We waren gisteren wel heel moe en om eerlijk te zijn had ik nogal zere billen van de hele dag fietsen. Daarom gaan we vandaag relaxed met een tuk-tuk de laatste tempels af die we persé willen zien. We informeren bij de receptie hoe duur een rit naar de tempels is. Het is hier een grote vriendendienst doorgeef systeem, want hij kent wel iemand die.......
Zijn vriend of broer, het wordt ons niet helemaal duidelijk, vraagt te veel. Het lijkt ons het beste om eerst maar eens rustig te gaan ontbijten. De restaurants hier zijn open, geen deur of raam te bekennen. Je zit bijna op straat. Er is dus ook van alles te zien. Terwijl wij onze ijs-koffie en broodjes aan het consuminderen zijn, gaan de onderhandelingen door de tuk-tuk driver gewoon door. Waarbij we tot beider tevredenheid een prijs en route afspreken.
Maar eerst moeten we zorgen dat we alle was weer terug krijgen. Gisteren wilden we onze was ophalen, die volgens een bord na twee uur klaar zou zijn. Helaas was dat niet het geval, terwijl Theo deze dag toch wel heel graag in een behaaglijke broek zou willen doorbrengen. De was uitbesteden heeft ons al wel vaker problemen opgeleverd, maar we hadden nu de tijd.
Wanneer we gaan kijken of de was al klaar is zien we tot onze verbazing onze was aan een rek hangen. Schoon is toch een betrekkelijk begrip begrijp ik nu, want het is hier nogal een stoffige bedoening. Ernaast wordt een flat gebouwd en ik zie de stofwolken omlaag dalen. De was ruikt wel lekker, dat wel. Maar zo te zien ontbreekt er een deel en zijn mijn broeken nog niet droog. Al was de was inclusief strijken, wij nemen onze droge was toch maar mee. Want Theo ziet het niet zo zitten om in een niet zo lekker zittende korte broek de zon in te gaan. Hij verbrandt nogal makkelijk.
Het fietsen tussen de tempels heeft wel wat, je kan heel wat makkelijker foto's maken. Maar we zijn nu heel wat vlugger op de plaats van bestemming. Het is inmiddels al weer flink heet en stoffig wanneer we door de ruïnes van de tempels dwalen. De zwarte stenen absorberen de hitte en zorgen ervoor dat ze te heet zijn om op te zitten. Ik dwaal van schaduwplek naar schaduwplek. De tempels zijn door de tand des tijds aardig verweerd, maar toch zijn op sommige plekken boeddhabeelden, al dan niet met hoofd, die vereerd worden met wierook en bloemen. Het schijnt dat in de loop der eeuwen de heersende godsdienst nogal eens geswitcht is van boeddhistisch naar hindoeïstisch en terug. En ook tijdens de periode van de Khmer Rouge, waarbij een kwart van de bevolking is vermoord, is er hier veel vernield. Dus zie je maar weinig boeddha beelden en van beelden die nog heel zijn, zijn hoofden en armen meestal verdwenen. Het is een soort extreme beeldenstorm op zijn Cambodjaans geweest.
We rijden redelijk vroeg, maar wel voldaan weer terug naar ons hotel. Ik heb me vast voorgenomen om thuis me toch eens te gaan verdiepen in die mythische verhalen uit het hindoeïsme. Met hun boven- en onderwereld en gevechten over goed en kwaad, die zo mooi in de bas-reliëfs en beelden bij de ingangspoorten zijn weergegeven.
Voordat we gaan eten gaan we eerst de resterende was halen. Behalve dat mijn broeken vanmorgen nog nat waren, ontbrak er nogal wat. De broeken hangen, ondertussen droog, in het zonnetje. Van alle andere was is geen spoor te vinden, niemand kan ons vertellen waar het is. We besluiten om eerst maar eens wat te gaan eten en wanneer we na het eten terugkomen is het meeste terecht. Behalve één sok, wat is dat toch met die sokken in de was, het is vaak één grote verdwijntruc. De twee uur service blijkt een zesentwintig uur "service" te zijn, wanneer Theo eindelijk om tien uur zijn geliefde sok alsnog terugkrijgt.
Hetty