Het was gisteren zoeken naar een casa in Jagüey Grande. De casa die we zagen hadden een oranje embleem bij de deur, wat betekent dat ze alleen Cubanen mogen laten overnachten. Na lang zoeken en vragen vonden we een casa met een blauw embleem. Nu zitten we in de achtertuin naast een zwembad te ontbijten. De hele achtertuin is dicht gesmeerd met beton. Tot aan de stammen van de bomen die hier staan. Dat zie je vaak in de tropen, beton terras of stoep met bomen rondom in het beton. Over de muur hangen bijna rijpe gigantische mango's. Niet de gele platte zoals we aten in de Filippijnen t/m Sri Lanka, maar meer zoals ze bij ons te koop zijn.
We rijden na het ontbijt de lege snelweg op. Wat heerlijk rijden hier, op een enkele oneffenheid na dan, wat elke keer schrikken is. Het is hier schoon, rustig en de lucht is niet zo vervuild. Ondertussen is het oranje alarmlichtje weer gaan branden, maar we maken ons er geen zorgen meer om. Als het probleem door het resetten van de computer verholpen kan worden, zal het onze tijd wel uitzitten.
We hebben besloten om nog een karstgebied in de buurt van Havanna te bezoeken. Op de kaart staan grotten en die willen we bekijken. We zijn in een gebied met koeien en paarden aanbeland, veel groene grasvelden aan weerszijden van de weg. Heuvels rijzen in het platte landschap op. Langs de kant van de weg zien we een grote grot die we inlopen. Tientallen vleermuizen hangen aan het plafond en beginnen te vliegen wanneer we naar binnen gaan. Zo te zien is een deel van de grot verder uitgegraven, we zien ook vreemde haksporen. Diverse vierkante gaten in de wand, alsof er iets uitgehakt is. Ik loop naar buiten waar een boer zijn koeien langs de kant van de weg aan het verzetten is. Hij wil dat ik naar iets kijk en op de helling tussen het groen zit een op een marmot gelijkend beest, maar dan met een staart. Wat aardig van hem om mij dat te laten zien. De volgende grot staat een eind verder aangegeven. In een grote wei langs de kant van de weg staan prachtige paarden. Dit soort heb ik nog nooit gezien. Het zijn een soort schimmels, maar dan met een oranje er over en een oranje staart en manen. Heel bijzonder.
Een bus met bestemming "Oud Beijerland" rijdt ons voorbij, dat is wel grappig. Al eerder zagen we een bus met Connexxion op de zijkant geschilderd. Dus hier gaan onze oude bussen naar toe.
Bij een restaurant stoppen we om wat te gaan drinken. Het blijkt een heel groot toeristisch gebied te zijn met dertien restaurants /bars/ cafetaria's in een parkachtige omgeving. We lopen langs een uitkijkpunt waar we kilometers ver kunnen kijken. Bij een soort overhang wordt keiharde muziek gedraaid. Mensen zijn gefrituurde bananenchips aan het eten en kippenpoten van de barbecue. Dan schalt er door de boxen de vraag waar we vandaan komen. Holland zeggen we, "welcome mes amigos from Holland" schalt het over het terrein. Wel grappig. Het gebied is groot, we komen nog langs een speeltuin en andere restaurants. Hoe kunnen ze hier in hemelsnaam allemaal van leven? Zoveel zal het allemaal niet opbrengen met die weinige bezoekers die er op deze zaterdag rondlopen.
Het wordt tijd om verder te gaan en de auto weer in Havana in te leveren. Als we bij de auto aankomen wijst iemand ons op de zachte voorband. Dezelfde die zacht was bij het halen van de auto. Hij was wat opgepompt, maar dat heeft niet lang geholpen. De reserveband ligt trouwens ook weer leeg in de achterbak. Gelukkig hebben we geen bekeuring voor te snel rijden gehad. Politie zie je hier niet zoveel. Onze snelheidsmeter deed het niet, dus het was altijd een beetje gokken hoe hard je reed.
Weer terug naar de snelweg, die uiteindelijk eindigt aan de rand van de stad, waarna we zo het centrum in rijden naar onze casa. We leveren onze rugzakken af en worden welkom geheten door de eigenaar van de casa. Dat is een goede vriend van de zwager van Theo's collega. Maar we moeten er gauw vandoor, de auto moet op tijd terug. Het terugbrengen van de auto kost ons, zucht, twee uur. Eerst is er niemand bij de balie, dan zijn er allerlei problemen. De verhuurder in Matanzas heeft ons een dag teveel gerekend en dat scheelt vijfenzeventig euro. Dat zijn forse bedragen voor een huurauto, helemaal voor een auto met allerlei gebreken. Gelukkig lukt het ons om dat bedrag terug te krijgen en hebben we samen met de borg ineens weer heel veel Cubaans geld.
Over de boulevard langs de zee lopen we naar "Hotel Nacional", een goede tip van Erik. Want het is daar inderdaad heerlijk zitten met uitzicht op zee. Na het eten in een restaurant verderop, laten we ons naar de casa brengen. Er rijden hier een soort toektoeks rond. Het lijkt op een reusachtige gele helm met wieltjes eronder. Deze scooter taxi's zijn typisch voor Havana, daar moet je minstens één keer in gezeten hebben.
We gaan vandaag vroeg slapen want om kwart over drie gaat onze wekker. We willen ons vliegtuig naar Costa Rica niet missen!
Hetty