Waarom lukt het toch niet. Als we kunnen uitslapen ben ik vroeg wakker, moeten we vroeg opstaan dan kan ik juist niet uit bed. Ik geniet van de lekkere douche met goede stralen en de hygiene. In de badkamer zit een föhn dus ik kan mijn haar föhnen, woow wat ben ik blij met dit apparaat. Niels is een beetje ziekjes dus doen we vandaag rustig aan. Er wordt ontbeten met pannenkoeken waarna we Melbourne in gaan naar Victoria Market. Dit is een markt met veel groenten en fruit, ook hebben ze er kleren, tassen, schoenen, kangeroe bontjes en leer artikelen. Een markt waar Gwen en Gaby zich goed zouden kunnen uitleven en met volle tassen van terug zouden komen. Vervolgens gaan we naar de Aldi, waar we avondeten halen en vitaminetjes voor Niels. De prijzen zijn een stuk lager dan we gewend zijn dus slaan we een volle tas in. In het hostel relaxen we wat en werken we een plan uit voor de komende twee weken. We plannen twee excursies en een dag dat we naar de dierentuin gaan. Het avondeten wordt bereidt en natuurlijk gegeten. Savonds kijken we wat tv en appen we wat met het thuisfront. Bij dit hostel hebben we gratis WiFi waar we dan al te graag gebruik van maken.

Om kwart voor 8 lukt het met niet meer om verder te slapen dus pak ik mijn ipad en check mijn mail. Ik heb een mail terug van rabobank. De avond dat we hier aan kwamen was Niels namelijk gaan pinnen waarbij de pas geblokkeerd is. Ik had namelijk de verkeerde code doorgegeven. Door wat gegevens door te sturen kan de blokkering gelukkig worden opgeheven. Voordat Niels langzaam ontwaakt lees ik nog wat en gaan we ontbijten. De uitzoektocht van Thailand gaat verder. Ik zoek de goedkoopste route qua vliegtickets en Niels zoekt naar geschikte accommodaties. Er wordt geluncht met pannenkoeken en we vertrekken richting Melbourne museum. Hier vermaken we ons een enkele uurtjes op de dieren afdeling en zien we een levende uil in de tuin van het museum. De wandeling terug naar het hostel wordt gemaakt waarna we gelijk gaan koken. We eten macaroni cheese met mozzarella/tomaten salade. Voordat we gaan slapen kijken we nog wat tv onder het genot van een kopje thee en koffie. En later chippies.

Als de wekker is gegaan ga ik rustig douchen en gaan we ontbijten. We pakken onze backpacks in, checken uit en leggen onze spullen in de luggage room. Dan start onze eerste echte trip in Australië. We gaan de Werribee Zoo bezoeken waarvoor we eerste met de trein gaan en dan met de bus. Na een klein uurtje komen aan. Eerste bekijken we een zijspoor waar we een soort van kooi in lopen, maar we zien niet veel bewegen. We bekijken een schapenhutje waarin ze uitleggen hoe schapen worden geschoren waar Niels door een raampje naar buiten kijkt. Hier ziet hij twee kangoeroes waar we naartoe snellen. We staan op een à twee meter van de kangoeroes zonder dat er een hek tussen zit. Ook zien we nog een soort struisvogel die liever ongezien blijft. Na wat foto's gaan we richting de safaribus. Na enkele minuutjes wachten, kunnen we instappen. Het is erg rustig in de dierentuin dus zitten niet al te veel mensen in onze wagon. Zo kan ik mooi van de rechterkant naar de linkerkant schuiven om alle dieren goed te fotograferen. Eerst wordt er een soort berggeiten gespot, diverse buffalos en een struisvogel. Dan rijden we een stuk verder door een extra hek waarna we langs zebra's en neushoorn rijden. Een neushoorn wou graag de weg oversteken waar wij stonden met de bus. Dit was de reden dat hij echt dichtbij kwam, iets van een meter afstand. We spotten nog meer zebra's ook vrij dichtbij en dan prachtige giraffen. Eentje staat onhandig gras te eten terwijl twee andere langs het pad zitten te chillen. Als we het rondje verder afmaken zien we ook nog een struisvogel die in de strafhoek staat omdat hij achter de giraffen aan had gejaagd. Er wordt afgesloten met een aantal kamelen. Woow wat een mooie safari. Na de lunch die we opeten langs de stokstaartjes maken we de grote ronde in de dierentuin. We spotten hyena's, luie nijlpaarden, mini krokodilletjes, leeuwen, apen, wilde Afrikaanse honden en een gorilla. De bus en trein brengen ons terug naar het hostel waar we weer inchecken voor de komende week. Er wordt contact gelegd met het thuisfront en de mooie dierenfotos worden geshowd. Het diner wordt laat gegeten. Gisteren toen we aan het koken waren kwam een jongen vragen of we hem konden helpen. Hij is een bodybuilder en doet mee aan een wedstrijd hier in Melbourne. Hiervoor smeert hij zich in met zelf bruiner alleen kan hij zijn rug niet doen dus vraagt hij ons om hulp. Na het eten helpen we hem dus en vertelt hij wat meer over zichzelf. Hij doet niet aan bodybuilding maar fysieke modelling. Afgelopen zondag is hij tweede geworden met een grote wedstrijd. Doordat hij mee heeft gedaan aan wedstrijden in US heeft hij wat meer bekendheid en schrijft hij trainingsplannen op maat die hij verkoopt. Ook is hij personal coach en gaat hij zijn eigen gym opzetten. Interessant verhaal. We drinken nog wat thee voordat we ons bedje opzoeken.

Het wordt een rustig dagje vandaag, er wordt eerst uitgeslapen, langzaam opgestaan en rond half twaalf ontbeten. Dan worden de vluchten voor Thailand geboekt, wat allemaal net iets minder soepel gaat dan gedacht. Alle vluchten zijn geregeld en onze route is definitief. Ook wordt hef eerst guesthouse geboekt aangeraden door Freek. De opvolgende lunch bestaat uit een pie waarna ik een aflevering van "Orange is the new black" kijk. Het laatste op de planning vandaag is naar de Aldi gaan om tussendoortjes te halen voor de excursie van morgen en avondeten. We zitten mooi onder het budget en verwennen ons zelf met een flesje wijn en stuk chocolade. Als we willen gaan avondeten is het erg druk in de keuken. De keuken is niet al te groot maar tot vandaag hadden we hem meestal voor onszelf. Vandaag zijn er nog zes anderen. De spaghetti met pesto smaak heerlijk. Op de kamer douchen we en pakken de tas in voor morgen.

Doordat het huren van een camper of een meerdaagse bustrip redelijk duur was om te doen, hebben we besloten om de Great Ocean Road via een tour te bezichtigen. De bus driver Joel haalt ons om 7.15uur op bij het hostel. We rijden eerst naar een surfbay waar vele goede golven zijn en deze plek dus veel bezocht wordt door surfers. Een keer in het jaar is er een dag dat de golven hier tien meter hoog kunnen zijn, dit ontstaat door het koude water dat van Antarctica dat naar Australië komt. Papa en ik hebben pas nog een film gekeken waarbij de golven getrotseerd worden. Alleen is die film hier niet opgenomen omdat het budget te laag was. De rit gaat verder naar Apollo Bay waar we morning tea krijgen en een stuk cake. We maken wat foto's en kijken maar de surfers in het water. Dan gaan we naar een plek waar wilde koala's leven. We worden afgezet op een heuvel waar we al spottend naar beneden lopen. We zien diverse koala's hoog in de bomen, van z'n afstand lijken ze meer op bolletjes wol. Onder aan de heuvel hadden we gespot dat mensen de koala's beter konden zien dus lopen we snel die kant op. Na wat foto's gemaakt te hebben roept een van de mannen uit onze groep ons. Het is een enthousiaste Indiër die een koala in een lage boom heeft gezien. Van minder dan een meter afstand kunnen we deze koala zien. Ik moet nog even plassen voordat de bus vertrekt. Op de terugweg denkt ik dat ik nog weleens te laat zou kunnen zijn, dus ren ik een stuk. Ondertussen zie ik mensen in de verte enthousiast fotograferen en ik zie ook een koala over de straat lopen. Ik zet een tandje bij en stel snel mijn camera in waarna ik gelijk foto's maak van de koala die de boom in klimt en op een tak boven me gaat zitten. Woow. Het is blijkbaar zeldzaam als je een koala ziet lopen en klimmen. Koala's slapen namelijk 20 uur per dag. De volgende busstop is in een regenwoud waar we de op een na hoogste soort bomen van de wereld zullen gaan zien. Ook kunnen we in een boom, waar we een foto maken. De lunch van een kipwrap volgt in een gezellig Thais restaurantje. Met een gevulde buik gaan we richting de twaalf apostelen, een must see van de Great Ocean Road. Het zijn lei stenen die uitgeslepen zijn uit het land en staan recht op van de kust(zie de foto's). Er wordt een rondje gewandeld waarna we verder gaan naar de Cupcakes rocks en Loch Ard Gorge. De laatste stop wordt gemaakt bij de Londen Bridge, deze bestond eerst uit twee bruggen van steen. Maar in de jaren negentig is de eerste brug in gestort. Toentertijd kon je hier overheen lopen. Terwijl het eerste gedeelte instorten waren er twee mensen op de tweede brug, die daar vast zaten. Mobiele telefonie was er nog niet in die tijd en er werd gewacht op een vrachtwagen of politieauto met radio om een reddingshelikopter te bellen. Voordat deze reddingshelikopter arriveerde kwam er een helikopter met pers die graag het verhaal van de mensen wouden vastleggen op camera. Maar deze mensen jaagden de pers weg waarop de pers reageerde okay dan blijf hier maar mooi zitten. De reddingshelikopter volgden en zetten de mensen weer veilig op het vasteland. De mensen renden zonder bedankje naar hun auto en verdwenen. Dit riep bij de reddingswerkers nogal wat vragen op en na wat uitzoekwerk bleek dat deze mensen zich ziek hadden gemeld en allebei getrouwd waren. Aha. We beginnen aan de terugweg waar we na een halfuurtje rijden een dinerstop maken. Niels en ik kiezen voor het fastfood van de Mac en kiezen voor een van hun scherpe deals. Er volgt een lange weg terug waarbij ik wat app met Lard over onze reizen. Als laatste van de groep worden we om 21.45uur afgezet bij het hostel waar we gelijk in het bedje duiken.

Oma Zus (ook bekend als oma Elsje) wordt 75 jaar en helaas moeten wij deze mijlpaal missen omdat we aan de andere kant van de wereld zitten. Maar natuurlijk kunnen we haar wel verassen met een Skype momentje nadat de feestgangers terug zijn van een heerlijk diner. Ook wordt er contact gemaakt met huizen Puts. Jort, Vea, Sjors en Julian zijn van de partij. De twee kleintjes halen allerlei streken uit voor de camera. Het is leuk om ze even te zien omdat deze twee niet kunnen appen of mailen. Als we afgesloten hebben is het 7.45 uur en besluiten we om nog even te slapen. Goed uitgerust en wel gaan we ontbijten, onze kleren wassen en de bezienswaardigheden voor Thailand en de oostkust bekijken. We inventariseren wat we hier allemaal kunnen doen en ik zoek uit waar de padi cursus goedkoop behaald kan worden. Tussendoor worden er wat noodles gegeten en de kleren uitgehangen. De droger doet niet helemaal zijn werk waardoor we weer in de gehele kamer onze was kunnen gaan uithangen. Het avondeten bestaat uit spaghetti met pesto en gekookte worteltjes on the side. Daarna kijken we nog wat tv, waar we naar, hoe kan het ook anders ,een programma kijken waar mensen worden aangevallen door haaien. Thanks Discovery zo krijg ik Niels dus nooit mee naar die padi cursus.

Na het ontbijt, het douchen en het klaarmaken worden we om 11.10 uur opgehaald voor onze tweede excursie. Deze zal ons rond rijden op Philips Island. Twee kleine uurtjes verder stoppen we voor een lunch break in een klein stadje. De tour wordt vervolgt naar een chocolade fabriek. Deze is nogal overhypet, want we zien uiteindelijk niks van het productieproces of van de fabriek. Wel krijgen we een free sample en kunnen we door middel van diverse spelletjes nog meer gratis chocolaatjes krijgen. Niels en ik weten allebei een houten balletje te winnen, die later ingewisseld kan worden voor een chocolaatje. Ook kun je een klein chocoladefiguurtje maken dat wordt gedroogd waarna je het kan op eten. De trip gaat verder naar het Koala Sanctuary, een plek waar we vele koala's zullen spotten. Het is een klein park waarbij je op houten bruggen loopt. Zo is het mogelijk om dichterbij de koala's in de bomen te komen. Verschillende koala's kunnen we bijna aanraken al doen we dit niet omdat ze kunnen bijten en krassen. We hebben weer het geluk dat we een koala zien bewegen, eentje slingert van de ene naar de andere boom. Niels richt tijdens de wandeling zijn ogen voornamelijk op de grond waar slangen gespot zouden kunnen worden. Maar helaas voor hem zien we er geen. Op het programma staat een winery waar we wijn en kazen mogen proeven. We krijgen vijf wijnen, twee witte en drie rode. Die laatste zijn niet te drinken, al denk Nielsje daar anders over. De kazen zijn: een blauwadder kaas, een cheddar kaas en een brie gereserveerd met heerlijk vers brood. Als we alles geproefd hebben bij de relaxte wijngaard gaan we richting de nobbies. Dit zijn pinguïns die in hun houten huisjes aan de kust zitten. We spotten er een paar en zien ook een aantal pinguïns uit hun hutjes onder de wandelbrug zitten. Er worden nog wat foto's gemaakt van de kustlijn voordat we weer in de bus stappen. Op weg naar het stadje waar we zullen avondeten spotten we vele walibi's (dit is een kleine soort kangoeroe). We krijgen veertig minuten om iets te eten. Niels en ik gaan naar een noodles tentje waar we redelijk lang moeten wachten en de noodles dus in de bus moeten eten. Maar het eten viel erg in de smaak. We moesten zo snel eten omdat de pinguïns om kwart over acht zullen binnen komen. Aangekomen bij de pinguïn parade krijgen we een kop thee/koffie en stuk cake en gaan we opzoek naar een mooi plekje. Het duurt even voordat we de pinguïns uit het water zien komen. Ze komen met groepjes uit de zee. Als ze namelijk alleen komen dan jagen de meeuwen ze weer terug de zee in. Als we naar de uitgang lopen, lopen de pinguïns langs het houten wandelpad met ons mee. Ze gaan naar hun nestjes waar ze zullen gaan slapen. Werkelijk overal zien we pinguïns. In het gebouw bij de uitgang kunnen we door middel van een kijkgaatje in de nestjes kijken van deze lieve beestjes. Helaas mogen er geen foto's gemaakt worden omdat de beestjes dan verblindt kunnen worden. Eenmaal terug in de bus moeten we een stuk rijde voordat we om 23.45 uur afgezet worden bij het hostel.

Het laatste dagje in Melbourne, een rustig dagje. We staan op eten wat en lopen onze uitgaven na. In de lobby probeer ik de foto's van het sd kaartje over te zetten naar de USB, maar tevergeefs, het lukt niet. We zoeken een winkelcentrum in de buurt we waar naartoe lopen nadat we een halve zak chips gegeten hebben. De shopping mall zou gelegen zijn in een oud gebouw alleen kunnen we hem niet echt vinden. Wel komen lopen we door gezellig steegjes met terrasjes waar het meer op Italië lijkt. Het winkelcentrum wordt toch nog gevonden alleen is het hier maar een dooie boel. In de food corner scoren we een sushi deal, drie rollen voor vijf dollar. Deze rollen zijn niet zoals in Nederland schijfjes maar echte rollen van z'n acht centimeter. Heerlijk! De terugweg wordt gemaakt met een stop bij de Aldi waar we nog een aantal goedkope producten halen voordat we morgen naar Adelaide gaan. We pakken onze backpacks weer in en eten nog wat noodles met een glaasje wijn onder het genot van de televisie.