus, de King of Bus, pas om zeven uur vanavond vertrekt. Dat geeft ons mooi de gelegenheid om Vientiane te verkennen. Nu alleen nog die grote rugzakken ergens stallen. Gelukkig is dat geen probleem en kunnen we ze bij de ticketoffice tot vijf uur achterlaten.
De tuk-tuk zet ons af in het centrum, voor de zekerheid vraagt hij een collega of deze plek wel het centrum is. De elf kilometer in het wiebelige wagentje over de hobbelige weg heeft ons een indruk van de stad gegeven. Onderweg zagen we heel veel huistempeltjes langs de kant van de weg. Het begint al warm te worden als we na het ontbijt de straat uitlopen om de oudste tempel van deze stad, Wat Si Saket, te bezoeken.
Bij deze tempel staan er buiten het complex grafmonumenten van ongetwijfeld rijke families, met foto's van de overledenen. We gaan een poort door en het klinkt gek maar het doet me denken aan een klooster rondgang. Afgezien dan van de tig boeddha beelden in de nisjes in de muur en de grotere ervoor. In het midden staat een tempel, die binnenin een soort fresco's rondom heeft, in verschillende stadia van verval en restauratie. Rondom, hoog in de muur zijn kleine nisjes met boeddha beeldjes in goud kleur, vroeger van puur zilver. Buiten staan verschillende borden met uitleg, prettig. Er onder hippen en tjilpen mussen dat het een lieve lust is. Het begint warm te worden terwijl we door Vientiane heen slenteren. We komen aan de rand van de stad, links ligt de Mekong die zo te zien heel wat breder kan worden dan dat hij nu is. Iemand is met een bosmaaier gras aan het maaien wat hier aardig hoog staat, een deel ligt al in een klein vrachtwagentje. Zou het voor zijn koeien zijn, of voor een olifant misschien. Rechts staat een enorm standbeeld van wie weten we niet, maar het ziet eruit als een belangrijk man. Ervoor staan paardjes en olifanten en er wordt wierook verbrand. Hij wordt geëerd als een soort godheid. Het park is open met gras, het typische gras wat in warme gebieden groeit, plat op de grond en breedbladig. We lopen langs verschillende tempels en een speeltuin, voor we de stad weer in lopen. Ik zie een boekenwinkel, hoera, maar helaas hij is gesloten in verband met het oud en nieuw zegt een bordje. Er zijn veel meer winkels dicht, dus het zal nog moeilijk worden om een copyshop te vinden. Voor de tocht door Myanmar moet nog een voucher en adressenlijst uitgeprint worden. Hij staat in de iPad, maar hoe krijgen we dat op papier? Zo dwalen we door de bloedhete stad, ik krijg er echt genoeg van. Maar dan zie ik...... ..een boekenwinkel die open is, met airco. Mooier kan het niet. Veel boekenwinkels heb ik hier in Azië nog niet gezien. Alleen bij musea zie je af en toe wat. Volgens de reisgids is er geen traditie van boeken lezen in Laos. Mensen hebben thuis geen boeken voor hun plezier. Pas sinds kort zijn er kinderboeken, uitgegeven door Big Brother Mouse. En die zie ik hier in de boekenwinkel liggen. Gelukkig liggen er ook engelse boeken, van Terry Pratchett, echt een super grappige schrijver. Iets verderop vinden we een internetcafe die iets uit kan printen via onze hotmail, dus onze missie voor vandaag is geslaagd.
Wanneer we terugrijden met een tuk-tuk is dat in de stromende regen. De zeiltjes aan de zijkant zijn gelukkig naar beneden, al waait er aan de voorkant nog wel iets naar binnen. Het is even verzitten om een droog plekje te vinden, maar het is lekker koel zo. We halen de rugzakken op en installeren ons op een plastic stoeltje in afwachting van de King of all busses, de slaapbus. Ben benieuwd of ik hierin kan slapen.
Hetty